Nog een keer strand

Gister naar het strand en vandaag weer. Heel ander weer en dus ook een ander gevoel. Elke keer indrukwekkend wat een transformatie een strand doorgaat in een dag, week, seizoen, jaar. Ingegeven door de zee en de wind.

Het stukje strand van vandaag heb ik nog nooit eerder hier gezien. En morgen kan het weer weg zijn.

Zand tussen m’n alles

Er stond lekkere harde wind vandaag. Hoe dichter je bij het strand kwam hoe dikker de witte waas werd die het landschap omsluierde. En als je je, met je ogen op spleetjes en hoofd in de wind, door het bombardement van kleine zandkorrels heen had geduwd kom je op het verlossende strand waar het ineens over is.

Daar zie je de machtige golven en hoor je vele kleine bubbeltjes lucht samen een overweldigend geraas maken. En sommige vinden een plekje op een verdwaalde kei waar ze je tegemoet sprankelen in de zon.

Van vermalen schelpen naar “echt” zand

Dit strandje heeft het zand wat ik ken van de eilanden. Ik kom dichterbij.

Het was pittig om voorbij de sluizen van Enkhuizen te komen. Het is nu half zeven en heb vandaag minder kilometers gemaakt dan gister maar het was veel vermoeiender. Om hier aan te landen moest ik eerst strak tegen de wind in en al mijn kracht gebruiken.

Nu kijken waar ik mijn kajak kan stallen en mijzelf. En nadenken over wat de volgende fase gaat zijn in de reis. Zien hoe de wind waait.