Nieuwe synapsen kwantificeren

Mijn brein en lichaam van 53 jaar oud gaan de komende weken veel nieuwe ervaringen opdoen. De nieuw aangemaakte synapsen in mijn brein kun ik natuurlijk heel nauwkeurig gaan beschrijven, maar ik wordt al gauw langdradig. Dat moet concreter, het moet kwantificeerbaar zijn. Dus grijp ik terug naar een gouwe ouwe.

De recensiekoning uit 2010:

Wij recenseren alles. En dan niet alles als in: ‘zowel boeken, cd’s, theater als films’, nee: ALLES. Dagen, de kwaliteit van kraanwater, de klinkers in de Kerkstraat, medicijnen, een droom, die chick waarmee we gisteren gezoend hebben. Alles. Wij leven nu. Onze site krijgt alvast zes sterren. En ja: het gaat maar tot vijf.

En om wat warm te lopen gelijk maar 5 sterren. Was erg fan van de site die 4 jaar bestond.

Onze bandbreedte is slechts 10 bit per seconde

Scientists at Caltech have uncovered a surprising limit to human thought speed – just 10bits per second – despite our senses absorbing data at a billion bits per second. This discovery raises fascinating questions about how our brains filter information and why we process one thought at the time.

Verklaart een hoop :)

Artikel: https://scitechdaily.com/caltech-scientists-discover-the-surprising-speed-limit-of-human-thought-just-10-bits-per-second/

Onderzoek: “The unbearable slowness of being: Why do we live at 10 bits/s?” by Jieyu Zheng and Markus Meister, 17 December 2024, Neuron. https://doi.org/10.1016/j.neuron.2024.11.008

7 minuten

De entreehal van station Ganzenhoef in de avond. Het bestaat helemaal uit glas met wit frame. In het midden een paal met daarop een beeldscherm en de aankomsttijden van de metro's. Erachter de 3 hoge roltrappen naar het perron.
Station Ganzenhoef, Amsterdam

Denk een mysterieus patroon te hebben ontdekt. Als ik het openbaar vervoer terug neem vanuit mijn werk moet ik erg vaak 7 minuten wachten op de metro. En dat terwijl mijn eindtijd altijd variabel is in dag, uur en minuten en die van de metro niet.

Dus heb ik er een foto van gemaakt als bewijs. Op 7 december om 23:32…

Mij van 10 januari 2025: Sinds de foto de 7 minuten niet meer tegen gekomen. Misschien hebben “ze” het door dat ik het door heb en zorgen “ze” dat het nu niet meer gebeurd?

I see faces

Via Mastodon volg ik het account van Jacob Olie. Timmerman, leraar, directeur, vader van vier en amateur fotograaf 1834 – 1905. Vol met mooie foto’s van Amsterdam en de familie Olie uit vervlogen tijden. Dit is weer zo’n mooi verstild moment. Maar het eerste wat mij opvalt is de gezichten die ik zie, wat deze foto voor mij de moderne tijd in trekt.

Nieuwe patronen, routines en gewoontes

Uitzicht vanuit mijn voorruit van de auto terwijl het aan de snellader staat. Heel on inspirerend. Wat elekctra kasten in grijs en wit, een schutting links en rechts in de hoekjes stukjes van loodsen en achter de schutting een saai plat rode bakstenen kantoorgebouw. En om de dit allemaal nog wat kracht bij te zetten een grijze lucht met wat lichte regenwolken.
Tijd:240203 – 13:06
Locatie: 52°17’13.092”N 4°46’58.89”E
Hoogte:0,24m
Richting:57,447 (magnetisch noorden)

Dit werk brengt zoveel nieuwe indrukken. Niets is nog routine, gewoonte of een patroon. Merk aan alles dat mijn brein druk bezig is alles een plekje te geven. Ik herken meer en meer plekken in Amsterdam, merk dat bepaalde nieuwe handelingen maar niet willen landen en onwenselijke, die ik dacht uitgegumd te hebben, er ineens weer zijn.

Een bolletje van 20 wit-roze bloemetjes aan een nog kale tak met knoppen en hier en daar hele kleine ontspruitende blaadjes.

En in Weesp bloeit er een specifieke boom/struik. Zie ‘m nergens anders. Het is heerlijk opbeurend zo begin februari. Ik hunker naar de lente.

Terwijl ik sliep

Mijn brein vertelde mijn brein dat hij overtuigende zwangerschapskots op een glimmende houten vloer moest simuleren. Met ernaast een ongeveer 4 maanden zwangere vrouw op de knieën in een bloemetjesjurk met een uitgeput gezicht. Dit alles in een slaapkamer, met mij, haar man en haar rondrennende dochter van ongeveer 8 jaar in tuinbroek.

En dat deed het op filmische wijze. Voorzien van een verhaallijn met verrassend dialoog in hoge resolutie, realtime, terwijl ik sliep.