De busreis begon in Toruń om 17:00 en eindigde in Amsterdam om 12:15. 13:05 deed ik mijn voordeur open en weer achter me dicht. Blij om thuis te zijn.
Eerste keer dat ik zo’n trip maak in mijn volwassenheid. Als puber hebben we in de tweede helft van de jaren 80 (van de vorige eeuw!) nog wat vakantie tripjes gemaakt naar Spanje en Joegoslavië.
Dat busnetwerk van Sindbad is indrukwekkend. Vanuit heel Polen komen de bussen uiteindelijk op één plek samen om van daaruit weer te vertrekken naar diverse bestemmingen in Europa. Mijn trip zal zeker niet de langste zijn.
- De bus zat vol. Ieder type mens was vertegenwoordigd behalve natuurlijk de rijke variatie :)
- Bij elke stop kwamen er mensen bij en gingen er weer mensen weg. De bus bleef vol. Hoe doen ze dat?
- We stoppen vaker dan ik dacht. Waardoor we eigenlijk in Polen relatief weinig op de snelweg zitten. Schiet niet echt op.
- Vooraan de bus is een display waar de tijd en de buitentemperatuur elkaar afwisselen. Als je meer dan 18 uur in de bus zit is dit behoorlijk waardeloze info. Weer een minuut verstreken en de temperatuur is nog steeds hetzelfde. De tijd lijkt steeds langzamer te gaan.
- Het bus nummer is 184 en dat staat met grote letters rechtsboven op de voorruit. Bij elke lantaarnpaal die we voorbij gaan creëert het een schaduw die er uit ziet als het omslaan van een pagina. Toch komen we nooit verder dan bladzijde 184.
- Er zijn iets meer dan 50 plekken in de bus. Ben verbaast hoeveel van deze 50 mensen gebruik moeten maken van het toilet aan boord. Ding is bijna altijd bezet.
- Het is goed om in de nacht te rijden maar vind het wel jammer dat ik niets van de omgeving kan zien. Zit ik een keer niet achter het stuur…
- Er zijn echte veteranen hier in de bus. Je herkend ze aan de manier waarop ze geütiliseerd zijn met diverse spullen om makkelijker te slapen en de tijd te vergeten.
- Podcast luisteren help de tijd te vergeten. Mijn blik keert zich naar binnen in plaats van naar buiten. Jammer genoeg heb ik er niet zoveel.
- Muziek bied slechts een soundtrack onder de realiteit. Maakt het beter maar de tijd gaat er niet sneller door.
- Het is chaos bij de plek aan de Poolse grens en toch vindt uiteindelijk iedereen zijn plek en blijft niemand achter.
- Maar enkele chauffeurs begrijpen Engels, misschien volgende keer in het Duits?
- Ik ben 1.82 en mijn benen hebben te weinig ruimte en mijn hoofd geen steun.
- Dacht even een serie te gaan bingen, maar dat werkt toch niet echt in de bus. Misschien is de telefoon gewoon te klein? Helpt ook niet dat je naast je iemand hebt die mee kan kijken.
- Stoel kan wel wat schuiner maar daar is de persoon achter je niet blij mee dus bijna niemand doet het.
- Alle chauffeurs roken? Ook veel reizigers trouwens. Elke pauze wordt aangegrepen en er is eigenlijk geen plek waar je niet in de rook staat als je ook even wilt luchten. Als ze weer de bus inkomen ruikt het naar verschaalde rokerslucht.
- Man naast me is erg zen. Heeft al 4 uur dezelfde houding en het maakt niet uit of hij slaapt of niet. Hij blijkt toch een mens. Hij ging zijn benen strekken bij de laatste pauze (5u).
- Mijn hoofd wil wel slapen en kan het ook, maar mijn nek komt steeds pijnlijk in opstand. Hazenslaapjes is wat mij rest. Voor de volgende keer, = 10 november, in ieder geval (nek)kussen(s) mee.
- Heb veel te veel eten mee. Kan met 10% ervan toe.
- Eten staat tussen mijn benen, maar daar zit ook de verwarming. Niet direct een goeie combi.
- Niet ieder eten wat men eet ruikt lekker, in tegendeel.
- In de bus zit je op gelijke hoogte met vrachtwagenchauffeurs. Als we ze voorbij gaan lijken het net medepassagiers.
- De bus is Pools grondgebied op wielen. In Duitsland en in Nederland wordt er in het Pools omgeroepen.
- We zijn allemaal brak, afgepeigerd en aan het einde van ons latijn en toch blijft iedereen rustig en vredelievend.
- Die buschauffeurs maken dagen van 24 uur. En dan gaan ze waarschijnlijk de volgende dag weer terug. Damn.
- Er gaan elke dag bussen heen en terug. En die zitten elke dag vol met mensen. Kijk vanaf nu anders naar die touringcar bussen. Het is afzien daarbinnen, maar voor veel mensen is het werkelijk de enige optie.
10 november ga ik weer terug. Hoop dat de plekken die me dan toebedeeld worden bij het raam zijn. Scheelt toch ondanks dat het meest van de tijd donker is.
1