Kan niet maar moet toch

De oever van Schellingwouderpark met mijn witte kajak op het droge. Uitzicht op het IJ. Kalm water. Op de horizon skyline van Amsterdam rechts de rederij Damen en hun kranen en droogdok. Heldere blauwe lucht wat weerspiegeld in het water.

Kajak veel te weinig terwijl ik zo graag langere tochten van 30+ kilometer wil maken.

Zo komt er niets van terecht, moet toch echt kilometers gaan vreten om wat spiermassa en uithoudingsvermogen te kweken.

Maar naast het werk zijn er nog andere moetjes (ook vandaag). Dus schiet er steeds bij in. En als er wel ruimte was werkte het weer niet echt mee. Laatste keer op het water was 29 maart :(

En mijn zit moet natuurlijk ook eindelijk een keertje goed zijn. Stond dan ook vandaag weer op het programma. Halverwege aan de oever bij het Schellingwouderpark wat aanpassingen gedaan. En genoten van het geluid van het water, het uitzicht en de warme zon.

Op de weg er naar toe me door scherpe boeggolven mogen boren, wat enthousiaste kreten losmaakte. Op de terugweg sprong er een vis over het voordek van mijn kajak. Raakte de boot nog een beetje. Onder de indruk, douze points!

Afstand: 7,91km | Duur: 1:29 | de GPX data

Oud en nieuw bij opa en oma

De laatste dag op Ameland – haardvuur, rivella. mandarijn, Suske en Wiske en jullie op schoot bij @fiederels.

Veel zeehonden op het noordzeestrand kunnen niet de broodnodige rust vinden vanwege de vele mensen. Deze kan hier veilig bijkomen.

Kruitresten worden afgespoeld.

Zelf gevangen en gebakken vis door mijn liefhebbende vader. Iedereen smult. Ik ben die vega die het dan niet eet :)