Op de knieën (alweer) Half november voelde mijn middenrif niet echt jofel. Ik had krampen en pijntjes. Maar hoopte dat ze voor de verhuizing wel weg zouden zijn. Dat was tenslotte nog iets van een maand verderop. Maar toen ik op de 8st december de sleutels haalde en in het nieuwe huis was om wat op te meten. Lag
We zijn een stelletje isolationisten Mijn lief heeft nu al vier dagen Corona. Ondanks onze jarenlange inspanningen om haar als kwetsbaar persoon (immuundeficiëntie) hiervoor te behoeden. Ze heeft zich de laatste jaren dus strikt afgezonderd, plekken met mensen gemeden, overal mondkapjes op, veel laten bezorgen aan huis. En dat gold voor 80% ook voor mij. Want ik wil natuurlijk op
Ziekenhuisbezoek Zo was ik de lieve buren (voor onderzoek) naar het ziekenhuis aan het brengen en een paar uur later lag ik er zelf in. Nou ja, lag naast het ziekenhuisbed te kreperen van de pijn. Weet nu wat dat woord kreperen enigszins behelst. En dat terwijl ik al aardig wat (chronische) pijntjes opgespaard heb in
Ouderwets verkouden Het begon met wat onbestendig evenwicht, daarna een wat ruwe keel, een wat verstopte neus. De volgende dag aangevuld met een zwaar hoofd, tranen, niezen, loopneus en slecht slapen. En vandaag komt er nog een portie hoesten bij. Er zit progressie in. Voelt als een ouderwetse verkoudheid maar testen op C kan geen kwaad. Wellicht