Dag zoon

17 september kwam ik in ditzelfde station aan, nu 19 oktober vertrekt mijn zoon naar Korea, het land van waar zijn vader via K-drama’s al jaren virtueel vertoeft. Daarna gaat hij weer naar zijn eerste liefde Japan.

De weken samen fietsen in Japan waren intens. Intenser dan gewoon thuis. Het afscheid voelt daarom helemaal niet oké. Cliché dat ingewikkelde loslaten.

Hij was de reden waarom ik naar Japan ging en nu voelt het leeg en betekenisloos zonder hem. Ik vertrek morgen richting Osaka met een koffer vol spullen van hem. Zoals de ouderlijke plicht voorschrijft.