Omruilen vs repareren

Vandaag ging ik de iPad van Els uit 2018 omruilen voor een nieuwe uit 2018. En dat voelde heel raar. Apple repareert (deze) iPads niet. Tijdens het design proces is er blijkbaar voor gekozen om de foutmarge te accepteren en zelfs in 2024 nog nieuwe oude modellen te hebben om om te ruilen.

Prima dat ze die keuze gemaakt hebben, maar toch zou het voor mij beter voelen als ze wel repareerden. Ondanks dat de software straks door de backup weer helemaal als de oude voelt is het fysieke apparaat ook deel van het gevoel van “je” iPad gevoel. Ze lijken hetzelfde ze zijn het niet. Het mist dat stukje levens geschiedenis. Het was niet mee op reis al die jaren.

Of ben ik nu te sentimenteel over een ding?

Op bezoek bij de experts

allemaal kajaks op een rij in vrolijke kleuren met op de achtergrond water en de telecom toren van Wormer

Was vandaag bij de familie Bloem. Leren hoe ik mijn rugsteun van de kajak moet monteren en wat moeren en weitjes proberen te scoren als vervanging voor de lekkende en doorgedraaide.

Elke keer weer onder de indruk van de service. Ze nemen echt de tijd voor je. Ik ben weer wat wijzer en moet gaten gaan boren in mijn kajak. Wat ik liever niet doe :) Benieuwd wanneer ik daar de moed voor heb verzameld.

Zere duim

Gister deed ik mijn best om de werkhandschoenen te repareren. Het stiksel was op veel plekken los gegaan en dat maakte ze onbruikbaar. Maar verder waren ze nog best oké dus dacht ik dat wel even aan elkaar te naaien. Nu heb ik erg last van mijn duim, de naald wil liefst niet door het leer :)

Alles wat eenvoudig lijkt is niet eenvoudig. De processen, infrastructuur, kennis, gereedschap wat nodig is om het te maken is complex. Door mijn poging tot repareren realiseerde ik me dat weer.

Ben benieuwd hoe lang mijn stiksels mee gaan.

ps. dit is mijn 5e dag in quarantaine.