De stad was rijp

Kijkje in mijn werkzame leven in het Aanvullend Openbaar Vervoer in Amsterdam. Zodat ik het onthou. Week 3.

15 januari

Als je in een wolkenkrabber zit in de mist zie je de grond dan nog? Hoe zou dat voelen?
Kwam binnen bij Llpendam met het water, de oude (houten) huizen en bootjes op de kant in in het water. Had het gevoel dat ik het boek van de Kameleon binnenreed. Die serie heb ik in mijn jeugd met veel plezier gelezen.
Iemand die de hele tijd vergat waarom hij bij mij in de auto zat. En zich erg zorgen maakte of we niet verdwaald waren. Probeerde uit te sappen als ik stil stond en toen ik een andere passagier moest ophalen was hij de auto ook echt uitgestapt. Eigenlijk de de hele rit in paniek geweest en kon ‘m maar niet gerust stellen. Had erg met ‘m te doen.
Ritje gemist doordat de app niet helemaal lekker was, kon er niets aan doen maar toch voel het niet fijn.
Zo druk tijdens de spits in het centrum. Toch ook geweldig hoe goed het gaat.
De pontje bij het Java eiland leek het einde van de wereld. Amsterdam Noord was onzichtbaar door de mist.
Avondlicht + de stevige mist zette de stad letterlijk in een ander licht.

Als je in je slaap tegen de slaap aan het vechten bent, hoe moe moet je dan wel niet zijn?
De stad was rijp. Maar op sommige plekken was er helemaal niets? Hoe kan dat? Overal even koud en vochtig of toch niet?
Was koud op de fiets maar te warm onder de jas. Hoe los je dat nou op?
Mensen waren aan het kletsen in de auto. En ineens bleken ze echtgenoten en vrienden te kennen. Ze hadden over elkaar veel verhalen gehoord, maar dit was de eerste keer (in decennia) dat ze elkaar in het echt tegen kwamen.
Ben vandaag niet in het westelijk deel van de stad geweest. Denk dat dat niet eerder is gebeurd.
Heerlijk als mensen na een kleine prikkel lekker op de praatstoel gaan zitten.
Reed langs het Gooimeer, misschien 100 meter zicht vanwege de mist. Toch allemaal trailers langs de weg. Die boten zijn de mist in gegaan om na 100 meter geen herkenningspunten meer te hebben.
Was voor mij en mijn mede autorijders verwarrend of het nou sneeuw of zout was op de weg. Merkte dat mensen gingen afremmen omdat ze dachten dat het glad zou zijn.

Zo rond het vriespunt zijn bijna alle auto’s rookmachines.
Weer iemand met dementie in de auto. Die zich er steeds voor verontschuldigde. Ze probeert het te zien als een ervaring die het leven je geeft en moet ondergaan. Ze ziet het als kleine stapjes richting de dood (ben al oud) dus zo lang zou het niet meer duren. Soort van acceptatie maar dat houdt niet in dat er geen verdriet is, die is er ook en groot. Ze zijn er samen.
Veel lange en enkele ritten gemaakt vandaag. Almere, Naarden, Hilversum, Vinkeveen, Mijdrecht…
Damrak / centrum is behoorlijk leeg op zondag rond de dagwisseling. Hele nieuwe ervaring.