Domino

Kijkje in mijn werkzame leven in het Aanvullend Openbaar Vervoer in Amsterdam. Zodat ik het onthou. Week 2.

6 januari

Eerste dag van het jaar. Vorig jaar in deze maand begonnen na een voortraject van een maand.
Verdrietige mensen in de auto. Weet niet goed wat te doen. Geef ze maar de ruimte om gewoon verdrietig te kunnen zijn.
Windje waaide me bijna weg. Vind het wel mooi dat onstuimige. Krijg het wel 🥶
Vergeten een pauze foto te maken. Maar was toch aan een lader waar ik al eerder stond en het was donker, dus niet heel erg. Conceptueel natuurlijk een doodzonde. Eerste dag van het jaar en gelijk mis.
Op het eind nog 35 kilometer aan elektriciteit. Deze bus slurpt en maakt het spannend.

Problemen met laden bij drie verschillende palen… uiteindelijk gelukt
Had een mooi gesprek met een trotse en opa van 83 die samen met zijn kleinkind een nieuwe vorm van domino heeft bedacht tijdens het spelen. Door de twee getallen te delen, vermenigvuldigen, optellen of aftrekken krijg je een uitkomst die je dan mag aanleggen aan een domino met dat getal. Na wat extra doordachte regels komt spel komt nu op scholen als educatief spel. Hoe gaaf is dat?
Leef in de toekomst tijdens het rijden. Ben zo gefocust op de tijd van aankomst in de navigatie app dat ik die als de huidige tijd ervaar. Bij aankomst ben ik weer even in het heden. Maar zodra de volgende route is ingepland leef ik weer in de toekomst.

Zag een stok op het water liggen. Lag veel te hoog. Snapte toen pas dat er ijs lag. Bijna niet te zien. Mijn realiteit werd even op de proef gesteld.
Moest twee keer van auto wisselen omdat er wat mee was.
Iemand bij het stoplicht nam een momentje. Stond met de ogen dicht van de zon te genieten.
Zie twintigers die sprekend lijken (en gekleed zijn) als 20ers die ik kende toen ik zo oud was. Omdat het me een goed gevoel geeft denk ik dat het hun kinderen zijn met mooie eigen dromen zoals hun ouders toen hadden.
De maan was er al om vier uur. Lekker groot, mooi en semi transparant in de blauwe lucht. In de avond werd ie kleiner en speelde met de wolken.
De mensen die het zout strooien zijn geweldig. Mooi dat we dat als samenleving gewoon vinden.
Zelfde bus als maandag (de 6e) en deze keer één kilometer meer over: 36.

Als je het nog niet weet, hierom doe ik wat ik doe.