Kan niet maar moet toch

De oever van Schellingwouderpark met mijn witte kajak op het droge. Uitzicht op het IJ. Kalm water. Op de horizon skyline van Amsterdam rechts de rederij Damen en hun kranen en droogdok. Heldere blauwe lucht wat weerspiegeld in het water.

Kajak veel te weinig terwijl ik zo graag langere tochten van 30+ kilometer wil maken.

Zo komt er niets van terecht, moet toch echt kilometers gaan vreten om wat spiermassa en uithoudingsvermogen te kweken.

Maar naast het werk zijn er nog andere moetjes (ook vandaag). Dus schiet er steeds bij in. En als er wel ruimte was werkte het weer niet echt mee. Laatste keer op het water was 29 maart :(

En mijn zit moet natuurlijk ook eindelijk een keertje goed zijn. Stond dan ook vandaag weer op het programma. Halverwege aan de oever bij het Schellingwouderpark wat aanpassingen gedaan. En genoten van het geluid van het water, het uitzicht en de warme zon.

Op de weg er naar toe me door scherpe boeggolven mogen boren, wat enthousiaste kreten losmaakte. Op de terugweg sprong er een vis over het voordek van mijn kajak. Raakte de boot nog een beetje. Onder de indruk, douze points!

Afstand: 7,91km | Duur: 1:29 | de GPX data

Vakantie

Uitzicht vanuit de voorruit van de auto op een smal weggetje met links weiland en rechts een groep bomen met een huis erin. Ook zie je deel van de sloot (die de blauwe lucht weerkaatst) aan de linkerkant van de weg.
Tijd:240410 – 15:34
Locatie: 52°24’24.498”N 5°1’32.21”E
Hoogte:-2,47m
Richting:323,682 (magnetisch noorden)

Vandaag iemand naar Waterland gebracht. Voelde als een uitje, als vakantie. Gelukkig begon na dat ritje ook nog eens mijn pauze. Dus heerlijk picknicken tussen de weilanden en het hoge water. Beschermd door de Uitdammerdijk zo’n 600 meter verderop, anders zou het hier stevig onder water staan.

Zeebruid

Het exceptionele mooie weer aangegrepen om met Els maar de zee te gaan. Dit jaar voor het eerst. Toen mijn moeder deze foto zag zei ze “het lijkt wel een bruid”. Denk dat het zo is. Els en de zee hebben een speciale band en waarschijnlijk hebben ze het vandaag beklonken.

De Hilversumse heide

Met Gea op de bonnefooi Hilversum uitgereden op deze hete dag. Geen verwachtingen, gewoon even fietsen. Uiteindelijk zijn we uren weggeweest door de bossen en de nog bloeiende heide. Spontaan onze weg kiezend. Veel meer gefietst dan we dachten. Het was heerlijk en prachtig.

We eindigden op een voor mij nostalgisch stukje natuur: de heide bij Bussum Zuid. In mijn Natuurmonumenten jaren fietste ik hier altijd doorheen richting kantoor. Het beste begin en einde van de werkdag.

Kalm

De dag komt rustig ten einde. Dat stond stevig in contrast met de mijne ondanks mijn quarantaine. Het was de drukste dag sinds tijden en niks kon worden doorgeschoven naar morgen. Maar het is (bijna) gelukt. De laatste loodjes.

ps. dit is mijn 6e dag in quarantaine.

Ik hou van windmolens

En hier op het IJsselmeer vind ik ze geweldig staan. Strakke lijnen die uit een strakke horizon steken, met een vleugje geel onderaan waardoor ze eigenlijk weer een beetje zweven. Terwijl het landschap en het weer om hun heen wervelt. Elke seconde anders.

Moest er even voor stilstaan en naar ze zwaaien.