Bussum-Zuid De straat is nat, de lucht is blauw. De zon knuffelt me. De wind blaast frisse verse ideeën. Wat hou ik van mijn fietstocht naar Natuurmonumenten.
The perfect woman She is right in front of me, just a few meters away moving at the same speed and direction as I do. Riding a nice green omafiets. Old but well preserved and maintained (no dirt on the rims). On the front there is a big black plastic crate supported by a red holder, quite new.
Te perfect Voor mij fietste een ander. Niet zijn gebogen houding maar zijn kleren vielen mij op. Niet extraordinair. Niets flamboyants. Het duurde even. Te netjes. Geen vertoon van slijtage, terwijl de wereld en zijn bewoners daar dagelijks mee wordt geconfronteerd (hedenmiddag barstte de zoveelste knoop). Nee, hij was perfect. Geen foutje te bekennen. Geen matje in
Mijn benen willen weer! Al maanden zwoeg ik tegen de winden en de bruggen op, me steeds afvragend waarom het zo moeilijk gaat. Heb niets onder de leden, geen slaapgebrek. Er is niets anders dan anders. Ik moest de versnelling een tandje en soms wel 2 lager zetten. Anderen voor laten gaan. Ik dacht altijd dat het beruste op