april 2025
Microklimaat
Ik weet waar het noorden is
Na twaalf jaar hard werken
Mag mijn oude laptop (MacBook Pro) het rustiger aan gaan doen. Heeft het geweldig gedaan en is nog niet versleten, maar heeft wel wat karakter ontwikkeld. Zo kon ie al jaren niet meer mee met de software tijd, steeds meer (essentiële) programma’s werkten niet meer of halfbakken. De interne indexering werkte niet meer dus iets opzoeken ging nauwelijks. zowel voor mail als de finder. Één van de interne luidsprekers had het al een hele tijd geleden opgegeven. De harde schijf zat standaard te vol (dat ligt aan mij). Het scherm heeft al zeker 7+ jaar een fabricage fout die ik nooit heb laten repareren (kon toen de laptop geen weken missen m.b.t. werk). De batterij houd het geen half uur vol. En als ik ‘m dicht aan de stroom laat hangen gaat ie allemaal dingen voor zichzelf doen. En de laatste tijd deden de t’s, r’s en de b’s het niet meer naar behoren, waardoor ik ze heel vaak opnieuw moest toevoegen.
Als ik nou heel handig en vol zelfvertrouwen was had ik ‘m proberen op te knappen. Maar dat ben ik niet. De ventilatoren schoonmaken was al spannend genoeg. Misschien ga ik dat alsnog doen? Zou wel mooi zijn om ‘m in ere te herstellen na zoveel trouwe jaren.
Benieuwd hoe dit frisse nieuwe lid (MacBook Air) het gaan doen het komende decennium.
Gestoomd brood
Ben nu al zeker 30 jaar vleesloos en zo kwam er een einde aan het broodje bapao waar ik erg dol op was. Paar maanden geleden ontdekte ik toevallig een vegetarisch versie in de snelle grootgrutter bij het Amstelstation. Het was een feestje.
Sindsdien met regelmaat van het nieuw hervonden snackje gesmuld. Maar na een paar maanden wil je ook wel eens wat anders. En dan bedoel ik de vulling, niet het broodje. Daar lust ik wel pap van.
Op zoek naar de vullingloze bapao kwam ik de bao tegen bij de AH. Het komt in de buurt maar is het niet. Zo met jam was het wel genieten.
Elektrische aandrijving
Eindelijk
Ik werk nu meer dan een jaar voor het RMC. Naast de garage in Zuidoost is De Smeltkroes. Een restaurant die altijd wel vol zit met mensen. In dat hele jaar nooit gelukt er wat te eten. Mijn diensten, mijn eten thuis, geen honger, de openingstijden en dagen. Er was altijd wel iets waardoor het er niet van kwam.
Vandaag was het dan eindelijk zo ver met nog 25 minuten voor sluitingstijd om het te verorberen. Doopte een aardappel de rode saus (verwachte zoet zuur) en stopte het zonder aarzelen in mijn mond, bleek toch echt vooral sambal te zijn. Tong geblust met het andere eten. Dat smaakte me goed.
En als een echte Nederlander moet ik natuurlijk even vertellen wat het koste. De roti was 10 euro. Zo goedkoop heb ik het in jaren niet gezien.
Benieuwd wanneer ik weer eens aan tafel zit.
Advocaat met slagroom
Vandaag haalde ik de elektrische fiets op bij de moeder van Els. Ze kan er niet meer op fietsen. Het lijf op leeftijd laat het niet meer toe. Altans de mogelijkheid dat er iets mis gaat is onaanvaardbaar. Of eigenlijk een combinatie van die twee. En zo krijgt de fiets een tweede leven in Amsterdam.
Om dat te memoreren kwam er spontaan een advocaatje op tafel. Deed me denken aan mijn jonge ik. Kreeg wel eens wat advocaat bij mijn oma in een piepklein borrelglaasje. Heerlijk was dat, net als nu.
Wat minuten over
Dood gaan we allemaal
Wordt blij van dit soort activisme stickers, voel me iets minder alleen en geeft een beetje hoop in bizarre tijden. Waar de geopolitieke kaarten opnieuw worden geschud.
En dat allemaal dankzij een oranje man er van overtuigd is dat hij de beste kaarten heeft en anders ze met geweld van je afpakt.
Ben eigenlijk niet eens zozeer tegen het opschudden, maar dan liefst zo dat de wereldwijde samenleving als geheel er beter van wordt. Niet alleen die mensen/klootzakken die binnen het huidige spelletje al disproportioneel veel macht en geld hebben vergaard ten koste van anderen. Zoals bovengenoemde S-hell.
Was rondje peddelen

- Geen foto’s deze keer.
- Een zwaan op haar nest zien zitten en daar nog geen meter vandaan ook een meerkoetje.
- Naast al het andere in het water ook veel zaden zien drijven.
- Zeer regelmatig in de file gedobberd. Was erg druk met rondvaartboten en sloepen.
- Moest tijdens het peddelen denken aan een gesprek van gister. We hadden over het water en ze kwam gekscherend met de suggestie dat de RMC niet alleen op de weg zou moeten zitten maar ook op het water. Vond het toen een goed idee, wordt al varende steeds enthousiaster. Lijkt me een mooie actie om in de zomermaanden te doen. Ga toch kijken of ik het idee bij iemand in het bedrijf kan krijgen die daar ook over zou beslissen. Wordt natuurlijk graag de kapitein.
De vorige keer had ik dit bootje zien liggen die ik wel potentieel vond hebben als varende (woon)boot. Vandaag de eigenaar ervan gesproken. Hij heeft ‘m gekocht in Frankrijk en toen 1200 km gevaren om hem in Amsterdam te krijgen! Echt voor het binnenwater en niet op de meren bij meer dan windkracht 4. Pluspunten: weinig diepgang, past onder elke brug door en open te schuiven dak. Leuk detail: deze boot (Bounty Buccaneer 37) werd voor het eerst werd gebouwd in mijn geboortejaar. Mijn droomboot hart gaat weer wat harder kloppen.











