Zomaar heerlijk eten naast de deur

Een vegetarische soep met daarin/op gefrituurde groentes in een laagje deeg. Het was heerlijk
日本、〒074-0411 北海道雨竜郡幌加内町幌加内1037−14

Echt naast de plek waar we overnachten is een restaurant waar ik meer dan aan mijn trekken kom. Een mooie bekroning op onze eerste fietsdag samen. Ook nog een lokaal toetje geprobeerd.

Smaakt nog lekkerder na een dagje bewegen in de buitenlucht én het niet verwacht. En de familie die het runt waren heel aardig.

Sloffen voor iedere gelegenheid

De bluawe sloffen bij de badkamer en er is ook een nijntje versie voor de kleineren onder ons. En die staan tussen de grote in. Mooi beschermd.

Er is hier een goeie gewoonte. Je trekt je schoenen uit in de portiek voordat je het huis binnen gaat en verruilt deze voor sloffen. Ben je in je kamer dan doe je je sloffen weer uit in de mini portiek van je kamer. Ga je naar de gemeenschappelijke badkamer? Zelf daar ruil je je sloffen om voor badkamersloffen. Is nog zeer wennen, maar vind het geweldig. Ook een mooi ritueel. Het kost meer tijd om een ruimte in te komen en je beweegt je bewuster door een ruimte.

Mijn slofvaardigheid laat te wensen over. Kom er ingewikkeld in, struikel regelmatig en ze zijn soms glad. Vaak te klein. Dus daarom een ster eraf. Waar zijn de sloffen voor beginners?

De heat wave master

Een poster van de heat wave master die mij een hele nieuwe ervaring heeft gegeven. Het is 'm echt.

De Onsen is geweldig. Mijn lichaam raakt verslaafd. De afgelopen twee dagen hebben we om twaalf uur ’s nachts een sessie van de Heat Wave Master. Die stookt de sauna extra op met oliën en water op de hete stenen. Om daarna deze brandende hete lucht met diverse waai technieken naar ons te brengen.

En dat allemaal terwijl hij met een heel rustgevende stem uitleg geeft wat hij doet. In het Japans. Maakt niet uit, het geeft me vertrouwen dat ik de hitte, die mijn lijf nog nooit gevoeld heeft, aan kan.

Het was super intens. En ze weten het. Je krijgt vooraf een ijsklontje voor in je mond. Ook wordt de sessie kort onderbroken om af te koelen (en dat wil je). Om daarna nog even een tandje hoger te gaan met twee ijsklontjes.

De beste man heeft me iets compleet nieuws laten ervaren. Meer dan vijf sterren gaat niet, maar wel meer sterrende sterren!

Magnetron Curry met red pickled ginger

Als je niet zelf kan koken is het in Japan zoeken naar die naald in de hooiberg voor vegetarisch eten. Wel is er altijd wel een magnetron op de gang waar we verblijven en een convenience store om de hoek.

Morgen begint onze fietstocht door Hokkaido en daar zal het nog moeilijker zijn. Dus gekeken wat voor eten “veilig”, eetbaar en voedzaam is in zo’n winkel. Vaak op één hand te tellen en altijd in flux omdat niet elke winkel hetzelfde assortment heeft.

Deze keer rijst met curry, voorgekookte eieren en pickled ginger gescoord. En om het eetbaar te maken moest de rijst en curry in de magnetron. Iets wat ik zeker al 25 jaar niet heb gebruikt.

Had best een lekkere smaak. Semi voedzaam, al moet het gezonder. En opwarmen in de magnetron… niet mijn ding. Er blijven twee sterren over omdat het fijn is noodzakelijke energie te kunnen tanken. Mijn lichaam weet namelijk (nog) niet goed de ruime vetreserve te benutten.

De eerste was

kleurige t-shirts opgehangen aan de gordijnrails om te drogen

Minimale spullen mee genomen, moet tenslotte in de fietstassen passen. Dus moet er na een paar dagen een was gedaan worden. Niet gedacht aan een waslijntje. Heb ik de gordijnrails maar schoongemaakt en daar alles aan gehangen. Gelukkig veel ramen hier dus alles paste er net op.

Een smakelijke curry (zonder alcohol)

Nadat het niet gelukt was bij de vorige stek vonden we kleine winkeltjes waar je achter een piepkleine bar zou kunnen zitten. Maar buiten in het zonnetje waren ook plekken om te eten. Gesmuld samen met mijn zoon en de libelle.

Zomaar vegetarisch en zonder dat je het idee had dat de kok er van in de war raakte maar gewoon iets lekkers maakte. Eten drie sterren en twee voor het gezelschap en het zonnetje.

Eten en bruidsadvies

Een houten bar met daarop een glazen theesysteem vergelijkbaar met het trekken van koffie.

We zochten een plekje om te lunchen waar ook ik wat vegetarisch kon eten. Dat lukte hier niet.

Ze was heel druk met de bestellingen van alleen maar vrouwelijke klanten. En uiteindelijk bleek ze voor mij alleen maar thee te hebben. Het eten zag er wel heerlijk uit in deze gemoedelijke huiskamer die voor de andere helft een bruidswinkel en adviesbureau was. Dat kan gewoon.

Deze stoel stoelt ook

Een japanse stoel zonder poten. Uit één stiuk plaatmateriaal en met een gat in het zitvlak en de rug.

Lekker uit één stuk en wat gaten erin die ook zo zijn functie hebben (komt een kussen op). Hou erg van de eenvoud.

Toch geen 5 sterren. Ben te stijf om lang ontspannen te zitten. En het schuift niet zo makkelijk. Dus schuif ik de tafel naar de stoel in plaats van de stoel naar de tafel.

Buizen om de buizen

De tegels boven een klein keukentje. De tegels zijn wit met 3 blauw paarse vierkanten verdeeld over het vlak. De kraan hangt daar aan en de koperen buizen die het water er naar toe brengen zitten niet in de muur maar worden bedekt door stevige witte pvc buizen.

In mijn oude huizen waren de koperen buizen gewoon zichtbaar. Nu worden ze verstopt achter muren. Ik vind dit eigenlijk ook een hele simpele maar prima en veilige oplossing. Je kan er altijd nog bij als er wat is. Dus verdiend alle sterren.

Asahikawa’s bling

De avond is gevallen en we zijn op weg naar een plekje om wat te eten. Asahikawa heeft veel meer neon, grote kleurrijke reclame en luidsprekers die de aandacht trekken dan ik gewend ben in Amsterdam. Staat in schril contrast met hoeveel mensen op straat zijn. Maar het is een donderdag, dus dat kan het zijn. Voelt ook een beetje als vergane glorie.

Zo ziet Asahikawa er dus uit bij daglicht

Gisteravond aangekomen en aan het handje genomen door mijn zoon naar ons plekje voor de komende dagen. Nu zie ik pas waar ik ben. Heuvels omringen de stad. Ben denk ik, echt in Japan.

De 20ste begint de fietstocht en vandaag is het bijkomen van de eventuele jetlag. Voel het niet zo. Denk dat mijn tijden van vliegen en aankomen gunstig waren dus ik ging slapen om een christelijke tijd in deze tijdzone.

En na het eten en voor het slapen was er de Onsen! Deze Osupā is 24/7 open en ik hoef er niet de deur voor uit!. Na meer dan 24 uur reizen was het overheerlijk. Eigenlijk is het dat altijd. Ben fan.

Mijn eerste maal in Japan

Mijn zoon had zijn best gedaan om wat te vinden voor deze oude vegetariër (die meer een meer vegan wordt). In de kelder van een gewoon woongebouw had hij een prima plekje gevonden. Wat blijkbaar heel gewoon is hier.

Dat hij überhaupt wat had gevonden bijzonder. Japanners zijn namelijk niet zo bezig met het onderwerp wel of geen vlees, wat mij al meer dan 30 jaar bezig houdt. Dus verwacht ik vooral wat fruit en rijst te eten tijdens mijn verblijf. Aardige vetlaag verzameld over de jaren, dus er kan nog genoeg in de naverbranding.

Het was lekker. Een vierde ster omdat een vegan/vega maaltijd beschouw als bonus. De vijfde omdat het gezellig is mijn zoon.

Mijn zoon omhelzen in Japan

Breede winkelstraat in Asahikawa. Het is 19u en het is donker en rustig. Het is warm terwijl het toch al september is.

Hier zijn was een paar weken geleden niet eens een wens of gedachte. Nu ben ik er en omhels ik er mijn zoon die er ongeveer 6 maanden gaat vertoeven. En ik zo’n 6 weken. We gaan samen fietsen. Het is zijn derde trip. En ik vermoedt dat ik ‘m ga verliezen aan dit land en de mensen.

Het zijn voor mij ook gelijk mijn eerste stappen die ik echt in Japan maak. Alle andere waren transport hubs. Nu op weg naar mijn eerste eet ervaring :)

Natuurlijk 5 hartjes. Je raakt gehecht aan zo’n jongen na bijna 25 jaar.

Met de trein naar Asahikawa

binnenkant van wagon 5 in Japan van vliegveld naar Sapporo in Japan. We kijken naar de wagon opening die geel is. Op de voorgrond twee stoelen waar twee hoofden met haar bovenuit steken.

Na 20 uur vliegen nu nog 3 uur in de trein ongeveer. Lekker wat normaliteit. En het was een heerlijke rit. Kon nog een groot deel van de tijd van het landschap genieten.

Voor de Australiër die ik trof bij de boarding in Hongkong ging ook met de trein naar Sapporo. Kwam gezellig naast met zitten en bood me direct een blik Sapporo bier aan. Nog geen uur in Japan en ik drink bier. Wat ik nooit doe, want ik vind bier na de eerste slok viezer en viezer worden :) Mooi gesprek. Beste man woont er net zo lang als ik in Amsterdam. “Best people in the world”.

Voor de behulpzame medepassagiers. Ben nieuw in Japan en het is nogal overweldigend en ben daardoor wat chaotisch. In die chaos laat ik mijn kaartje vallen (ze doen hier nog aan papieren kaartjes). Die valt net tussen een gleuf waar ik niet bij kan. Maar zij met vereende krachten wel. Toen het gelukt was werd er gejuicht.

Voor de conducteur. Strak in het pak en knipte in mijn kaartje een heus gaatje. En elke keer als hij de wagon uit ging draaide hij zich om een deed nog een buiging voordat hij de deur sloot.

De service op Minami-Chitose

Ben het vliegtuig uit. De nieuwe grote uitdaging is een treinkaartje bemachtigen voor het laatste stukje naar eindbestemming Asahikawa. Via de telefoon wordt ik een beetje naar de juiste plek geloodst door mijn zoon. Uiteindelijk het loket gevonden met een behoorlijke rij. Een vrouw vraagt me direct waar ik heen moet. Ik laat het op de telefoon zien. Ze wijst naar een vrij loket. Super! Terwijl ik er naar toe loop rent zij er naar toe, zodat ze mij direct kan helpen. Zonder te vragen schrijft ze uit in verschillende kleuren op welk perron ik moet zijn en in welke wagons ik mag gaan zitten. In het Engels! Met veel dankbaarheid geef ik mijn verse yen aan haar.

Deze verwarde man in een vreemd land wist ze iets minder verward te maken. Dat is zeker 5 sterren waard.

De Japanse toilet confrontatie

Het moest er een keer van komen. Iedereen kent wel de verhalen. Er zijn zelfs mensen die de high tech wc importeren omdat ze er niet meer zonder kunnen. Ook mijn zoon is fan.

Toen was het moment daar, en ik was niet voorbereid. Ben niet de enige gezien alle instructies. Maar goed, ze geven ook instructies hoe je de deur moet openen.

Heb geen van de knopjes uitgeprobeerd. Doorspoelen vond ik al uitdagend genoeg. Wat je wel gelijk merkt is de warme bril. Nog geen mening over. Het is warm vandaag dus voelt als te veel warmte. Maar als je het koud hebt…

Kom er dus nog op terug als ik de moed heb verzameld om te experimenteren op de wc.

Luchthavens

Kom er nooit (behalve nu dan), zal er ook zelden komen en kijk dus met verbazing naar deze rare autonome “staat” die veel ruimte inneemt, overlast en milieuschade veroorzaakt en economisch niet eens zoveel bijdraagt.

Stikt er van de mensen in transitie, bewegend door het doolhof van metaal en glas. Een abstracte wereld vol met afspraken, conventies, gewoontes en terminologie waarvan ik geen weet van heb. Winkels die prijzen vragen en spullen verkopen nog absurder is dan de meest elitaire winkelstraat. Waar mensen langs elkaar heen gaan met het oog op borden en aanwijzingen voor hun specifieke waarheen en waartoe. En waar rijen en rijen aan mensen in stilte van alles ondergaan. Waar groepen mooie mensen met zeer nette uitgesproken pakken de rijke melange van mensen de weg wijzen en zeer gericht doorkruisen als ganzen tijdens de migratie, de piloten voorop.

Voelt bizar en onwerkelijk, toch lijkt het voor het gros van de mensen hier vanzelfsprekend.

Niet mijn wereld. Ook niet vanuit mijn “linkse” gedachtegoed. Toch één ster omdat het bijzonder is dat we internationaal kunnen afspreken / coördineren hoe we mensen en goederen semi vrij en veilig laten bewegen. Hoe het netwerk aan luchthavens hun eigen (niemands)landje zijn met eigen wetten en normen binnen elk afzonderlijk land.

De layover in Hongkong

Ik had een relatief goedkope vlucht dus 3 uurtjes zien te overbruggen in de terminal.

Het was een luxe daar bij de boarding. Je had plekken waar je aan bureaus kon zitten, ligstoelen om nog wat te slapen, oplaadmogelijkheden, beenruimte te over, wc’s en water plekken. En ik zag de zon opkomen en langzaam de bergen tonen. Toch een ster eraf. Want je kan niet even naar wereld die je door de ramen ziet ondanks dat je drie uur hebt stuk te slaan.