Tekenen

Heb voor het eerst van mijn leven een (werkende) iPad in bezit. De oude iPad uit 2020 van schoonmoeder. En wonderbaarlijk genoeg mag daar nog het nieuwste systeem op draaien. Kan ik eindelijk een lang gekoesterde wens in vervulling laten gaan: Tekenen.

Tekenen was mijn ding als kind. Heb er zelfs mijn levensdoel van proberen te maken. Vijf jaar enorm genoten van de kunstacademie en jaren voldaan geploeterd in het kunstenaarschap. Maar kon er geen brood mee verdienen. Uiteindelijk er een punt achter gezet.

Natuurlijk vind creativiteit wel zijn weg in alle andere dingen die je doet en maakt. Maar tekenen om te tekenen deed ik eigenlijk nooit meer (nog wel eens op de wc)

Tekende wel eens sporadisch via een Wacom wat nooit echt lekker ging qua oog hand coördinatie. Later op de iPad van Els, dat was echt genieten. Maar die iPad leeft op Texel en ik in Amsterdam.

Nu is er eentje met mij mee gekomen naar Amsterdam. En om er een tekentabletje van te maken had ik nog een pencil nodig. Toen ik vandaag aankwam op Amsterdam Centraal daar besloten met de tram naar het Leidseplein te gaan. Kwartier later zat ik in de tram naar Amsterdam Oost. Een pencil rijker en geld armer.

Nu is er geen excuus meer om niet te gaan tekenen. Benieuwd wat er gaat gebeuren. Ben eigenlijk helemaal niet goed in tekenen…

PS Voor het eerst met de tram door de Molukkenstraat gereden. Voelde heel nieuwig. Woon daar al zo’n 30 jaar of zo.

Met iets ander ogen

De magere brug in Amsterdam. Vanaf de oostkant net voor het oprijden met de fiets. Het is november en de zon staat laag en geeft een wat warme gloed de lucht is vol met kleine wolken als watten. Overal zijn natuurlijk fietsers.

Vandaag een ommetje gemaakt door de oude vertrouwde stad. En door die tijd in Japan kijk ik toch er net even anders naar. Niet dat ik de schoonheid niet zag. Zeker wel. Bedank de Amstel elke keer als ik er overheen rij of doorheen vaar. Ook vandaag weer.

Ben iemand die niet voor de lol even een rondje maakt. Heb altijd een doel. Iets waar ik heen of doen moet. En dan gaan er een soort filter aan alle niet relevante zaken worden niet echt geregistreerd. In Japan was elke straat nieuw en wist ik niet wat de volgende meters zouden brengen. Dan kijk je anders. Dan staan alle registers open. En zo keek ik vandaag ook een beetje naar Amsterdam. Beetje.

Gentrificatie

Blauw bord op een hek rond een gesloopt gebouw. Ziet er officieel uit als een bord van de gemeente Amsterdam. Met daarop een waarschuwingsdriehoek in zwart en geen met mensen erin. Daaronder: "Gentrificatie, verboden toegang voor oorspronkelijke bewoners"

Strak uitgevoerde kritiek. En het is zeker een dingetje hier in Amsterdam Oost. Veel zien veranderen in de afgelopen 25+ jaar. Grote kans dat wat wat er voor terug komt duurder zal zijn en de lage inkomens die hier thuis waren achter in de rij staan.

Er is alleen nog maar een stapeltje beton over. Wist niet meer wat er stond, terwijl ik hier toch heel vaak langs kom. Even gespiekt op street view, geen bijzondere gebouwen maar toch het thuis voor velen. Zien wat er voor terug komt.

Herkenningspunt

Boven op een vierkant grijs gebouw van 4 verdiepingen staat een metalen constructie. Een toren met horizontale witte en rode strepen. Het steekt mooi af tegen de heldere blauwe lucht.

Voor mijn zoon is dit zijn herkenningspunt voor Asahikawa toen hij er voor het eerst kwam, bijna een jaar geleden. En toen we een paar dagen geleden weer terug kwamen van onze fietstocht, was dit ook wat je van ver kon zien. Vandaag kwam ik ‘m toevallig tegen tijdens mijn wandeling.

Uitzendwolken

Een rood witte mast op een grijs gebouw met daarboven wolken die lijken als golven.

Ben verdwaald. Dacht dat ik wel van de fietsenwinkel (gehuurde fiets teruggebracht) mijn weg terug kon vinden. Nee dus. En nu kom ik deze mast tegen. De wolken lijken wel uitzendgolven. Tijd om mijn mijn maps app erbij te pakken die me de juiste richting op stuurt.

Kerst halloween?

Een kerstboom met lichtjes en daarnaast een uit stalen buizen bestaande pompoenkoets ook volgehangen met licht. Op een binnenplaats van winkels.

Nadat we zijn aangekomen in Furano knock out gegaan in de kamer. Daarna was het alweer donker (gaat snel hier) en tijdens de zoektocht naar eten wat extra rondgewandeld om te voelen hoe deze plek is.

Kom ik deze versierde boom en pompoenkoets tegen. Nu is Halloween wel iets hier, er worden tenslotte veel pompoenen in de omstreken gekweekt. Maar ik krijg toch vooral een kerstgevoel en daar ben ik nog niet aan toe.

Een kloddertje kleur en vrolijkheid

Een busje met een cartoon hondenkop erop in 3d

De dorpen en steden van Japan zoals ik het nu leer kennen zijn vooral kleurloos. Functioneel zonder dat het geborgenheid of enige andere emotie uitdraagt. Maar zo nu en dan springt er iets uit. Zoals deze auto. Waarschijnlijk bedoeld voor kinderen. Want dan mag alles en kan het niet schattig genoeg.

Een smakelijke curry (zonder alcohol)

Nadat het niet gelukt was bij de vorige stek vonden we kleine winkeltjes waar je achter een piepkleine bar zou kunnen zitten. Maar buiten in het zonnetje waren ook plekken om te eten. Gesmuld samen met mijn zoon en de libelle.

Zomaar vegetarisch en zonder dat je het idee had dat de kok er van in de war raakte maar gewoon iets lekkers maakte. Eten drie sterren en twee voor het gezelschap en het zonnetje.

Asahikawa’s bling

De avond is gevallen en we zijn op weg naar een plekje om wat te eten. Asahikawa heeft veel meer neon, grote kleurrijke reclame en luidsprekers die de aandacht trekken dan ik gewend ben in Amsterdam. Staat in schril contrast met hoeveel mensen op straat zijn. Maar het is een donderdag, dus dat kan het zijn. Voelt ook een beetje als vergane glorie.

Zo ziet Asahikawa er dus uit bij daglicht

Gisteravond aangekomen en aan het handje genomen door mijn zoon naar ons plekje voor de komende dagen. Nu zie ik pas waar ik ben. Heuvels omringen de stad. Ben denk ik, echt in Japan.

De 20ste begint de fietstocht en vandaag is het bijkomen van de eventuele jetlag. Voel het niet zo. Denk dat mijn tijden van vliegen en aankomen gunstig waren dus ik ging slapen om een christelijke tijd in deze tijdzone.

En na het eten en voor het slapen was er de Onsen! Deze Osupā is 24/7 open en ik hoef er niet de deur voor uit!. Na meer dan 24 uur reizen was het overheerlijk. Eigenlijk is het dat altijd. Ben fan.

Microklimaat

Bovenaanzicht van zes dezelfde soort bomen waar twee al in blad staan en vier nog vol in bloei. Reden; omdat de twee linksonder een beter microklimaat hebben omdat ze meer uit de wind staan door beschutting van het gebouw.

De twee bomen linksonder staan al ruim in het blad terwijl de andere vier nu vol in de bloei staan. En dat alleen maar omdat die twee net wat meer beschut worden door de gebouwen er omheen. Gaaf om een microklimaat zo gevisualiseerd te zien.