Nog een keer strand

Gister naar het strand en vandaag weer. Heel ander weer en dus ook een ander gevoel. Elke keer indrukwekkend wat een transformatie een strand doorgaat in een dag, week, seizoen, jaar. Ingegeven door de zee en de wind.

Het stukje strand van vandaag heb ik nog nooit eerder hier gezien. En morgen kan het weer weg zijn.

Zand tussen m’n alles

Er stond lekkere harde wind vandaag. Hoe dichter je bij het strand kwam hoe dikker de witte waas werd die het landschap omsluierde. En als je je, met je ogen op spleetjes en hoofd in de wind, door het bombardement van kleine zandkorrels heen had geduwd kom je op het verlossende strand waar het ineens over is.

Daar zie je de machtige golven en hoor je vele kleine bubbeltjes lucht samen een overweldigend geraas maken. En sommige vinden een plekje op een verdwaalde kei waar ze je tegemoet sprankelen in de zon.

Dagje garnalen kruien

Kinderen waren de hele dag in touw. Vol in het leven, wat is dat toch heerlijk.

Met opa en oma