| Tijd: | 240129 – 14:14 |
| Locatie: | 52°21’27.288”N 4°47’36.858”E |
| Hoogte: | -0,51m |
| Richting: | 320,783 (magnetisch noorden) |
Weer een dagje taxi rijden. Er sluipt ietsje routine in, maar je krijgt ook meer oog voor dingen waar je daarvoor nog geen zicht op had. De complexiteit neemt harder toe dan de routine. Hoop dat de curve bijtrekt de komende weken/maanden.
De roltrappen bij het metrostation Ganzenhoef vind ik indrukwekkend. En ze transporteren heel wat mensen op een dag. Ze zijn ook regelmatig stuk. Misschien komt dat omdat de lengte ervan het uiterste vraagt van het mechaniek erachter?
De lift gaat ook schuin mee met de roltrappen. Moet ik ook eens uitproberen. Wil wel weten of het meer voelt als een roltrap of een lift.
Vandaag een prachtige zonnige fietstocht gemaakt met Gea. Een deel ken ik nog uit mijn tijd bij Natuurmonumenten, maar het grootste deel was nieuw en verpletterend mooi.
Eerst langs het natuurgebied Naardermeer, dan een stuk langs de Vecht en van daar naar de Spiegelplas en door naar de Ankeveense plassen. De foto is bij het laatste stukje gemaakt.
Tussen al die belachelijk vele wegen in Nederland zitten prachtige postzegels natuur.
| Tijd: | 240125 – 08:10 |
| Locatie: | 52°20’43.17”N 4°55’3.822”E |
| Hoogte: | 8,03m |
| Richting: | 124,228 (magnetisch noorden) |
Vandaag geen foto vanuit de auto. Vergeten. Daar gaat mijn conceptuele kunstwerk. Maar goed, tijdens de meerij dag had ik er ook geen.
Aan mijn nieuwe werk zit ook het naar en van mijn werk gaan verbonden. En ineens zie ik weer hoeveel mensen dat ook dagelijks doen. Die routine. De vanzelfsprekendheid van de verplaatsing van zo enorm veel mensen. Het is echt een waanzinnige operatie veelal gefaciliteerd door mensen die niet waanzinnig veel verdienen en die allemaal stipt op tijd moeten zijn, zodat wij ook weer stipt op tijd kunnen zijn. En ook ik mijn passagiers naar hun bestemming kan brengen op de daarvoor afgesproken tijden.
We hebben als samenleving veel te weinig besef hoe afhankelijk we zijn van elkaar tot in het kleinst mogelijke detail.
| Tijd: | 240124 – 13:08 |
| Locatie: | 52°20’21.648”N 4°57’30.522”E |
| Hoogte: | -1,78m |
| Richting: | 105,405 (magnetisch noorden) |
Mijn testdag was in de grote bus, eerste dag in een (verlengde) gewone bus en nu in de personenauto. Ook elektrisch, maar hoeft niet tussentijds opgeladen te worden.
Deze keer was mijn laatste ritje voor de pauze in Diemen en dan moet je een plekje vinden om te pauzeren. Klinkt eenvoudig maar niets is minder waar. Je kan niet zomaar op een parkeerplek gaan staan. Je mag geen betaalde plek innemen of in de weg staan. Was een hele uitdaging en nam meer tijd dat bedoeld.
Met de personenauto is wat relaxter. Minder variabelen, dus beter te overzien als je net begint. Onder de indruk van waar ik allemaal heen ga/moet. Dacht beperkt te blijven bij het oosten van de stad maar kom echt overal. Niet goed gerealiseerd dat het niet de centrale is die bepaald, maar natuurlijk de passagiers.
| Tijd: | 240123 – 14:53 |
| Locatie: | 52°20’15.54”N 4°49’4.95”E |
| Richting: | 5,144 (magnetisch noorden) |
Dit is mijn eerste dag alleen in de auto. En wat voor de doorgewinterde chauffeurs vanzelfsprekend is, is voor mij nieuw en vreemd. Alles wat ik doe moet een bewuste verstandelijke handeling zijn. Alles verdient diepe aandacht. Alles dient aanscherping. De stad waar ik al meer dan 25 jaar woon blijk ik helemaal niet te kennen. Logisch natuurlijk, nooit een auto gehad in de stad.
Elk werk heeft zoveel details en diepe kennis in zich verstopt die je alleen maar ziet en ervaart als je doet. Voor dat ik ging rijden heb ik heel veel verplichte cursussen online gevolgd om zoveel mogelijk kennis bij te spijkeren maar het raakt slechts de oppervlakte.
Is ze blij dat ze een stuk arm mist? Is ze in shock van de pijn? Is ze nog in de ontkenningsfase? Vind ze pijn wel lekker? Probeert ze zich goed te houden omdat er zoveel mensen naar haar kijken?
Vandaag even op bezoek bij RMC om spullen op te halen en wat handtekeningen en parafen te zetten. Kwam dit beeld van Hildo Krop tegen in het Siegerpark. Uit 1926/7, bijna honderd jaar geleden.
Het zijn zijn twee kinderen Johan en Helen. Een moment in hun leven vereeuwigd zonder poespas of romantiek, maar gelijktijdig vol met liefde. Hoe enorm intens en bijzonder moet het zijn geweest als vader en beeldhouwer om dit te maken.
| Tijd: | 240118 – 09:42 |
| Locatie: | 52°20’24.528”N 4°49’10.278”E |
| Hoogte: | 6,01m |
| Richting: | 132,492 (magnetisch noorden) |
Mijn computer is nu dik tien oud en mijn systeem krijgt al jaren alleen maar veiligheidsupdates. En daar liep ik alweer drie van achter. Voornamelijk omdat ik nooit voldoende schijfruimte heb. Nu stevig aan het opruimen geweest en wat verborgen gigabites gevonden. Dus was er geen excuus meer om het uit te stellen.
En het is, terwijl ik toch wat nagels afbeet, gelukt. Hopen dat dit trouwe beestje lekker door blijft zoemen.
Ben al een heel tijdje prentjes in een mapje aan het bewaren / koesteren. Zo nu en dan komt er eentje bij en heel soms kijk ik ze allemaal door en geniet ik er weer even van. Zo verstopt in een mapje is ook niet alles. Dus zet ik ze hier neer. Ben de makers zeer dankbaar voor hun kijk op de wereld en het bestaan. Het slijpt en verrijkt de mijne.
