Tekenen

Heb voor het eerst van mijn leven een (werkende) iPad in bezit. De oude iPad uit 2020 van schoonmoeder. En wonderbaarlijk genoeg mag daar nog het nieuwste systeem op draaien. Kan ik eindelijk een lang gekoesterde wens in vervulling laten gaan: Tekenen.

Tekenen was mijn ding als kind. Heb er zelfs mijn levensdoel van proberen te maken. Vijf jaar enorm genoten van de kunstacademie en jaren voldaan geploeterd in het kunstenaarschap. Maar kon er geen brood mee verdienen. Uiteindelijk er een punt achter gezet.

Natuurlijk vind creativiteit wel zijn weg in alle andere dingen die je doet en maakt. Maar tekenen om te tekenen deed ik eigenlijk nooit meer (nog wel eens op de wc)

Tekende wel eens sporadisch via een Wacom wat nooit echt lekker ging qua oog hand coördinatie. Later op de iPad van Els, dat was echt genieten. Maar die iPad leeft op Texel en ik in Amsterdam.

Nu is er eentje met mij mee gekomen naar Amsterdam. En om er een tekentabletje van te maken had ik nog een pencil nodig. Toen ik vandaag aankwam op Amsterdam Centraal daar besloten met de tram naar het Leidseplein te gaan. Kwartier later zat ik in de tram naar Amsterdam Oost. Een pencil rijker en geld armer.

Nu is er geen excuus meer om niet te gaan tekenen. Benieuwd wat er gaat gebeuren. Ben eigenlijk helemaal niet goed in tekenen…

PS Voor het eerst met de tram door de Molukkenstraat gereden. Voelde heel nieuwig. Woon daar al zo’n 30 jaar of zo.

Kriebels in de buik

Zoals sommige mensen op zoek zijn naar een huis ben ik al heel lang op zoek naar een bootje dat mijn thuis zou kunnen zijn. Was er al een keertje heel dicht bij.

Naast dat ik elk stukje water en haven waar ik langskom fanatiek afstruin naar dé boot, blader ik ook regelmatig de verschillende bootsites door. En daar kwam ik toch wel weer een hele mooie tegen.

Tom Lack Catamarans Bob cat 1987 | 8×4,5 m

Al is de prijs van 15.500 een hele schappelijke, zal ik ‘m niet kunnen kopen. En deze schoonheid is in Formentera, Spanje. Dat de volgende eigenaar er maar heel veel van gaat genieten.

In de ban van

Ik heb de grote wens om op het water te wonen en dat die woning ook nog mobiel is. Dus heb ik mijn voelsprieten uit.

Na de Zuiderdam (liefde op het eerste gezicht) die uiteindelijk niet in de verkoop ging, kwam nu deze op mijn pad. Drie bij negen meter. Mooie maat. Ik heb een zwak voor dit soort boten. Het karakter spat er vanaf en doet me kwispelen.

Ik zie het dan al helemaal voor me hoe ik dit verbouw naar mijn idee van een oase en daar lekker de rivieren en meren mee afvaar. Vol geplakt met zonnepanelen en voorzien met een elektrische motor zodat slechts de zon me voortstuwt.

Maar na wat appen met mijn broer en een telefoontje met iemand die regelmatig boten verbouwd ben ik toch weer met beide benen op de grond. Het is niet een praktische keuze. Het was vooral de windvang die me met pijn in mijn hart doet besluiten deze kans voorbij te laten gaan.

I Needed Color

Jim Carrey kennen we als acteur en toen ging hij “ineens” schilderen. Mensen raken daarvan in de war. Je past niet meer in het doosje dat mensen je ingestopt hebben.

Maar tekenen is altijd onderdeel van zijn leven geweest en door liefdesverdriet begon hij met schilderen en eigenlijk breder met de kunst. Hij had kleur nodig in zijn leven.

Het is een prachtig integer verhaal van waarom hij het doet en wat het met hem doet.

Bron