leven

Er zijn 165 berichten getagd als leven.

Backlog

foto van mij in de spiegel van een openbaar toilet op Tokyo station.

Heb net een twaalfde deel van het jaar buiten Nederland vertoeft. Gedocumenteerd met foto’s en hier en daar wat notities.

Een deel daarvan heeft de weg naar hier gevonden. Heel veel ook niet. Zo heb ik bijvoorbeeld nog maar drie van de tig dagen van de fietstocht beschreven. Als je er midden in zit ben je er druk mee. En net als mijn lichaam is tijd maar zeer beperkt rekbaar.

Beslissen om het alsnog te doen is niet makkelijk. Het kost (voor mij) veel tijd en aandacht. En als je bezig ben met het kristalliseren van het verleden ben je dan wel in het heden? Is het niet een potentieel verlies van momenten die je nu kan opdoen?

Maar na de realisatie van gister lijkt het me toch goed om te doen. In het moment overkomt en overmand het me. Kleien met de gemaakte foto’s notities en mijn geheugen laat het me meer beseffen en beschouwen wat ik heb meegemaakt. En vormt mijn perspectief op het leven en hoe ik er in sta.

*strooptmouwenop*

Nieuwe synapsen kwantificeren

Mijn brein en lichaam van 53 jaar oud gaan de komende weken veel nieuwe ervaringen opdoen. De nieuw aangemaakte synapsen in mijn brein kun ik natuurlijk heel nauwkeurig gaan beschrijven, maar ik wordt al gauw langdradig. Dat moet concreter, het moet kwantificeerbaar zijn. Dus grijp ik terug naar een gouwe ouwe.

De recensiekoning uit 2010:

Wij recenseren alles. En dan niet alles als in: ‘zowel boeken, cd’s, theater als films’, nee: ALLES. Dagen, de kwaliteit van kraanwater, de klinkers in de Kerkstraat, medicijnen, een droom, die chick waarmee we gisteren gezoend hebben. Alles. Wij leven nu. Onze site krijgt alvast zes sterren. En ja: het gaat maar tot vijf.

⭐

⭐

⭐

⭐

⭐

En om wat warm te lopen gelijk maar 5 sterren. Was erg fan van de site die 4 jaar bestond.

?

Be on the right side of history

foto van de vierkante betonnen zuil in de tunnel met daarop de tekst in rode blokletters "Be on the right side of history". Daaronder een spoor van het weggescheurde pamflet.
250327 – 23:55 | 52°21’12.6″N 4°56’59.6″E | richting: 232,484

Wil dit al heel lang fotograferen. In de eerste dagen hing er nog een pamflet onder die de genocide op Palestijnen aankaartte. Maar die werd in een paar dagen gereduceerd tot dit.

Voor mij heeft het nog meer betekenis gekregen en staat het symbool voor hoe er onvoorstelbaar veel (50.000) onschuldige mensen van het leven zijn en worden beroofd. Weggevaagd uit het bestaan. Een leven ontnomen. Gewist uit de geschiedenis.

Zittend aan de kade

Een meerpaal met een stak gespannen touw met een lus er omheen. De paal is oud en verweerd nt als het touw. Op de achtergrond water met aan de andere oever moderne witte flatgebouwen van 6 tot 10 hoog.

Deze paal en het touw houden een goot schip op z’n plaats. Er staan continue krachten op, maar we denken er niet aan. We letten er niet op. Het voelt het vanzelfsprekend, normaal.

Maar dat is het niet. De vorm, de boom waarvan het gemaakt is, het ijzer waarmee het verstevigd is, wat voor ijzer daarvoor gebruikt wordt, hoe het gesmeed is, hoe het aan de paal wordt bevestigd, de metalen kap er bovenop, de diepte van de paal in het water en de grond, de verbinding met de steiger. De samenstelling van het touw, hoe het tegen weer en wind kan, hoeveel trekkracht het touw aankan over tijd en bij extreme momenten, hoe het vast zit, welke knoop in het touw gezet wordt, hoe en waarmee het gevlochten is, hoe het tegen wrijving kan, etc.

Dit alles hebben wij mensen uitgezocht, bedacht, getest, verbeterd, doordacht, veranderd. Niets in deze stad waar ik leef is er zomaar. En dan hebben we het nog niet eens over hoe al die verschillende aspecten met elkaar interacteren. De complexiteit is niet te bevatten, de nodige kennis en samenwerking is uitzonderlijk.

En zo geniet ik van de zon aan de waterkant.

Kriebels in de buik

Zoals sommige mensen op zoek zijn naar een huis ben ik al heel lang op zoek naar een bootje dat mijn thuis zou kunnen zijn. Was er al een keertje heel dicht bij.

Naast dat ik elk stukje water en haven waar ik langskom fanatiek afstruin naar dé boot, blader ik ook regelmatig de verschillende bootsites door. En daar kwam ik toch wel weer een hele mooie tegen.

Tom Lack Catamarans Bob cat 1987 | 8×4,5 m

Al is de prijs van 15.500 een hele schappelijke, zal ik ‘m niet kunnen kopen. En deze schoonheid is in Formentera, Spanje. Dat de volgende eigenaar er maar heel veel van gaat genieten.

Uitgevlogen

Beide zoons zijn nu aan de andere kant van de wereld. De jongste al vanaf 22 juli en de oudste vloog drie september uit om maanden weg te blijven1.

Ze nemen dat uitvliegen wel heel letterlijk en extreem, 12.000+ kilometers ver weg. Gelukkig hebben ze plannen om ook weer terug te komen.

  1. In de tijd dat hij naar Japan vloog reed ik de hele dag rondjes in Amsterdam en kwam ik nergens… de jeugd heeft de toekomst.↩

Er werd vandaag lekker gekletst

Uitzicht op de gracht met aan de overkant grote bomen in vol blad aan de Nassaukade. Rechts aan mijn kant van de kade een klein stukje Marnixbad en een badmeester die van de pauze en de zon geniet.
Uitzicht vanuit de voorruit tijdens mijn pauze
Tijd:240702- 16:03
Locatie: 52°22’39.6″N 4°52’40.2″E
Hoogte:0,41m
Richting:305,103 (magnetisch noorden)

Gesprekken over prijzen, oud worden, voetbal, taal, kleinkinderen en hoe moe je daar van wordt. Pijn. Immigratie, woningnood en het leven in het algemeen. Het was goed.

  • Met regende heen (in regenjas) en ook terug wat gespetter. Tussendoor ook wel weer mooi.
  • Net voor het donker thuis. Dat is een tijd geleden.
  • Rook de snackbar en was zo verleid, maar was al dicht. Daarna een snackbar loze route gereden.
  • Gister mijn oplaad kabeltje verloren. Daardoor vandaag dus geen kaartje van de route omdat de batterij van mijn telefoon dat niet lukt zonder extra stroom slurp moment.

Prentjes twee

Ben al een heel tijdje prentjes in een mapje aan het bewaren / koesteren. Zo nu en dan komt er eentje bij en heel soms kijk ik ze allemaal door en geniet ik er weer even van. Zo verstopt in een mapje is ook niet alles. Dus zet ik ze zo nu en dan hier neer. Ben de makers zeer dankbaar voor hun kijk op de wereld en het bestaan. Het slijpt en verrijkt de mijne.

Hier vind je de eerste collectie

Ter kennisgeving

Wetenschappers: bewustzijn eerder regel dan uitzondering in het dierenrijk

Niet alleen mensen en mensapen, maar ook dolfijnen, olifanten, vogels, octopussen en zelfs bijen: al deze dieren beschikken over bewustzijn […]

NOS – 23 april 2024

Ben nogal van het niet leed veroorzaken bij levende wezens. En over de jaren behoorlijk wat onderzoeken voorbij zien komen van steeds meer dieren die een vorm van bewustzijn hebben. Voelde een zekere trend. Nu is er een “sterke wetenschappelijke ondersteuning”. Mooi.

Niet dat ik verwacht dat de mens zich ineens anders gaat opstellen ten opzichte van andere aardbewoners. Maar toch.

Blijkt dus dat er voor bewustzijn niet veel ruimte en grijze massa nodig is. Maakt mijn super nieuwsgierig naar waar het woont en wat zijn evolutionaire taak is. Zeker als ook nog blijkt dat soorten het dus onafhankelijk van elkaar hebben ontwikkeld.

Het wonder dat we leven noemen wordt wonderlijker en wonderlijker.

In een volgend leven

In een volgend leven wordt ik fotograaf en maak ik foto’s zoals Ed van der Elsken zo mooi kon. Zie zo vaak prachtige momenten. Vandaag drie in het Oosterpark.

  • Vrouw met (denk ik) een dwergkeeshond in een rood jasje. En zij had ook een rode jas aan.
  • Man met een mooie bos witgrijs haar en witte schoenen. Daartussen donkergrijze lange jas tot over de knieën.
  • Vier vrouwen in stevige pas op gelijke afstand naast elkaar, lachend, vrolijke kleren en met allemaal een rolkoffer in dezelfde hand.

Ik weet het, die drie doen niets als woorden, maar als fotomomenten zouden ze geweldig geweest zijn, geloof me maar :)

Kleine bomen eerst

Foto vanuit mijn auto voorruit. Recht naar de zon toe (niet zichtbaar, maar voelbaar). De lucht is vol met watten wolken. Voor me drie geparkeerde auto's met de neuzen naar mij toe. Daarachter wat bomen, struiken en huizen.
Uitzicht tijdens mijn pauze
Tijd:240318 – 15:38
Locatie: 52°18’55.89”N 4°58’14.028”E
Hoogte:1,43m
Richting:289,002 (magnetisch noorden)

Er is nu duidelijk een waas van nieuw leven te zien. De bomen zijn druk bezig zijn met nieuw blad of bloesem. Hele straten vol. Ook laten de magnolia’s zich weer van hun beste kant zien.

Waren het de afgelopen weken en dagen vooral de kleinere bomen en struiken, nu lijken de grotere bomen ook mee te gaan doen. Het allemaal uit de takken persen is blijkbaar moeilijker als je een dikke lange stam hebt met veel grote takken. De treurwilgen (als de eerste der groten) staan al zeer indrukwekkend te pronken en op beschutte plekken doen ook al een paar andere grote soorten bomen mee. Benieuwd wat voor impact de komende warme dagen gaat hebben.

Het was genieten, en dat deden mijn passagiers ook. Als bonus zag ik ook nog twee vlinders en een hele dikke hommel. Het was een goeie dag.

Twee kinderen

Vandaag even op bezoek bij RMC om spullen op te halen en wat handtekeningen en parafen te zetten. Kwam dit beeld van Hildo Krop tegen in het Siegerpark. Uit 1926/7, bijna honderd jaar geleden.

Het zijn zijn twee kinderen Johan en Helen. Een moment in hun leven vereeuwigd zonder poespas of romantiek, maar gelijktijdig vol met liefde. Hoe enorm intens en bijzonder moet het zijn geweest als vader en beeldhouwer om dit te maken.

Tijd:240118 – 09:42
Locatie: 52°20’24.528”N 4°49’10.278”E
Hoogte:6,01m
Richting:132,492 (magnetisch noorden)

Prentjes

Ben al een heel tijdje prentjes in een mapje aan het bewaren / koesteren. Zo nu en dan komt er eentje bij en heel soms kijk ik ze allemaal door en geniet ik er weer even van. Zo verstopt in een mapje is ook niet alles. Dus zet ik ze hier neer. Ben de makers zeer dankbaar voor hun kijk op de wereld en het bestaan. Het slijpt en verrijkt de mijne.

World Oceans day

Mastodon post: "Happy World Oceans Day! And now a message for humankind from our spokesman" [seaturtle who apears to be giving the vinger]

Gister was het World Oceans day. En zelfs iemand als ik, die zich al decennia zeer bewust is van de shit die wij dumpen op en in het ecosysteem, had dat niet door.

Werken die dagen voor X of Y wel? Waarom zit het goed omgaan met het ecosysteem (waar je leven van afhangt) niet verankerd in ons menselijk DNA? Zo’n dag op de kalender prikken is niets minder dan een diep verdrietige wanhoopsdaad tegen beter weten in.

Op dit moment is 8% van het zeeën beschermd. Maar daar trekken vissers zich (bijna) niets van aan. Dus slechts 3% is werkelijk beschermd door actieve controle. En dan hebben we het alleen nog maar over bevissing. Niet over bevuiling of wat klimaatverandering allemaal voor impact heeft op het zeeleven.

Gelukkig lijkt er wat te gebeuren. Zo is er 4 maart 2023 wereldwijde overeenstemming bereikt om bij 2030 30% tot beschermd gebied te verklaren. Geeft een klein beetje hoop.