Los van een beetje testvaren zijn mijn broer en ik in al de jaren nooit met elkaar wezen varen. Hij maakt zijn (indrukwekkende) tochten op de zee bij Ameland en ik maak mijn tochtjes rond Amsterdam. Dus nu wij voor en weekendje naar Ameland kwamen (zijn territorium), grepen we de kans met beide handen aan.
Hij had een makkelijke route gepland van ongeveer 10 kilometer om de Robbenplaat heen die tussen Terschelling en Ameland ligt.
Mijn vader kwam op het geweldige idee om ook de boot te water te doen. Zodat we met elkaar konden genieten van een prachtige dag op het water.
Wat is het toch heerlijk om op zee te zijn. En in de kajak voel je je nog meer verbonden. De eerste keer is al weer jaren geleden op Texel en nu pas de tweede keer. Het is waanzinnig uitgestrekt, overweldigend eindeloos en levend, bewegend en ontzagwekkend. Een andere wereld waar je op spierkracht peddelend deel van wordt. Super om dit nu met mijn broer te doen.
De zwermen vogels op de plaat zien dansen in de lucht, de stilte. De familie in de buurt. Het voelen van de dynamiek van de zee. En als toetje zeehonden die hun nieuwsgierigheid niet konden bedwingen en ons van dichtbij kwamen bekijken op maar een paar meter van de boot.
Het laatste stukje liet mij weer goed realiseren dat de zee de baas is. Zelf op een prachtige rustige dag als vandaag. De stroming duwde mij een andere kant op dan het strand. Mijn broer had er geen last van, goeie techniek en duidelijk fitter. Maar ik moest met alle kracht zien dat strand te bereiken dat maar niet dichterbij leek te komen.
Uiteindelijk voldoende zand onder mijn voeten terwijl mijn broer nog lekker verder ging met spelevaren. Is nog wel een uur op het water geweest. Net als mijn vader. Ze kregen er geen genoeg van. Gelijk hebben ze.
Een dag om te koesteren, dank broer.
11
Het was een gouden dag! Eindelijk maar dan toch samen de zee op, zeker voor herhaling vatbaar. Dankbaar om dat mee te maken.
Hoop het zeker vaker met je te doen!