Van de bergen en heuvels naar de kust, het vlakke land en rechte wegen. Was gek om de laatste twintig kilometer bijna niet meer te hoeven klimmen of af te dalen. En door een brede delta te rijden met links en rechts stevig afgebakend met heuvels van formaat. Ben een snel te conditioneren mens. Het vlakke land voelt vreemd en tegelijkertijd beetje thuiskomen.
We zijn nog aan het uitzoeken wat het bereik is van de twee batterijen op mijn elektrische fiets. Dus vandaag bewust halverwege uitgebreid geluncht om dan ook de batterij op te laden.
Conclusie: Oplader is niet van het snelle soort, dat krappe uurtje voegt weinig toe aan het bereik. En mijn lunch was luchtig en lekker ;)
Ga er niet aan wennen om zoveel huizen en bedrijven leeg en verlaten te zien. Het ademt nog de belofte en optimisme van toen uit en nu het inzakken ervan.
Werd zeker vlakker en maar ook niet echt vlak. Altijd nog een minimale helling en dit ongetrainde lijf was blij dat we uiteindelijk op onze plek van bestemming waren.
En zoals alle dagen tot nu toe, fietst die jongen van me zo van me weg.
Hij heeft vandaag weer zijn eigen eten gemaakt. Had nog wat over van de barbecue van gister.
Morgen gaan we de zee ontmoeten.
12025年9月23日 21時51分 日本標準時
3