Alles komt goed

Mijn overpeinzingen, fascinaties, dat wat mij overkomt, ik van hou, dat goed is om te koesteren en/of waar mijn hart of brein sneller van gaat kloppen.

(vrouwen en kinderen eerst)

Er zijn 3.800 berichten onder Alles komt goed.

Zo ziet Asahikawa er dus uit bij daglicht

Gisteravond aangekomen en aan het handje genomen door mijn zoon naar ons plekje voor de komende dagen. Nu zie ik pas waar ik ben. Heuvels omringen de stad. Ben denk ik, echt in Japan.

De 20ste begint de fietstocht en vandaag is het bijkomen van de eventuele jetlag. Voel het niet zo. Denk dat mijn tijden van vliegen en aankomen gunstig waren dus ik ging slapen om een christelijke tijd in deze tijdzone.

En na het eten en voor het slapen was er de Onsen! Deze Osupā is 24/7 open en ik hoef er niet de deur voor uit!. Na meer dan 24 uur reizen was het overheerlijk. Eigenlijk is het dat altijd. Ben fan.

12025年9月18日 13時34分 日本標準時

Mijn eerste maal in Japan

Het eten. Links een groente pizza. rechts een mooie uitstalling van vleesgerechten.

Mijn zoon had zijn best gedaan om wat te vinden voor deze oude vegetariër (die meer een meer vegan wordt). In de kelder van een gewoon woongebouw had hij een prima plekje gevonden. Wat blijkbaar heel gewoon is hier.

Dat hij überhaupt wat had gevonden bijzonder. Japanners zijn namelijk niet zo bezig met het onderwerp wel of geen vlees, wat mij al meer dan 30 jaar bezig houdt. Dus verwacht ik vooral wat fruit en rijst te eten tijdens mijn verblijf. Aardige vetlaag verzameld over de jaren, dus er kan nog genoeg in de naverbranding.

⭐

⭐

⭐

⭐

⭐

Het was lekker. Een vierde ster omdat een vegan/vega maaltijd beschouw als bonus. De vijfde omdat het gezellig is mijn zoon.

?

12025年9月17日 21時17分 日本標準時

Mijn zoon omhelzen in Japan

Breede winkelstraat in Asahikawa. Het is 19u en het is donker en rustig. Het is warm terwijl het toch al september is.

Hier zijn was een paar weken geleden niet eens een wens of gedachte. Nu ben ik er en omhels ik er mijn zoon die er ongeveer 6 maanden gaat vertoeven. En ik zo’n 6 weken. We gaan samen fietsen. Het is zijn derde trip. En ik vermoedt dat ik ‘m ga verliezen aan dit land en de mensen.

Het zijn voor mij ook gelijk mijn eerste stappen die ik echt in Japan maak. Alle andere waren transport hubs. Nu op weg naar mijn eerste eet ervaring :)

❤️

❤️

❤️

❤️

❤️

Natuurlijk 5 hartjes. Je raakt gehecht aan zo’n jongen na bijna 25 jaar.

?

12025年9月17日 19時01分 日本標準時

Met de trein naar Asahikawa

binnenkant van wagon 5 in Japan van vliegveld naar Sapporo in Japan. We kijken naar de wagon opening die geel is. Op de voorgrond twee stoelen waar twee hoofden met haar bovenuit steken.

Na 20 uur vliegen nu nog 3 uur in de trein ongeveer. Lekker wat normaliteit. En het was een heerlijke rit. Kon nog een groot deel van de tijd van het landschap genieten.

💛

💛

💛

💛

🍺

Voor de Australiër die ik trof bij de boarding in Hongkong ging ook met de trein naar Sapporo. Kwam gezellig naast met zitten en bood me direct een blik Sapporo bier aan. Nog geen uur in Japan en ik drink bier. Wat ik nooit doe, want ik vind bier na de eerste slok viezer en viezer worden :) Mooi gesprek. Beste man woont er net zo lang als ik in Amsterdam. “Best people in the world”.

?

🙏

🙏

🙏

🙏

🙏

Voor de behulpzame medepassagiers. Ben nieuw in Japan en het is nogal overweldigend en ben daardoor wat chaotisch. In die chaos laat ik mijn kaartje vallen (ze doen hier nog aan papieren kaartjes). Die valt net tussen een gleuf waar ik niet bij kan. Maar zij met vereende krachten wel. Toen het gelukt was werd er gejuicht.

?

⭐

⭐

⭐

⭐

⭐

Voor de conducteur. Strak in het pak en knipte in mijn kaartje een heus gaatje. En elke keer als hij de wagon uit ging draaide hij zich om een deed nog een buiging voordat hij de deur sloot.

?

12025年9月17日 16時21分 日本標準時

De service op Minami-Chitose

Ben het vliegtuig uit. De nieuwe grote uitdaging is een treinkaartje bemachtigen voor het laatste stukje naar eindbestemming Asahikawa. Via de telefoon wordt ik een beetje naar de juiste plek geloodst door mijn zoon. Uiteindelijk het loket gevonden met een behoorlijke rij. Een vrouw vraagt me direct waar ik heen moet. Ik laat het op de telefoon zien. Ze wijst naar een vrij loket. Super! Terwijl ik er naar toe loop rent zij er naar toe, zodat ze mij direct kan helpen. Zonder te vragen schrijft ze uit in verschillende kleuren op welk perron ik moet zijn en in welke wagons ik mag gaan zitten. In het Engels! Met veel dankbaarheid geef ik mijn verse yen aan haar.

⭐

⭐

⭐

⭐

⭐

Deze verwarde man in een vreemd land wist ze iets minder verward te maken. Dat is zeker 5 sterren waard.

?

12025年9月17日 16時09分 日本標準時

De Japanse toilet confrontatie

Instructies hoe je de wc moet gebruiken in Japan
Nog meer instructies over hoe je de wc moet bedienen in Japan
Waarschuwingen op de blauwe deur van het toilet om te zorgen dat je 'm juist gebruikt.

Het moest er een keer van komen. Iedereen kent wel de verhalen. Er zijn zelfs mensen die de high tech wc importeren omdat ze er niet meer zonder kunnen. Ook mijn zoon is fan.

Toen was het moment daar, en ik was niet voorbereid. Ben niet de enige gezien alle instructies. Maar goed, ze geven ook instructies hoe je de deur moet openen.

Heb geen van de knopjes uitgeprobeerd. Doorspoelen vond ik al uitdagend genoeg. Wat je wel gelijk merkt is de warme bril. Nog geen mening over. Het is warm vandaag dus voelt als te veel warmte. Maar als je het koud hebt…

Kom er dus nog op terug als ik de moed heb verzameld om te experimenteren op de wc.

12025年9月17日 15時53分 日本標準時

Luchthavens

uitzicht vanuit het vliegtuig tijdens het taxien bij new chitose airport in Japan. Beetje troosteloos plat gebouw met een zwerm vliegtuigen eromheen

Kom er nooit (behalve nu dan), zal er ook zelden komen en kijk dus met verbazing naar deze rare autonome “staat” die veel ruimte inneemt, overlast en milieuschade veroorzaakt en economisch niet eens zoveel bijdraagt.

Stikt er van de mensen in transitie, bewegend door het doolhof van metaal en glas. Een abstracte wereld vol met afspraken, conventies, gewoontes en terminologie waarvan ik geen weet van heb. Winkels die prijzen vragen en spullen verkopen nog absurder is dan de meest elitaire winkelstraat. Waar mensen langs elkaar heen gaan met het oog op borden en aanwijzingen voor hun specifieke waarheen en waartoe. En waar rijen en rijen aan mensen in stilte van alles ondergaan. Waar groepen mooie mensen met zeer nette uitgesproken pakken de rijke melange van mensen de weg wijzen en zeer gericht doorkruisen als ganzen tijdens de migratie, de piloten voorop.

Voelt bizar en onwerkelijk, toch lijkt het voor het gros van de mensen hier vanzelfsprekend.

⭐

•

•

•

•

Niet mijn wereld. Ook niet vanuit mijn “linkse” gedachtegoed. Toch één ster omdat het bijzonder is dat we internationaal kunnen afspreken / coördineren hoe we mensen en goederen semi vrij en veilig laten bewegen. Hoe het netwerk aan luchthavens hun eigen (niemands)landje zijn met eigen wetten en normen binnen elk afzonderlijk land.

?

12025年9月17日 15時08分 日本標準時

De layover in Hongkong

Ik had een relatief goedkope vlucht dus 3 uurtjes zien te overbruggen in de terminal.

⭐

⭐

⭐

⭐

•

Het was een luxe daar bij de boarding. Je had plekken waar je aan bureaus kon zitten, ligstoelen om nog wat te slapen, oplaadmogelijkheden, beenruimte te over, wc’s en water plekken. En ik zag de zon opkomen en langzaam de bergen tonen. Toch een ster eraf. Want je kan niet even naar wereld die je door de ramen ziet ondanks dat je drie uur hebt stuk te slaan.

?

De vliegtuigmaaltijden van Amsterdam naar Hongkong

Had vooraf aangegeven vegetarisch te willen. En dat is twee keer vooraf netjes gevraagd voordat ze de maaltijd ook werkelijk naar me toe brachten. Erg fijn. Er is nog een voordeel als vegetariër. Je krijgt je maal voor alle anderen. Voelt een beetje VIP.

⭐

⭐

⭐

⭐

•

Had een hele lage verwachting. Zeker omdat ik weet hoe vegetarisch in restaurants vaak een ondergeschoven kindje is + het is een economy vliegtuigmaaltijd. Dus al erg veel sterren voor het overtreffen van mijn verwachting. Het was heel smaakvol. Dat het een muizenhapje is, de broodjes beide keren gewoon koud uit de koelkast kwamen en dat het magnetron voedsel is, een ster eraf.

?

Meekijken

De monitor in de stoel van een vliegtuig. Het laat nu de camera viewpoint zien vanaf de staart van het vliegtuig en daaronder ground speed, altitude, afstand te gaan en aankomsttijd.

Zit bij het raam, maar ben ook erg blij met de monitor in de stoel. Hier kan ik de hele reis volgen. Afstand, snelheid, hoogte, en een blik van de staart van het vliegtuig.

⭐

⭐

⭐

⭐

•

Heb er tijdens de vlucht heel veel naar gekeken. Sterretje eraf voor het bedieningsgemak en de traagheid van de computer die het verzorgde. Moest zelfs een keer herstart worden door de stewardess.

?

Daar zit ik dan

Voor de komende 10 uur in een stoeltje die nog minder ruimte en comfort bied dan in de budget bus naar Polen. Dat had ik niet verwacht. Dacht dat ik daar al de bodem had bereikt. Dat woord economy is we erg marketing geïnspireerd. Laptop kan op schoot, maar geen ruimte om ‘m ook werkelijk te openen.

⭐

⭐

•

•

•

Een ster voor bij het raam zitten. En een ster omdat het bijzonder is dat ik in een stoel straks 1000km per uur ga op 10000m hoog.

?

Ik neem mee…

Bijna al mijn spullen die mee moeten op reis uitgestald op de bank.
Een open ingepakte tas met allemaal spullen er omheen die er niet in gaan maar er wel in moeten.
Een reistas met daar bovenop een ronde tas met ene slaapzak erin.

Ga mijn zoon te ontmoeten voor een fietstocht van zo’n 2000 kilometer in Japan. Hij op zijn eigen fiets fiets en ik op eentje met elektrische ondersteuning. Realistisch, want ongetraind, middelbaar en gebrekkig. Zien hoe ver we komen.

De criteria:

  • Bagage moet op de fiets passen
  • Onder de zeven kilo blijven (heuse tabel gemaakt) 1
  • Passen in vooraf bepaalde dimensies2
  • Alleen maar spullen die ik ook werkelijk nodig heb
  • Moet zowel met koud, nat, zonnig en warm weer buiten kunnen vertoeven.

⭐

⭐

•

•

•

Wordt geen hobby van me. Je MOET altijd dingen kopen die ik NOOIT zou (willen) kopen. Toch nog twee sterren. Altijd fijn om zo min mogelijk mee te nemen. Geniet al mijn hele leven van minder in plaats van meer. Was ook erg leuk om de banden van mijn nieuwe tas af te knippen om 74 gram gewicht te besparen.

?

  1. eis van de vliegtuigmaatschappij↩

  2. zodat het ook als handbagage mee mag in dat vliegtuig↩

Nieuwe synapsen kwantificeren

Mijn brein en lichaam van 53 jaar oud gaan de komende weken veel nieuwe ervaringen opdoen. De nieuw aangemaakte synapsen in mijn brein kun ik natuurlijk heel nauwkeurig gaan beschrijven, maar ik wordt al gauw langdradig. Dat moet concreter, het moet kwantificeerbaar zijn. Dus grijp ik terug naar een gouwe ouwe.

De recensiekoning uit 2010:

Wij recenseren alles. En dan niet alles als in: ‘zowel boeken, cd’s, theater als films’, nee: ALLES. Dagen, de kwaliteit van kraanwater, de klinkers in de Kerkstraat, medicijnen, een droom, die chick waarmee we gisteren gezoend hebben. Alles. Wij leven nu. Onze site krijgt alvast zes sterren. En ja: het gaat maar tot vijf.

⭐

⭐

⭐

⭐

⭐

En om wat warm te lopen gelijk maar 5 sterren. Was erg fan van de site die 4 jaar bestond.

?

Microklimaat

Bovenaanzicht van zes dezelfde soort bomen waar twee al in blad staan en vier nog vol in bloei. Reden; omdat de twee linksonder een beter microklimaat hebben omdat ze meer uit de wind staan door beschutting van het gebouw.

De twee bomen linksonder staan al ruim in het blad terwijl de andere vier nu vol in de bloei staan. En dat alleen maar omdat die twee net wat meer beschut worden door de gebouwen er omheen. Gaaf om een microklimaat zo gevisualiseerd te zien.

Na twaalf jaar hard werken

Een foto van mijn de MacBook AIr door met daarop de oude MacBook Pro en daarop de nieuwe MacBook Air (net iets kleiner en blauwer) met daarop zwarte koptelefoon.

Mag mijn oude laptop (MacBook Pro) het rustiger aan gaan doen. Heeft het geweldig gedaan en is nog niet versleten, maar heeft wel wat karakter ontwikkeld. Zo kon ie al jaren niet meer mee met de software tijd, steeds meer (essentiële) programma’s werkten niet meer of halfbakken. De interne indexering werkte niet meer dus iets opzoeken ging nauwelijks. zowel voor mail als de finder. Één van de interne luidsprekers had het al een hele tijd geleden opgegeven. De harde schijf zat standaard te vol (dat ligt aan mij). Het scherm heeft al zeker 7+ jaar een fabricage fout die ik nooit heb laten repareren (kon toen de laptop geen weken missen m.b.t. werk). De batterij houd het geen half uur vol. En als ik ‘m dicht aan de stroom laat hangen gaat ie allemaal dingen voor zichzelf doen. En de laatste tijd deden de t’s, r’s en de b’s het niet meer naar behoren, waardoor ik ze heel vaak opnieuw moest toevoegen.

Als ik nou heel handig en vol zelfvertrouwen was had ik ‘m proberen op te knappen. Maar dat ben ik niet. De ventilatoren schoonmaken was al spannend genoeg. Misschien ga ik dat alsnog doen? Zou wel mooi zijn om ‘m in ere te herstellen na zoveel trouwe jaren.

Benieuwd hoe dit frisse nieuwe lid (MacBook Air) het gaan doen het komende decennium.

Gestoomd brood

Die gestoomde broodjes op een rij op een bord met jam ertussen. Het zijn net wellustige lippen.

Ben nu al zeker 30 jaar vleesloos en zo kwam er een einde aan het broodje bapao waar ik erg dol op was. Paar maanden geleden ontdekte ik toevallig een vegetarisch versie in de snelle grootgrutter bij het Amstelstation. Het was een feestje.

Sindsdien met regelmaat van het nieuw hervonden snackje gesmuld. Maar na een paar maanden wil je ook wel eens wat anders. En dan bedoel ik de vulling, niet het broodje. Daar lust ik wel pap van.

Op zoek naar de vullingloze bapao kwam ik de bao tegen bij de AH. Het komt in de buurt maar is het niet. Zo met jam was het wel genieten.

Eindelijk

Roti vega. Rond bord met kool, aardappelen, boontjes en kousenband, en tempé. Bordje bakabana met pindasaus. Roti natuurlijk en een klein potje rode (bleek later) zeer pittige saus.

Ik werk nu meer dan een jaar voor het RMC. Naast de garage in Zuidoost is De Smeltkroes. Een restaurant die altijd wel vol zit met mensen. In dat hele jaar nooit gelukt er wat te eten. Mijn diensten, mijn eten thuis, geen honger, de openingstijden en dagen. Er was altijd wel iets waardoor het er niet van kwam.

Vandaag was het dan eindelijk zo ver met nog 25 minuten voor sluitingstijd om het te verorberen. Doopte een aardappel de rode saus (verwachte zoet zuur) en stopte het zonder aarzelen in mijn mond, bleek toch echt vooral sambal te zijn. Tong geblust met het andere eten. Dat smaakte me goed.

En als een echte Nederlander moet ik natuurlijk even vertellen wat het koste. De roti was 10 euro. Zo goedkoop heb ik het in jaren niet gezien.

Benieuwd wanneer ik weer eens aan tafel zit.