Zat al een paar dagen naar het weer te gluren om te gaan kajakken. Vandaag was er geen excuus te bedenken om het niet te doen.
Was lekker stil om het water. Pas op de Amstel een handjevol boten tegen gekomen. De rest van de tijd was ik samen met de watervogels. Terwijl het wegennet om me heen vol zat met mensen op weg naar dingen. Voelde me zeer bevoorrecht.
Veel bladeren in het water. Herfst. Van mij kunnen we dit seizoen en de donkere winter overslaan. De treurwilgen zijn nog groen terwijl ze in de lente één van de eerste zijn die weer bladeren krijgen. Superboom.
De namen van de bootjes zijn onuitputtelijk. Veel platte humor, allemaal verbasteringen, vreemde vondsten. Zo zag ik naast Zuidschuit hierboven ook een Febootje. Had zelfs het juiste lettertype.
Gister fietste ik over de magere brug. Vandaag vaar ik er onderdoor. Eerst nog even een stukje Amstel doen. En me inhouden niet te ver te gaan. Het hoofd wil wel maar het lijf…
Valt me nu pas op dat bruggen ook bestickerd worden. Niet alleen stoplichten en iedere paal langs de weg op de boot hebben ze blijkbaar ook stickers mee.
Dacht, naar al die activiteit in Japan, dat mijn lijf wel wat fitter was. Maar na ongeveer negen kilometer was mijn lijf moe. Zoals mijn jongste zoon opmerkte. Daar was je onderlijf druk bezig, nu moest je bovenlijf aan de bak en die is al een tijdje niets aan het doen.
