Normaal gesproken scheer ik me ongeveer om de 2 weken. Op een bepaald moment vroeg Otis om ‘m een keertje te laten staan. Dit is het resultaat. Mijn langste baard ooit.

Het was een hele beleving. Door de wind fietsen en je baard voelen bewegen. Die snor waar alles in blijft hangen wat je eet en drinkt, zoenen. De kriebel, het continue aanwezig zijn. En zat er ook steeds met mijn handen aan. Kon niet anders. AAaagghh!

Klaar mee. Misschien als de winter zich weer aandient. Toch ook wel warm.