Terug in Amsterdam. Voelde vreemd om de Nederlandse taal als dominante taal te horen en tussen al die westerse mensen te zitten. In het goed onderhouden en geregelde Nederland dat ook een soort collectiviteitsgevoel mist in de uitstraling als samenleving. Dat lawaaierig en druk is, ook om 8 uur in de ochtend.
Gister was een dag van lichamelijk bijkomen, misschien vandaag ook nog wel. Ging door de foto’s die ik gemaakt heb de laatste dagen en was verbaast hoe ver het weg voelde. Ik weet dat ik de foto’s gemaakt heb. Daar was en mijn “ding” deed. Een paar dagen geleden nog. Maar dat is bijna een rationele realisatie.
Ik reis weinig tot nooit. Was voor het eerst buiten de Europese grenzen. Ooit als begin tiener gedacht naar Australië te gaan, daarna nooit meer eigenlijk. Heb wel degelijk nieuwe ervaringen opgezocht maar die lagen nooit geografisch ver weg.
Op de kunstacademie had ik een docente die vertelde dat haar tuin net zoveel nieuwe en bijzondere dingen had te bieden dan de hele wereld. Als je er maar voor open stond. En dat raakte mij. En tot op de dag van vandaag leef ik dat eigenlijk. Ben er van overtuigd dat het zo is en dat ik daar voor open wil en moet staan.
Maar moet toch ook toegeven dat het ver weg iets heeft laten zien wat ik nooit hier in mijn achtertuin had kunnen ontdekken. Heb ik nu de smaak te pakken voor verre reizen? Nee. Maar ga deze trip en alle ervaringen meer koesteren dan ik dacht toen ik er was.
2