Er zijn 66 berichten getagd als strand.
Er is veel meegenomen door de zee deze winter.
Iets proberen te behouden met miljoenen euro’s waar de natuur toch duidelijk aangeeft dat het andere plannen heeft, elk jaar weer opnieuw. Bijzonder dat we dit al decennia doen bij de eilanden.
De zee was woest en heeft stukken van de duin opgegeten.
Proberen het stuifzand uit mijn ogen te houden, om daarna te genieten van de kracht van de golven en te zien hoe de nog aanwezige strandhuisjes er door werden overspoeld. In augustus al terwijl het nog maar windkracht 6/7 was. Dat beloofd wat de komende maanden.
En op de terugweg genoten van het mooie licht.
Was in zee, tot m’n nek d’r in.
Gister naar het strand en vandaag weer. Heel ander weer en dus ook een ander gevoel. Elke keer indrukwekkend wat een transformatie een strand doorgaat in een dag, week, seizoen, jaar. Ingegeven door de zee en de wind.
Het stukje strand van vandaag heb ik nog nooit eerder hier gezien. En morgen kan het weer weg zijn.
Er stond lekkere harde wind vandaag. Hoe dichter je bij het strand kwam hoe dikker de witte waas werd die het landschap omsluierde. En als je je, met je ogen op spleetjes en hoofd in de wind, door het bombardement van kleine zandkorrels heen had geduwd kom je op het verlossende strand waar het ineens over is.
Daar zie je de machtige golven en hoor je vele kleine bubbeltjes lucht samen een overweldigend geraas maken. En sommige vinden een plekje op een verdwaalde kei waar ze je tegemoet sprankelen in de zon.
We gingen even stevig uitwaaien op het strand. Windkracht 5-6.
Die vlekjes zijn vliegers met mensen eraan die met dit ruige weer als een speer door de golven vliegen en zichzelf soms lanceren tot zo’n 8 meter hoog (schatting). Waanzinnig.
Het kriebelt enorm om met mijn kajak er in te varen. Lekker door de metershoge branding beuken. Alleen heb ik daar niet de ervaring of kracht voor, maar wat zal het kicken zijn…
Schoenen uit en zo snel mogelijk het water voelen.
Dit strandje heeft het zand wat ik ken van de eilanden. Ik kom dichterbij.
Het was pittig om voorbij de sluizen van Enkhuizen te komen. Het is nu half zeven en heb vandaag minder kilometers gemaakt dan gister maar het was veel vermoeiender. Om hier aan te landen moest ik eerst strak tegen de wind in en al mijn kracht gebruiken.
Nu kijken waar ik mijn kajak kan stallen en mijzelf. En nadenken over wat de volgende fase gaat zijn in de reis. Zien hoe de wind waait.
De derde stop vandaag. Het is nu vier uur geweest. Al aardig wat uurtjes op het water vertoeft en dit stukje van Marken naar Edam was pittig omdat ik de wind een beetje tegen had. Voor het mooie moet ik nog wat verder zodat ik er morgen, qua wind, goed voor lig.
Mijn tweede stop. De wind is stevig.
Iemand kwam dit tegen op strand in 2019. Deze plastic deksel van Bona bestaat al zo lang als ik leef, en ik ben oud. Het ziet er eigenlijk nog beter uit dan ik.
Waarom hebben we ooit bedacht dat plastic het materiaal was om alles van te maken? Nu is het overal en voor altijd en bedreigt het het ecosysteem. En dan maar hopen dat er een magische technologie ontstaat die plastic uit ons ecosysteem haalt voordat het onze ondergang wordt. Want werkelijk ons gedrag er op aanpassen…
Ja nou en? Voor mij is dat echt een bijzonderheid. Kom van een eiland maar de zee om in te zwemmen en het strand om op te zijn.. nee, niet mijn ding.
Werkte in mijn puberjaren 7 jaar in een strandtent en raakte het strand niet aan laat staan de zee. Laatste keer dat ik in zee gezwommen heb is denk ik 20 jaar geleden in Venetië. Wat geweldig was en net zo heet als deze dag.
Maar vandaag was het heerlijk, op deze snikhete verjaardag van mijn lief samen naar het strand op Texel. Na heeeeeeeel langzaam wennen en veel subtiele aanmoediging/beïnvloeding van Els heb ik weer eens in de Noordzee gezwommen. Het was fijn.
Met een mooie wandeling door bos, duinen en over strand.
En tussendoor nog een bioscoopbezoek. Spiderman met misselijkmakend veel popcorn, cola en magnum almond.
