Aan de ene kant van de dijk uitzicht op het natuurgebied Drijvers Vogelweid de Bol en aan de andere kant de Waddenzee, zo’n verschil in atmosfeer. Terwijl ze op hetzelfde moment genomen zijn en ik slechts 180 graden ben gedraaid.
Texel
Er zijn 133 berichten getagd als Texel.
Slakkenparadijs
De tuin van Els is een slakkenparadijs. Waar je ook kijkt, je komt ze tegen.
Maar bij het eeuwig moes lijken ze nog het meest thuis te zijn. Daar heb ik een grote bloempot vol kunnen wegscheppen op een oppervlakte van ongeveer 2m2. En dat was nog maar de helft.
Had op die bloempot een bord gedaan zodat ze niet zomaar weg konden. Maar de volgende ochtend was het bord eraf en waren alle slakken er vandoor. Samen waren ze sterker dan ik dacht.
Het snijbietenbos
Els heeft vorig jaar snijbietenzaadjes tot mooie stevige, gezonde en volwassen planten laten groeien. En zo nu en dan nam ze wat blaadjes voor in de salade. Die paar blaadjes konden ze prima missen. En zo gingen ze de winter in, allemaal ongeveer 30-40cm hoog.
Maar nu laten ze zien wat ze werkelijk kunnen zijn. De grootste is zeker 3 meter hoog en samen zijn ze een heus snijbietenbos. Met hun verschillende kleuren, diktes en vormen zijn ze allemaal uniek.
Onder hun beschermende bladerdak krijgen ook weer andere planten een kans. En in de kruinen van het bos zitten duizenden minuscule bloemen die, als je ze schud, strooien met stuifmeel.
Zeewandeling
Naar het strand bij paal 9. Als het kan wandelt Els door de branding. De eerste keer dit jaar, ondanks dat het water nog erg koud is.
Ik blijf lekker op het droge en hou mijn voeten in mijn warme schoenen.
De wortelijke wereld van Coco
Coco houdt van water met een smaakje. Na munt en klimop, nu prei water.
Wandelen in de Muy
Denk dat ik er voor de tweede keer kom, maar heb er geen actieve herinnering aan ;) Toch mooi stukje gemaakte natuur zo naast de Slufter. Genoten van de bloesem (en de geuren die naar je toe komen), de vele vogels en de kwakende kikkers. En de bastaardsatijnrups was ook weer van de partij. Het afweermechanisme is natuurlijk erg vervelend, maar ze zijn als rups al prachtig.
Tuinbad
Zandsuppletie paal 12
Er is veel meegenomen door de zee deze winter.
Iets proberen te behouden met miljoenen euro’s waar de natuur toch duidelijk aangeeft dat het andere plannen heeft, elk jaar weer opnieuw. Bijzonder dat we dit al decennia doen bij de eilanden.
Geen strand
De zee was woest en heeft stukken van de duin opgegeten.
Gelukzalig ijs
De Mokbaai
Schotsen verzameling
In de haven van Oudeschild zijn de schotsen zich aan het verzamelen. Hoe rustiger water samenklontert tot ijs en dat die kleine stukjes steeds grotere ijsschotsen vormen. IJsschotsen in ijsschotsen in ijsschotsen.
Tussen de scheiding tussen de schotsen in de haven en de zee leek een hoogte verschil. De golvende zee oogde hoger dan de schotsen in de haven. Als een soort branding op het strand, maar dan wordt de energie veel meer geabsorbeerd. Niet te fotograferen of filmen maar onmiskenbaar voor het oog.
Sneeuw en zon
Vandaag scheen er wat zon, mooi moment om er even op uit te gaan en te kijken wat de sneeuw met het landschap doet.
Er waren wat mooie sneeuwduinen die soms wel zeker anderhalve meter hoog waren, maar de rest van het landschap was voornamelijk wat bepoedersuikerd. Nu wachten op dat ijs…
De natuur en de ruimte werkelijk voelen
Het is iets waar ik mijn best voor moet doen. Het is niet iets wat mij overkomt zodra ik de lucht inadem en om me heen kijk. Als ik niet oppas interpreteert mijn brein het slechts als een decor.
En een mooie dag als deze biedt het geen weerstand om mijn brein wakker te schudden, het landschap zelf vraagt ook niet om een fysieke inspanning en met mijn dikke winterkleren en schoenzolen is er een comfortabele fysieke barrière.
Maar toen ik hier stond voelde ik het wel terwijl ik de paarden in de verte de duin op zag klimmen.
Panorama met rondingen
En meeuw en Els en rood met witte paal.
Druivenpikkers
Afgelopen waren de merels en de zwartkopjes de duif aan het leegpikken. Prachtig om naar te kijken. Nu is alles er echt af. Ook het laaghangende fruit, wat natuurlijk gevaarlijker is voor een vogel.
Maar echt nette eters zijn het niet dus onder de druif ligt het vol met overheerlijke druiven. De zwartkopjes wagen zich niet op de grond maar de merel na behoorlijk wat twijfel kan het toch niet weerstaan. Heb al menig kat in de sluip houding zien zitten de afgelopen dagen.
De paddenstoelen wandeling
Samen met Els.
We keken niet naar hoe mooi de bomen van kleur verschieten maar naar de grond die vol staat met paddenstoelen in alle maten, vormen, soorten en stadia. Van speldenkopjes tot 30 cm hoge die meebewegen met de wind.
De variëteit is enorm. Kwetsbaar en beresterk tegelijkertijd en elke dag weer anders. Allemaal slechts het zichtbare deel van het werkelijke organisme onder de grond. Natuur is machtig. En de foto’s doen het absoluut geen recht.
Foto’s van Els en een beetje van mij.
De hoge duin
Wortels
Wat zijn bomen toch geweldig. Een paar meter verderop zat een wespennest in een holle boom die via de ook holle wortels zo onder de duin.
Paalzitten
Ik hoorde twee katten die naar elkaar aan het schreeuwen waren. En omdat dat behoorlijk uit kan lopen op pittige gevechten tot bloedens toe. Ben ik even over de schutting gaan kijken in de hoop ze zo al voldoende af te leiden en als het moet tussen beide te komen.
Billy kwam ook even mee kijken, nieuwsgierig als ze is.
Gelukkig hielp het zo’n derde wiel aan de wagen. En in ongeveer 20 minuten waren ze in super slow motion uit elkaar gegaan.
Straf windje en hoog water
Proberen het stuifzand uit mijn ogen te houden, om daarna te genieten van de kracht van de golven en te zien hoe de nog aanwezige strandhuisjes er door werden overspoeld. In augustus al terwijl het nog maar windkracht 6/7 was. Dat beloofd wat de komende maanden.
Anderhalve kilogram op anderhalve vierkante meter
Heremietkreeftjes
BBrrrrAAAaaaaagH!!
Was in zee, tot m’n nek d’r in.
first contact Els zwemt al 
Op de weg terug terwijl het water opkomt
Nog even over de dijk kijken
Duizenden en duizenden…
… geurende rozen voor kilometers. Verspreid over de duinen als unieke sneeuwvlokken. Vol met gezoem en gekwetter. Prachtig.
Symfonie
Een dikke maand geleden voor het laatst in het bos. Wat een verschil. Was het toen nog een doorzichtig takkenbos met hier en daar een hint groen en wat bloesemaccenten, nu loop je onder en door een duizenden kleuren groene oase.
Maar een nog groter verschil is wat je hoort. Veel meer vogels die harder en fanatieker zingen en er is één geluid bij die er toen nog niet was. Het zoemen van allerlei insecten. Dat maakt de bos symfonie helemaal af.
Gehoord
Het ruisen van de wind door de dennenbomen, drie keer een grote bonte specht, een heleboel vinken, een pimpelmees, twee vallende dennenappels (waarvan eentje bijna raak was), ganzen, roodborstjes, een kraai, meeuwen en een achteruitrijdende vrachtwagen.
Nog een keer strand
Gister naar het strand en vandaag weer. Heel ander weer en dus ook een ander gevoel. Elke keer indrukwekkend wat een transformatie een strand doorgaat in een dag, week, seizoen, jaar. Ingegeven door de zee en de wind.
Het stukje strand van vandaag heb ik nog nooit eerder hier gezien. En morgen kan het weer weg zijn.
