Ik lees geen boeken. Heb zelfs geen boekenkast.
In mijn jeugd verslond ik ze in stapels per week, maar school heeft dat de nek omgedraaid. Ben dat niet meer te boven gekomen. Heb wel eens in een weekend bij mijn ouders twee delen van “The Lord of the Rings” gelezen terwijl de kinderen om me heen dartelden. Gewoon om te zien of ik het nog kon. Ging als vanouds, maar dat heeft niet tot meer geleid.
“Mijn nooit uit boek” is al decennia RSS waar ik geen letter van wil missen. Het is het boek van het leven vanuit hele diverse invalshoeken, continenten, overtuigingen, omstandigheden. Elke pagina geeft een inkijk in een leven, grijpt een moment of inzichten uit dat leven. Het maakt me nieuwsgierig. Leer er veel van en geeft me ruimte om mijn eigen leven en de keuzes daarbinnen met nieuwe ogen te bekijken. Ik koester de openhartigheid waarin mensen hun leven met mij en de wereld delen en ben erg dankbaar dat ze dit toevertrouwen aan de toevallige lezer. Heb ze allemaal in mijn hart gesloten.
Maar ben ook een beetje gefrustreerd. Op moment van schrijven leef ik nu in 14 oktober (bijna 500 post te gaan tot heden). Wil eigenlijk het liefst in dezelfde week leven, maar dat lukt maar niet. Zo leef ik al een jaar een maand in het verleden terwijl ik in maart vorig jaar nog triomfantelijk uitriep het uit te hebben. Dat was snel over.
Geeft ook wel een extra dimensie. Zie mijn eigen postjes ook met een maand vertraging. Het geeft mij een andere beleving van tijd en moment. Waar was ik op de dag dat… Hoe we allemaal ons leven leiden van elkaar, met elkaar. Op eigen tempo en koers geduwd en voortgestuwd door overtuigingen, liefde en levenskracht en door machten en krachten waar we maar beperkt invloed op hebben.
Word er mee wakker en ga er mee naar bed terwijl ik mijn eigen leven er doorheen weef. Dank jullie wel.
6