Het begon allemaal zo goed

Steeds meer bomen in piek bloei. De geur, de schoonheid. Zonnetje komt door, had de wind in de rug en het was niet koud. Jas ging halverwege weer uit.

Na de reguliere werkvoorbereidingen stapte ik in mijn auto en begon mijn dienst om 15:30. Fijne passagiers. Alles mooi op tijd. Druk op de weg maar het bleef stromen.

En toen reed ik de Piet Heintunnel in, doe de lichten aan en blijkt het linkerlicht het niet te doen. Kleine tegenslag. Na wat overleg gaan we voor een autowissel voordat het donker wordt. Dus na wat ritjes was ik rond 18:30 (het is nog licht om die tijd!) terug op de basis voor een nieuwe auto.

Maar toen begon de rittenapp allemaal errors te vertonen, was de centrale onbereikbaar en zat ik ineens in een vreemd soort niemandsland. Na een half uur komen meer collega’s binnen. De één om diensten te starten, de ander om te eindigen. Allemaal dezelfde errors. Bleek dat er een zeldzame algehele storing te zijn, alles lag plat. Om acht uur startte het weer op en een half uur later reed ik eindelijk in een andere auto. Mensen ophalen die al uren wachten. Zo zie je maar weer hoe belangrijk deze dienst is en hoe afhankelijk we allemaal zijn van de technologie die het mogelijk maakt.

Vroeger kreeg je bij de start van je dienst een briefje met daarop je ritjes. Lijstje afgerond ging je terug voor een nieuw lijstje. Nu kun je reserveren via app en telefoon en worden de verzoeken direct zichtbaar bij de desbetreffende chauffeur. En kun je de chauffeur volgen waar die is en hoe lang het nog gaat duren. Tot dat het mis gaat…

En zo is er nu een tweede hiaat in mijn pauzefoto concept. Kan het nog wel rechtpraten. Had namelijk niet echt een officiële pauze en ook geen uitzicht door mijn voorruit. Had tenslotte de auto geparkeerd en afgesloten.

Oh ja, en het zou niet gaan regenen. Het zou zeker droog blijven. Dus geen regenpak meegenomen zoals de vorige keer. En wat deed het toen ik terug wilde fietsen? Regenen. Gewacht tot het ergste voorbij was en daarna klein beetje nat geworden. Gelukkig had ik een muts mee, met klep.

Forenzen

Een foto van de zonsopkomst bij het Amstelstation in Amsterdam. De lucht kleurt geel, oranjerood en bovenin al blauw. En het zonlicht weerkaatst in de ramen van het flatgebouw op de achtergrond.
Opkomende zon bij het Amstelstation
Tijd:240125 – 08:10
Locatie: 52°20’43.17”N 4°55’3.822”E
Hoogte:8,03m
Richting:124,228 (magnetisch noorden)

Vandaag geen foto vanuit de auto. Vergeten. Daar gaat mijn conceptuele kunstwerk. Maar goed, tijdens de meerij dag had ik er ook geen.

Aan mijn nieuwe werk zit ook het naar en van mijn werk gaan verbonden. En ineens zie ik weer hoeveel mensen dat ook dagelijks doen. Die routine. De vanzelfsprekendheid van de verplaatsing van zo enorm veel mensen. Het is echt een waanzinnige operatie veelal gefaciliteerd door mensen die niet waanzinnig veel verdienen en die allemaal stipt op tijd moeten zijn, zodat wij ook weer stipt op tijd kunnen zijn. En ook ik mijn passagiers naar hun bestemming kan brengen op de daarvoor afgesproken tijden.

We hebben als samenleving veel te weinig besef hoe afhankelijk we zijn van elkaar tot in het kleinst mogelijke detail.

Regeneratief

Family Seeking Life of Earth Regeneration

Joe Brewer – 28 oktober 2019 – link artikel

The Earth is in overshoot-and-collapse. There are deep systemic threats for the future of humanity. And we have a child who turns three years old in January. How are we supposed to live as a family?

Our approach has been to live authentically (to the best of our abilities) while struggling to (a) make sense of the planetary predicament humanity is now in; while (b) aligning our lives as much as possible with practices that help regenerate the Earth.

Van het minder kwaad doen aan onze ecosystemen naar geen kwaad doen naar het herstellen en in harmonie leven met de ecosystemen. Joe is in de derde fase terwijl de wereld nog maar nauwelijks de eerste doet terwijl we eigenlijk samen met Joe vol gas zou moeten geven.

Het regeneratieve pad voel ik ook al jaren als de manier van leven en ik ben er natuurlijk naar toe aan het bewegen.