Ik lees al een tijdje haar openhartige eerlijke en onderzoekende stukken op haar website en volg haar sinds kort ook op Mastodon. We leven in verschillende werelden en delen. Haar menselijkheid raakt me. Haar zoektocht, haar creativiteit.
Vindt het geweldig dat ze tekeningen maakt van de meest normale alledaagse dingen, dingen die zullen verdwijnen om nooit meer terug te komen. Door ze te tekenen geeft ze het haar oprechte aandacht en zorg en zegt ze dank je wel. Zonder pretentie of intellectuele exercitie. Ze maakt het als een uiting van het leven en het ervaren ervan. En dat vind ik prachtig en inspirerend.
Heb vanuit mijn liefde voor tekenen zeker vijftien jaar van mijn leven gewijd aan mijn kunstenaarschap. En ik heb nooit tekenen op deze manier benaderd. Er was altijd een doel en tekenen was het pad er naar toe. Pas in de jaren na de kunstacademie kwam er ruimte om dat los te laten. Maar zo fundamenteel als Winnie het doet heb ik nooit gekund.
Ze laat het weer kriebelen in mij.
6