Kijkje in mijn werkzame leven in het Aanvullend Openbaar Vervoer in Amsterdam. Zodat ik het onthou. Week 33.
15 augustus
- Er is aardig wat wind en afval vliegt. Zo gewend dat er langs de weg veel vogels zitten dat ik het daarmee verwar.
- Volwassen dochter is onheus tegen moeder maar noemt haar wel U. Maakt het erger. En ging nergens over.
- Wat kan de gezondheidszorg toch slecht met chronische ziektes omgaan zoals lime, ME, long COVID. Mensen worden ontkent, genegeerd en verteld dat ze zichzelf ziek maken. Wat diep tragisch en zo onnodig.
16 augustus
- Koplampen die meebewegen met je bocht = freaky.
- Ziek worden gebeurd vaak zonder aankondiging en buiten je controle. En je leven is nooit meer hetzelfde.
- Gehoord: “Links was ooit goed en nu niet meer. Twintig jaar lang de samenleving naar de knoppen geholpen.” Terwijl rechts in die tijd regeerde? Gebrekkige inzicht in de feiten. Maar de overtuiging is er niet minder om of misschien zelfs wel meer.
- Zoveel voorbeelden van mensen die de problemen van onze samenleving afgelegen naar groepen die er niets mee te maken hebben en geen macht hebben om er iets aan te doen. Waarom is dat zo makkelijk voor mensen omdat te denken? Waarom worden machthebbers niet afgerekend?
- Hoe een moeder familie als het belangrijkste ter wereld ziet, maar toch enige hulp ervan met volle overtuiging afhoudt.
- Het was een regenachtig dagje.
17 augustus
- Mooi hoe de studenten hun woningen betrekken op Amsterdam Science Park voor een nieuw jaar vol ambities en dromen.
- Zoveel omwegen moeten nemen die niet door de navigatie werden aangegeven.
- Mig/mug prikt me in de auto.
- Volgens één van mijn passagiers is de elektrische auto een ploy van de fossiele industrie. Hij kon het niet uitleggen maar bleef bij zijn standpunt.
Hierom doe ik dit werk.
0