Weer zo’n herinnering dat het jaar voorbij vliegt.
Afgescheurde dagen
september 2023
Dag skelter
Heeft menig kinderhart harder laten kloppen en was een ultieme stuk speelgoed. Nog even gekeken of ie wel echt stuk was en on-reparabel. Maar er werken veel handige mensen daar bij Novalishoeve dus ga er van uit dat ie echt niet meer te redden is.
Kwetsbaar leven tussen de mat
Ze hebben allemaal hun eigen veilige nisje en ze steken nog net niet boven het hoogste deel van de mat uit. Dus nog geen last van plat stampende voeten.
Op weg naar Texel
In het donker mijn weg vinden naar Els door glas, buizen, lijnen, kleuren, lichtbronnen, patronen en constructies.
Pick up point
Bewijs
Bewijsstukken A,B en C dat het toch echt herfst is. Ben nog in ontkenning maar het wordt steeds moeilijker.
De boter eruit braden
In de ochtend Texel afgecamperd. En Els einde middag nog kunnen overtuigen om de laatste warmte nog even op te slurpen op het strand. Zelfs weer gezwommen! Els dan. Ik ben tot mijn borstkas in het water geweest en dat was koud genoeg :)
Ook nog gelonkt naar een bootje genaamd Rose…
Zeebruid
Het exceptionele mooie weer aangegrepen om met Els maar de zee te gaan. Dit jaar voor het eerst. Toen mijn moeder deze foto zag zei ze “het lijkt wel een bruid”. Denk dat het zo is. Els en de zee hebben een speciale band en waarschijnlijk hebben ze het vandaag beklonken.
Pijnloos
Gegalvaniseerd
Bij aankomst op Texel kwam ik deze schoonheid tegen. Mijn eerste (en laatste) auto was een veel jongere generatie Acadiane. Toendertijd ook gedacht de auto te galvaniseren om mijn dierbare en kwetsbare auto te behoeden voor de tand des tijds. Gaaf dat iemand het gedaan heeft.
De Hilversumse heide
Met Gea op de bonnefooi Hilversum uitgereden op deze hete dag. Geen verwachtingen, gewoon even fietsen. Uiteindelijk zijn we uren weggeweest door de bossen en de nog bloeiende heide. Spontaan onze weg kiezend. Veel meer gefietst dan we dachten. Het was heerlijk en prachtig.
We eindigden op een voor mij nostalgisch stukje natuur: de heide bij Bussum Zuid. In mijn Natuurmonumenten jaren fietste ik hier altijd doorheen richting kantoor. Het beste begin en einde van de werkdag.
Staat me goed
Was een fervent brommerrijder in mijn puberjaren. Het snelste wat mijn zündapp gereden heeft is 90 km per uur. Met mijn neus op de tank en met een stevige wind in de rug duurde het even om daar te komen.
Mijn broer is nogal een sleutelaar en zijn eerste motor vond hij volgens mij op zijn 14e bij het afval. En hij kreeg ‘m rijdend! Daar heb ik toen ook even op gereden. Was geweldig. Vanaf dat moment was de verleiding om ook mijn motorrijbewijs te gaan halen stevig.
Uiteindelijk nooit gedaan, maar dat gevoel behouden. Mijn broer heeft het wel gedaan en mijn jongste zoon is er ook ernstig over aan het denken. Dit weekend hebben we allebei even een stukje op zijn elektrische motor mogen rijden.
Waaaaan-zin-nig! Ken je van die cartoons waar de persoon op een motor zit maar eigenlijk als een vlag aan het stuur wappert? Dat was ik. De acceleratie is enorm, en dat was slechts in de eco modus…
Mijn zoon en ik willen nu allebei zo snel mogelijk ons motor rijbewijs halen :)
Met mijn broer en familie de zee op
De bloemenweide van mijn ouders
Jaren geleden hadden ze de kans om de weide achter hun huis te kopen. En ze hebben met heel veel werk er een prachtige bloemenweide van gemaakt. Het is nu al september dus het is grotendeels uitgebloeid maar het ziet er nog steeds geweldig uit. En nog belangrijker het zoemt er van het leven.