Vandaag haalde ik de elektrische fiets op bij de moeder van Els. Ze kan er niet meer op fietsen. Het lijf op leeftijd laat het niet meer toe. Altans de mogelijkheid dat er iets mis gaat is onaanvaardbaar. Of eigenlijk een combinatie van die twee. En zo krijgt de fiets een tweede leven in Amsterdam.
Om dat te memoreren kwam er spontaan een advocaatje op tafel. Deed me denken aan mijn jonge ik. Kreeg wel eens wat advocaat bij mijn oma in een piepklein borrelglaasje. Heerlijk was dat, net als nu.
1