Om 7 uur in de kajak gestapt. Omdat het gister goed ging, ik vroeg wakker was en het lijf wonderbaarlijk genoeg goed aanvoelde. Zo hoopte ik de de pittige zon en drukte voor zijn.
Dat lukte behoorlijk. Het Amsterdam Rijnkanaal had ik bijna voor me alleen, lekker in het midden gevaren en de lage zon verlichte de bruggen mooi.
Had me voorgenomen halverwege even uit de boot te stappen op het plekje waar ik dat in 2019 ook had gedaan. Plekje was er nog maar daar was niet meer aan te meren. Was even slikken. De tocht was nog lang en kon wel een rustmoment gebruiken.
Tijdens de trip sneeuwde het pluis en heb ik zeker meer dan honderd watervogel families gezien. Zo fijn. Veel zigzaggen en inhouden. Ben tenslotte gast bij hun thuis. Er waren dan bijna geen mensen op het water, maar zo was het druk zat :)
Toen ik de Amstel op voer kwam net de triatlon voorbij. Een hele groep zwemmers. Ook daar zeker 20 minuten stil gelegen. Onder de indruk van ze. En dan is dit maar een deel van het traject…
Geprobeerd meer te letten op mijn techniek. Zodat het niet allemaal uit mijn armen komt maar vooral mijn buik en rugspieren het werk doen. Dat is nog best een dingetje. Merk dat het werkt maar moet er zoveel aandacht aan besteden dat ik het maar even volhou. Blijf oefenen.
