Begin van een nieuw tijdperk

Heb mijn inductiefornuis eindelijk goed geïnstalleerd en mijn eerste maaltje bereid. Wokken in een semi geschikte koekenpan… was een semi succes. Zal wennen worden na het Smeg decennia. En met alles, goed gereedschap is waar het om draait. Moet met pannen gaan koken die echt voor inductie bedoeld zijn.

Voor de geïnteresseerde: Mijn keuze voor het merk en model en de voor en nadelen in een notedop (klik)

Gekozen voor de AEG CIB6641ABM. Had het meeste vermogen en qua oven ook goeie mogelijkheden vergeleken met de concurrentie in het segment. Grootste nadeel is dat het niet op de juiste hoogte voor NL keukens kan worden ingesteld dus je moet een plateau maken.

Vooraf nog gekeken of ik mijn Smeg kon ombouwen naar inductie door er een inductieplaat in te leggen. Dat werd 2x zo duur dan een heel fornuis kopen en dan paste het ook nog niet perfect. Daarna gekeken naar een inductiefornuis vergelijkbaar met mijn gasgestookte fornuis (tenslotte rechts nog wat ruimte over) maar de keuzes waren kleiner en de prijzen 3x groter. Na wikken en wegen vond ik ’t het niet waard.

Bouw van dit fornuis is een stuk minder solide dan de Smeg. Kan duidelijk merken dat er bezuinigd wordt op alles om de kosten te drukken. De bewegende delen sluiten minder goed aan. Meer plastic en dunner RVS. Denk dat het niet alleen geldt voor dit merk en model. Zullen ze allemaal wel doen.

Voor iets wat je intensief gebruikt is dat echt een dagelijkse mindere beleving. Zonde. Maar de inhoud van mijn beurs is niet zodanig om voor die kwaliteit te kunnen gaan.

Dus als je ook een inductiefornuis gaat kopen. Kijk niet alleen naar de technische specificaties, ga ze in het echt bezoeken en trek aan alles wat beweegt om te voelen hoe en waarmee het gemaakt is.

Terug uit Japan

Een kamer vol met dozen en spullen in de kast links

Na een dikke 10 weken is hij gister terug gekomen. Klein beetje eerder dan gepland. Mede omdat hij me wilde helpen het huis verder af te maken.

Bezig van de dozen een tijdelijk een bureau te maken. Want de computer moet natuurlijk wel operationeel zijn :)

Beide zoons weer terug op Nederlandse bodem. Wel weer fijn na maanden 12.000 km verderop.

Einde van een tijdperk

Schuin van boven gefotografeerd stalen Smeg gasfornuis met 5 pitten. De ovendeur staat open en daar ligt de handleiding op.

Als er iets was wat ik toen echt graag wou, dan was het dit fornuis. Het koste wat maar dan had je ook wat. Een gedegen gemaakte Smeg met 5 pitten en ruimte voor de pannen en potten. Heb er meer dan een decennia met veel plezier op gekookt en in ge-ovend.

En nu gaat hij weg. Op de Zeeburgerdijk wordt er niet meer op gas gekookt maar op inductie. Zal mijn Smegje missen.

Caro poste deze foto op binnen een weggeefgroep en gelijk een reactie. Gelukkig heeft het dus een nieuw thuis gevonden. Dat doet me goed.

De vloer is er!

zoon draagt pakketten met kurkvloer de nog niet geschilderde kamer in

De zorgvuldig uitgekozen kurkvloer in klikvorm is er. Ongeveer zeshonderd kilogram dat drie trappen op moet. Zweten in november. En anderhalve maand later heb nog steeds een pijnlijke gammele knie. Gelukkig heb ik een zoon met spierballen om dat wat dragelijker te maken.

Voor we het kunnen leggen heeft het tijd nodig om te acclimatiseren (dus kachel de hele tijd aan *slik*) en moeten de muren geschilderd zijn. Nog 11 dagen voordat de spullen komen…