Alcohol kruiden

De vertaal app is een godsgeschenk. Anders zou ik me niet kunnen redden in Japan. En zijn ook nog genoeg echt hilarisch missers waar je 100% zeker weet dat dat niet klopt. Dze klopt wel.

Kom het vaker tegen net als deze van de curry. En ik blijf me hierover verbazen dat het een selling point is. Maar goed, ik drink geen alcohol dus geen idee wat ik mis. Misschien is het werkelijk een orgasmisch lekkere combinatie en is het een kwestie van tijd dat het tussen de kruidenrekjes te vinden is.

De reis naar huis is begonnen

Na gister zoonlief te hebben uitgezwaaid ga ik na een dikke maand Japan de reis naar Amsterdam beginnen. Het gaat nog wat in etappes. Doel vandaag is om het meest zuidelijke deel van Hokkaido te bereiken. Morgen stap ik in de snelle treinen naar Osaka. Als ik niet teveel knipper met mijn ogen zie ik nog wat van dat andere Japan.

We reden langs het pad waar de fietstocht begon. En volgen deels de route die we gefietst hebben de laatste dagen. Voelt vertrouwd en een heel klein beetje thuis. Bijzonder.

Dag zoon

17 september kwam ik in ditzelfde station aan, nu 19 oktober vertrekt mijn zoon naar Korea, het land van waar zijn vader via K-drama’s al jaren virtueel vertoeft. Daarna gaat hij weer naar zijn eerste liefde Japan.

De weken samen fietsen in Japan waren intens. Intenser dan gewoon thuis. Het afscheid voelt daarom helemaal niet oké. Cliché dat ingewikkelde loslaten.

Hij was de reden waarom ik naar Japan ging en nu voelt het leeg en betekenisloos zonder hem. Ik vertrek morgen richting Osaka met een koffer vol spullen van hem. Zoals de ouderlijke plicht voorschrijft.

Renault 4 vibes

Zag ‘m staan en dacht er gelijk aan. Even een oude er bij gezocht. Lijkt er zelfs meer op dan ik dacht.

Wordt er in ieder geval veel blijer van dan de nieuwe SUV versie van Renault zelf. Bah (ook al is ie elektrisch).

Ga vanavond koken

Moet ik dat hier vastleggen? Ja. Ben hier bijna een maand en nog niet gekookt. Mijn zoon vier keer. Tijdens de fietstocht was dat ook vaak niet mogelijk. We hebben een aantal keer een gemeenschappelijke keuken gehad maar geen zin. Blijkbaar was ik het standaard eten wat ik kan eten als vegetariër nog niet zat.

Nu wel. En we hebben een keukentje met een 1 pits gasstel tot onze beschikking. Dus pan gekocht en alle toebehoren om een maaltijd te fabriceren. Morgen nog een dag hier dus kan er in ieder geval twee keer mee koken voordat de kans bestaat dat ik het moet achterlaten.

Update:

Het is gelukt. Voldaan. Genoeg eten in de koelkast voor nog een dag, misschien wel twee :)

Herkenningspunt

Boven op een vierkant grijs gebouw van 4 verdiepingen staat een metalen constructie. Een toren met horizontale witte en rode strepen. Het steekt mooi af tegen de heldere blauwe lucht.

Voor mijn zoon is dit zijn herkenningspunt voor Asahikawa toen hij er voor het eerst kwam, bijna een jaar geleden. En toen we een paar dagen geleden weer terug kwamen van onze fietstocht, was dit ook wat je van ver kon zien. Vandaag kwam ik ‘m toevallig tegen tijdens mijn wandeling.

Wassen enzo

De was hangt kriskras door een kleine kamer langs wat gespannen touw.

Het is de dag nadat we terug zijn gekomen van de 23 daagse fietstocht door een deel van Hokkaido. Ik heb nog heel wat dagen te documenteren. Weinig tijd voor gehad tijdens de trip. In de ochtend terwijl zoon nog sliep mee begonnen maar daarna eerst de was gedaan en de gehuurde fiets terug gebracht, slaapje gedaan en het thuisfront wat bij gepraat.

Waarom de was niet gewoon in een droger proppen? Heb ik wel geprobeerd maar de drogers hier maken niet echt droog dus hang ik het op met wat touw dat ik span door de kamer heen. Hopelijk is het morgen droog.

Uitzendwolken

Een rood witte mast op een grijs gebouw met daarboven wolken die lijken als golven.

Ben verdwaald. Dacht dat ik wel van de fietsenwinkel (gehuurde fiets teruggebracht) mijn weg terug kon vinden. Nee dus. En nu kom ik deze mast tegen. De wolken lijken wel uitzendgolven. Tijd om mijn mijn maps app erbij te pakken die me de juiste richting op stuurt.

Kerst halloween?

Een kerstboom met lichtjes en daarnaast een uit stalen buizen bestaande pompoenkoets ook volgehangen met licht. Op een binnenplaats van winkels.

Nadat we zijn aangekomen in Furano knock out gegaan in de kamer. Daarna was het alweer donker (gaat snel hier) en tijdens de zoektocht naar eten wat extra rondgewandeld om te voelen hoe deze plek is.

Kom ik deze versierde boom en pompoenkoets tegen. Nu is Halloween wel iets hier, er worden tenslotte veel pompoenen in de omstreken gekweekt. Maar ik krijg toch vooral een kerstgevoel en daar ben ik nog niet aan toe.

Stekker ondersteuning

In een houten blokhut sit mijn adapter voor mijn laptop aan de stekker met de tenttas als ondersteuning zodat die erin blijft.

De stopcontacten in Japan zijn schattig maar ze zijn ook best onhandig omdat ze niet echt de zware stekkers en adapters vast houden zoals we dat in Nederland gewend zijn. Dus moeten we wat improviseren. De tent is net groot genoeg.

En omdat ik maar één stekker heeft die in het Japanse stopcontact past is de voor deze trip aangeschafte powerbank gelijk degene die de stroom verdeeld over mijn telefoon en laptop.

Miso pan

De miso pan koeken in verpakking op een rode ondergrond

Vlug vastleggen op de foto voordat ik ze opgegeten heb. Kwam deze tegen in de Coop JAびらとり 振内支所 in Furenai. Eindelijk koeken met wat gewicht. Alle koekjes en cakejes zijn 90% lucht. Kocht deze omdat ze gewicht hadden en dat was een totale verrassing.

Vijf sterren omdat ze naast een stevige hap ook een lekkere hap waren. Het doet me aan koeken denken in NL maar kan niet op de naam komen. Toch zijn ze heel anders. Hoop ze nog een keer tegen te komen. Koop ik er gelijk een paar pakken als noodrantsoen.

Regenwormen overal regenwormen

Een dode uitgedroogde regenworm op het asfalt

Vanaf de eerste dag dat we gingen fietsen viel me al op een halve meter op de (asfalt)weg er regenwormen liggen. Niet verder en niet dichterbij. En dat lijkt een patroon waar ik ook ben. Landschap, weer en hoogteverschil. Het maakt niet uit. Vandaag waren het er wel heel veel. Kom ik er anders drie of vier per fietstocht tegen nu denk ik wel twintig.

Weet niet waarom, wil het wel graag weten. Heb er theorieën over gehad maar die bleken niet steekhoudend. Dus vijf op de schaal van mysteries in mijn wereld.

Ode aan mijn waterfles

Leeg plastic transparant waterflesje aan die in een houder aan het stuur van de fiets hangt

Het water uit de kraan hier is niet per definitie drinkbaar. Dus koop ik mijn watertje. En hang die aan het stuur. Veel van die flesjes waren van zacht plastic. En toen vond ik deze. Lekker stevig en 600ml. En die is bijna de hele trip met me mee gegaan. Met nieuwe flesjes vulde ik deze.

Maar nu moet ik er toch afscheid van nemen en dat terwijl de trip bijna volbracht is. Zie wat micro organismen ontstaan. Geen wonder want de zon kon het op sommige momenten erg warm maken.

Natuurlijk krijgt hij 5 sterren. Hij heeft honderden kilometers afgelegd. Veel hobbels en bobbels doorstaan. Meer liters water gedragen dan waarvoor hij ooit bedoeld was. Hij heeft zich kranig geweerd en mij veel en de nodige verfrissing gebracht.

Tomaten ijs

Het was tijd voor een grote pauze. Al weer aardig wat kilometers gemaakt en mijn lichaam wint het steeds meer van mijn wilskracht. Mijn stop was in Furenai. Eigenlijk mijn tweede stop. Aan het begin van het dorp was een coop waar ik wat lekkere koek en wat druiven kocht.

Nu kwam ik dit ijs tegen en kon het niet laten het te gaan proeven. Het was hartig en ook weer niet. Precies op die grens wat ik erg knap vindt.

Drie sterren omdat het ook wel wat meer smaak zou kunnen hebben. En 600円 voor een bakje ijs? Dat zou deze zuinige Nederlanders nooit meer doen.

De vuurwerkboot

kleurrijke boot aan de steiger. Er zijn mannen bezig vuurwerk voor te bereiden. Op de achtergrond de eilanden van Lake Toya en een lucht vol regenwolken.

Elke avond om 8 uur gaat hier bij Lake Tōya een bootje langs de oever die vuurwerk afsteekt en iedere avond staat de boulevard vol met mensen. Echt zo’n toeristisch ding.

Denk dat alle hotels aan het water het samen bekostigen. Hij lijkt steeds op bepaalde stukken van het water stil te liggen en dan een dosis de lucht in te jagen. Weer een stukje verder varen en weer een dosis. Zal een stukje luxe gevoel geven voor de gasten die vanuit de ramen het kunnen aanschouwen.

Als ze alles in één keer de lucht in zouden jagen dan zou je 5 minuten lang een geweldig spektakel hebben. Maar nu verdelen ze het over de hele oever. En dan wordt het ineens niet veel meer dan zo nu en dan wat sterretjes en knallen. Eén ster omdat ze toch sterren maken.

Bootjes kijken in Japan

Kan mijn hobby hier in Japan maar weinig botvieren ondanks dat het een eiland is en ik aardig wat kustlijn heb afgefietst. Dus toen deze hongerige ogen deze op het droge tegen kwamen moesten ze op de foto. Zag me al met de groene wegvaren ondanks dat het geen catamaran is en Lake Tōya niet aansluit op ander water.