Kijkje in mijn werkzame leven in het Aanvullend Openbaar Vervoer in Amsterdam. Zodat ik het onthou. Week 3.

15 januari

• Als je in een wolkenkrabber zit in de mist zie je de grond dan nog? Hoe zou dat voelen?
• Kwam binnen bij Llpendam met het water, de oude (houten) huizen en bootjes op de kant in in het water. Had het gevoel dat ik het boek van de Kameleon binnenreed. Die serie heb ik in mijn jeugd met veel plezier gelezen.
• Iemand die de hele tijd vergat waarom hij bij mij in de auto zat. En zich erg zorgen maakte of we niet verdwaald waren. Probeerde uit te sappen als ik stil stond en toen ik een andere passagier moest ophalen was hij de auto ook echt uitgestapt. Eigenlijk de de hele rit in paniek geweest en kon ‘m maar niet gerust stellen. Had erg met ‘m te doen.
• Ritje gemist doordat de app niet helemaal lekker was, kon er niets aan doen maar toch voel het niet fijn.
• Zo druk tijdens de spits in het centrum. Toch ook geweldig hoe goed het gaat.
• De pontje bij het Java eiland leek het einde van de wereld. Amsterdam Noord was onzichtbaar door de mist.
• Avondlicht + de stevige mist zette de stad letterlijk in een ander licht.

18 januari

• Als je in je slaap tegen de slaap aan het vechten bent, hoe moe moet je dan wel niet zijn?
• De stad was rijp. Maar op sommige plekken was er helemaal niets? Hoe kan dat? Overal even koud en vochtig of toch niet?
• Was koud op de fiets maar te warm onder de jas. Hoe los je dat nou op?
• Mensen waren aan het kletsen in de auto. En ineens bleken ze echtgenoten en vrienden te kennen. Ze hadden over elkaar veel verhalen gehoord, maar dit was de eerste keer (in decennia) dat ze elkaar in het echt tegen kwamen.
• Ben vandaag niet in het westelijk deel van de stad geweest. Denk dat dat niet eerder is gebeurd.
• Heerlijk als mensen na een kleine prikkel lekker op de praatstoel gaan zitten.
• Reed langs het Gooimeer, misschien 100 meter zicht vanwege de mist. Toch allemaal trailers langs de weg. Die boten zijn de mist in gegaan om na 100 meter geen herkenningspunten meer te hebben.
• Was voor mij en mijn mede autorijders verwarrend of het nou sneeuw of zout was op de weg. Merkte dat mensen gingen afremmen omdat ze dachten dat het glad zou zijn.

19 januari

• Zo rond het vriespunt zijn bijna alle auto’s rookmachines.
• Weer iemand met dementie in de auto. Die zich er steeds voor verontschuldigde. Ze probeert het te zien als een ervaring die het leven je geeft en moet ondergaan. Ze ziet het als kleine stapjes richting de dood (ben al oud) dus zo lang zou het niet meer duren. Soort van acceptatie maar dat houdt niet in dat er geen verdriet is, die is er ook en groot. Ze zijn er samen.
• Veel lange en enkele ritten gemaakt vandaag. Almere, Naarden, Hilversum, Vinkeveen, Mijdrecht…
• Damrak / centrum is behoorlijk leeg op zondag rond de dagwisseling. Hele nieuwe ervaring.

Kijkje in mijn werkzame leven in het Aanvullend Openbaar Vervoer in Amsterdam. Zodat ik het onthou. Week 34. Deze week vooral pauze foto’s. Echt geweldig hoe ze variëren in tijd, plaats en gevoel.

19 augustus

• Bouwvak voorbij?
• Te vroeg en toch op tijd. Soms is het erg fijn voor mensen dat je veel eerder bent.
• Wervelwindje gezien

20 augustus

• Er lagen aardig wat spulletjes in de auto bij begin van de dienst.

23 augustus

En hierom doe ik dit werk.

Mijn laatste ritje was naar het Damrak. Maar kwam van de westkant. En dat is (achteraf) echt niet de kant waarop je het wil benaderen. Was op 60 meter van de plek waar ik moest zijn maar kon er niet komen.

Het Damrak is voor auto’s éénrichtingsverkeer dat je op dit moment eigenlijk alleen maar kan benaderen als je via de Stopera gaat. Daar kwam ik niet vandaan en zou een hele omweg zijn. En mijn klant was aan het wachten. Bij elke poging die ik deed liep ik tegen gele verkeersregelaars of verbodsborden op.

Werd zo langzamerhand gek en mijn navigatie was totaal de kluts kwijt. Na vele pogingen en kletsen met meerdere verkeersregelaars uiteindelijk toch tussendoor kunnen steken (AOV heeft wat meer mogelijkheden) en 20 minuten later mijn klant op kunnen pikken. Wat was ik blij dat ik er was.

Het is nooit saai.

• Aangevallen door de auto, tot bloedens toe. Hoofdwond.
• Zag een kraai een valk (of een andere roofvogel) helpen in de bosjes. Dat is natuurlijk een aanname. Kan nooit stil gaan staan om te kijken wat er echt aan de hand is.
• Weer en wagen wissel vandaag. Begin er een gewoonte van te maken. Het maakt de dag heel anders qua gevoel. Waarschijnlijk doorkruist het de flow van rit op rit.
• Op de terugweg op mijn oude vertrouwde fiets. En mocht naar de mooie lucht toe fietsen.

Vandaag zomaar mijn pauze foto vergeten te maken. Mijn routine werd een beetje doorbroken en daardoor totaal vergeten. Maar stond precies op dezelfde plek als 8 maart dus blijft niet helemaal een mysterie.

Kwam uit het centrum. En omdat we geen parkeerplaats mogen innemen (geen vergunning voor) is daar geen pauze te houden. Dus plekje gezocht dicht bij mijn volgende ritje. Vandaag net zo’n zonovergoten dag als toen, al was het nu veel warmer.

• Vandaag de eerste dag dat ik geen jas aan had op de fiets. Het ritueel van wat halverwege uitrekken is er nog steeds, nu was het mijn trui.
• Iets nieuws geleerd: Binnen de app die alle ritjes aangeeft is ook een “Vertrek garage” moment. Die klikte ik pas als ik klaar was met klusjes zoals schoonmaken. En pas op moment dat ik dan ook werkelijk de garage verliet op weg naar mijn eerste rit. Ook vandaag. Maar omdat de rit een half uur later was ging ik dus wat grondiger schoonmaken. Nu blijkt dat die klik bepaald wanneer mijn dienst werkelijk begint. Zo heb ik me maanden in de voet geschoten en is het voor de baas een indicatie dat ik te laat begin. Oeps.
• Open bruggen is de nieuwe variabele. Vandaag gelukkig maar één. Record staat nu 4x op één dag.
• Een meisje van schat ik vijf had een grote zonnebril op en een ijsje zo groot als haar hoofd. Zag er geweldig uit. Wil als volwassene ook een ijsje zo groot als mijn hoofd.
• Met 100 km/u over een snelweg rijden die hoger is dan menig dak van een gebouw. Daar wen ik niet aan.
• Feitje: Mensen die lange afstanden afleggen (je kan als persoon 25 kilometer rondom je woonadres reizen) hebben statistisch een grotere kans onevenredig lang in de auto te zitten. Het zijn namelijk prima ritten voor veel en diverse combinaties en die tellen tijdsgewijs sneller op. Tevens is de rit zelf natuurlijk ook al langer dan gewoon. Maar is een uitputtingsslag voor ze.
• Twee vakantie ritjes vandaag. Mijn eerste naar Hilversum via de toeristische route (‘s-Graveland) en mijn laatst rit was naar Uitdam via de kleine weggetjes van Waterland. Nog twee keer over de dijk gekeken. Bij de haven bij Uitdam (mooi hoe het water in de haven heel anders is dan daarbuiten) en vanaf de zeedijk naar Marken.
• Twee aalscholvers op een hoge lantaarnpaal zien zitten. Is dat een voorkeur van de soort of was het twee keer dezelfde aalscholver?
• Het is de tijd van de boterbloem. Zoveel blijmakend geel.

Ben nu sinds half januari aan het rijden in Amsterdam en omstreken en kwam er achter dat mijn mentale kaart van Amsterdam bijna niet bestond. Nu merk ik dat er eilandjes ontstaan. Gebieden die ik herken en waar ik de structuur van begin te begrijpen. Zit nog veel water tussen en kan ze nog niet goed geografisch plaatsen maar hopelijk weet ik steeds meer eilandjes te ontdekken en bruggen te slaan.

Het concept van de stedenbouwkundigen achter Amsterdam Zuidoost was best wel bijzonder. Het is eigenlijk een netwerk van doorstroomwegen die boven alles uitstijgen waar alleen het auto verkeer raast. Het heeft zijn eigen niveau, losgekoppeld van de leefgebieden. Je daalt (letterlijk) af naar die gebieden. Die handeling alleen al zorgt er al voor dat je autobrein ook in een andere modus gaat.

Elke keer weer onder de indruk hoe groot het contrast is. Het is er kronkelig, rustig/stil en kan er maar stapvoets gereden worden. Allemaal dorpjes op zich waar je alleen maar uitkomt via die ene weg. Omsloten voelt als besloten en veilig en als je fiets of loopt kun je overal komen zonder ooit die autowegen erboven te hoeven gebruiken.