De grote Texel afscheidstour

Els is vandaag eindelijk van het extra streepje van de COVID-test verlost. We kunnen, na de isolatie van 11 dagen, knuffelen! En we doen een rondje Texel om het te vieren en als afscheid omdat ik naar Amsterdam ga om te verhuizen.

Het weer was heerlijk uitgesproken. Stevige buien, donker grijze wolken, zon en heldere blauwe hemel wisselden elkaar in rap tempo af. Prima combinatie met het Texelse panorama.

Kalm

De dag komt rustig ten einde. Dat stond stevig in contrast met de mijne ondanks mijn quarantaine. Het was de drukste dag sinds tijden en niks kon worden doorgeschoven naar morgen. Maar het is (bijna) gelukt. De laatste loodjes.

ps. dit is mijn 6e dag in quarantaine.

Ik hou van windmolens

En hier op het IJsselmeer vind ik ze geweldig staan. Strakke lijnen die uit een strakke horizon steken, met een vleugje geel onderaan waardoor ze eigenlijk weer een beetje zweven. Terwijl het landschap en het weer om hun heen wervelt. Elke seconde anders.

Moest er even voor stilstaan en naar ze zwaaien.

De natuur en de ruimte werkelijk voelen

Het is iets waar ik mijn best voor moet doen. Het is niet iets wat mij overkomt zodra ik de lucht inadem en om me heen kijk. Als ik niet oppas interpreteert mijn brein het slechts als een decor.

En een mooie dag als deze biedt het geen weerstand om mijn brein wakker te schudden, het landschap zelf vraagt ook niet om een fysieke inspanning en met mijn dikke winterkleren en schoenzolen is er een comfortabele fysieke barrière.

Maar toen ik hier stond voelde ik het wel terwijl ik de paarden in de verte de duin op zag klimmen.

Nog een keer strand

Gister naar het strand en vandaag weer. Heel ander weer en dus ook een ander gevoel. Elke keer indrukwekkend wat een transformatie een strand doorgaat in een dag, week, seizoen, jaar. Ingegeven door de zee en de wind.

Het stukje strand van vandaag heb ik nog nooit eerder hier gezien. En morgen kan het weer weg zijn.