Backlog

foto van mij in de spiegel van een openbaar toilet op Tokyo station.

Heb net een twaalfde deel van het jaar buiten Nederland vertoeft. Gedocumenteerd met foto’s en hier en daar wat notities.

Een deel daarvan heeft de weg naar hier gevonden. Heel veel ook niet. Zo heb ik bijvoorbeeld nog maar drie van de tig dagen van de fietstocht beschreven. Als je er midden in zit ben je er druk mee. En net als mijn lichaam is tijd maar zeer beperkt rekbaar.

Beslissen om het alsnog te doen is niet makkelijk. Het kost (voor mij) veel tijd en aandacht. En als je bezig ben met het kristalliseren van het verleden ben je dan wel in het heden? Is het niet een potentieel verlies van momenten die je nu kan opdoen?

Maar na de realisatie van gister lijkt het me toch goed om te doen. In het moment overkomt en overmand het me. Kleien met de gemaakte foto’s notities en mijn geheugen laat het me meer beseffen en beschouwen wat ik heb meegemaakt. En vormt mijn perspectief op het leven en hoe ik er in sta.

*strooptmouwenop*

Alcohol kruiden

De vertaal app is een godsgeschenk. Anders zou ik me niet kunnen redden in Japan. En zijn ook nog genoeg echt hilarisch missers waar je 100% zeker weet dat dat niet klopt. Dze klopt wel.

Kom het vaker tegen net als deze van de curry. En ik blijf me hierover verbazen dat het een selling point is. Maar goed, ik drink geen alcohol dus geen idee wat ik mis. Misschien is het werkelijk een orgasmisch lekkere combinatie en is het een kwestie van tijd dat het tussen de kruidenrekjes te vinden is.

De reis naar huis is begonnen

Na gister zoonlief te hebben uitgezwaaid ga ik na een dikke maand Japan de reis naar Amsterdam beginnen. Het gaat nog wat in etappes. Doel vandaag is om het meest zuidelijke deel van Hokkaido te bereiken. Morgen stap ik in de snelle treinen naar Osaka. Als ik niet teveel knipper met mijn ogen zie ik nog wat van dat andere Japan.

We reden langs het pad waar de fietstocht begon. En volgen deels de route die we gefietst hebben de laatste dagen. Voelt vertrouwd en een heel klein beetje thuis. Bijzonder.

Dag zoon

17 september kwam ik in ditzelfde station aan, nu 19 oktober vertrekt mijn zoon naar Korea, het land van waar zijn vader via K-drama’s al jaren virtueel vertoeft. Daarna gaat hij weer naar zijn eerste liefde Japan.

De weken samen fietsen in Japan waren intens. Intenser dan gewoon thuis. Het afscheid voelt daarom helemaal niet oké. Cliché dat ingewikkelde loslaten.

Hij was de reden waarom ik naar Japan ging en nu voelt het leeg en betekenisloos zonder hem. Ik vertrek morgen richting Osaka met een koffer vol spullen van hem. Zoals de ouderlijke plicht voorschrijft.

Ga vanavond koken

Moet ik dat hier vastleggen? Ja. Ben hier bijna een maand en nog niet gekookt. Mijn zoon vier keer. Tijdens de fietstocht was dat ook vaak niet mogelijk. We hebben een aantal keer een gemeenschappelijke keuken gehad maar geen zin. Blijkbaar was ik het standaard eten wat ik kan eten als vegetariër nog niet zat.

Nu wel. En we hebben een keukentje met een 1 pits gasstel tot onze beschikking. Dus pan gekocht en alle toebehoren om een maaltijd te fabriceren. Morgen nog een dag hier dus kan er in ieder geval twee keer mee koken voordat de kans bestaat dat ik het moet achterlaten.

Update:

Het is gelukt. Voldaan. Genoeg eten in de koelkast voor nog een dag, misschien wel twee :)

Goeie slaapplek

ouderwetse kast waar nu schoenen in worden gestald bij de loby van het huis. Maar daarop weer allemaal eigenzinnige beelden en spullen

De zoon heeft een relatief goedkope en goeie slaapplek gevonden in een oud huis in Otaru waar we een paar dagen blijven. Ze hebben hun best gedaan het gebouw van karakter te voorzien wat zeker gelukt is.

Er is een gemeenschappelijk keuken dus zoon heeft weer plannen om te koken. Heb zo langzamerhand het opgegeven dat ik maaltijden ga vinden zonder vlees, dus improviseer ik meestal wat. Maar morgen wordt ik weer door mijn zoon getrakteerd op een zelfgemaakte warme maaltijd.

Opinel

Een ingeklapt opinel zakmes met een houten handvat op een witte achtergrond

Op fietsreis zijn zonder mes is ingewikkeld. Messen zijn handig. Maar het kleinste mesje meenemen naar Japan kan niet. Na weken zonder was ik zo blij toen ik ‘m kocht. Terwijl ik eigenlijk nooit blij ben iets te kopen. Hier zag ik eindeloze potentie zich ontsluiten.

Als ik ga (terug naar Nederland) wordt dit mijn eerste erfstuk aan de zoon.

Complementary

Een plastic flesje met een roode vloeistof erin met een zwarte wikkel met veel japans schrift en het woord vitamin.

Bij het inchecken kregen we een muntje die we konden gebruiken bij de automaten in het restaurant. Vanochtend maar eens gaan kijken wat er te krijgen was.

Naast ook verschillende soorten noedels ook wat drankjes om uit te kiezen. Ik koos voor extra vitamin ;)

Vier sterren want “gratis”. En omdat ik daardoor iets nam wat ik nooit zou kopen. Was ook nog lekker. Ster eraf omdat het waarschijnlijk lekker ongezond is.

Tijdcapsules

Uitzicht van de lobby van een hotel met een grote raampartij die voornamelijk de blauwe lucht laat zien.

Door onze fietstocht over Hokkaido overnachten we in veel hotels, hostels, gasthuizen enz. En bijna elk plek ademt vervlogen tijden en verwachtingen. Nu wordt het gewoon pragmatisch gebruikt. Netjes, ordelijk maar ook stilstaand in de tijd. Dit hotel was daar weer een mooi voorbeeld van.

Blijf me erover verbazen en probeer het te duiden maar weet de woorden niet echt te vinden. Misschien komt het ook omdat we de goedkopere plekken uitzoeken?

De prefab badkamer

Kraan die zowel het bad, de douche als de wasbak bediend.

Veel van de hotelkamers die we bezoeken hebben allemaal een soort prefab badkamer unit in de kamer staan die een opstap heeft van zo’n 15 centimeter. Ze lijken allemaal hetzelfde maar zijn het niet. En het lijkt ook iets te zijn wat later is toegevoegd.

Vind ze geweldig. Nergens tegels allemaal plastic. Baden hebben vaak geen eigen overloop. Waar het water ook stroomt het vindt zijn weg naar die ene centrale afvoer. De kraan bediend zowel de wasbak, het bad en de douche. En de waterdruk… dat ken ik niet in Nederland. En dan is er ook nog plek voor zo’n high tech wc met verwarmde bril en allemaal spuit elementen.

En dan de baden. Ze zijn binnenin ongeveer een onderbeen breed en hoog en drie en een halve voet (maat 42) lang. Klein maar je kan er volledig in onderdompelen als man van plus minus één meter tachtig. Er in douchen is ook zeer comfortabel.

Wil nu dit bad ook in mijn kleine betegelde badkamer. Ook zonder overloop. Die heb ik tenslotte al in mijn badkamer. Heb al lopen zoeken online (niets gevonden). In mijn hoofd ben ik ‘m al aan het bouwen.

Vijf sterren voor de eenvoud, alles uit één stuk efficient gebruik van de ruimte. Alles met één kraan in plaats van meerdere. Gaat lang mee, makkelijk schoon te houden. Waarom rommelen wij met tegels en voegen die vocht vasthouden, scheuren en die misschien mooi zijn in het begin maar moeilijk mooi te houden zijn. En dan heb ik het nog niet eens over het gewicht van al dat steen.

Asahi beer

oude reclame poster voor asahi bier waar op een schilderachtige manier twee lachende mannen met kleine zwarte snorretjes en golvend zwart haar samen proosten met een lachende vrouw in hun midden.

Een poster uit vervlogen tijden van een bedrijf dat sinds 1889 bestaat en nu best een grote speler is in de wereld. De poster hangt er niet uit nostalgie of voor de vibe. Hij hangt er gewoon nog steeds.

Asahi has a 48.5% share of the Australian beer market. In response to a maturing domestic Japanese beer market, Asahi broadened its geographic footprint and business portfolio through the acquisition of beer businesses in Western Europe and Central Eastern Europe. This has resulted in Asahi having a large market share in many European countries, such as a beer market share of 44% in the Czech Republic, 32% in Poland, 36% in Romania, and 18% in Italy.

Wilde er een foto van maken omdat ie behoorlijk “fout” voelt. Met de snorretjes en de imperialistische vibe. Maar dat kan zomaar allemaal projectie zijn.

De tafellade

Een lade die op tafel staat die de eetstokjes herbergt samen met de tandenstokers. Bovenop wat kruiden.

Begin het stokjesgebeuren een beetje te leren en vindt deze lade op de tafel geweldig. Gelijk bestek voor 100 mensen en daar bovenop wat kruiden. Moet ook op mijn tafel thuis, als ik een tafel had. Die is zo tijdens de verschillende verhuizingen van de afgelopen jaren niet teruggekeerd.

Vijf sterren. Het is zo’n efficient, handig, simpel en bescheiden ding. Alle ruimte 100% benut. Viel me eerst niet eens op. Dit ding dingt!