tijd

Er zijn 68 berichten getagd als tijd.

Lag

Toen ik een maand geleden in Japan aankwam begon net de avond. We gingen lekker eten samen en rond middernacht nog in de onsen. Heerlijke manier om de reis van je af te wassen en lekker rozig te worden voor het slapen gaan. Vanaf dat moment zat ik in het dag en nacht ritme van Japan.

Terug in NL is het anders. Ik slaap wel in de nacht (in stukjes van twee uur), maar ben de hele dag duf. Ook lijkt mijn voedselverwerkingssysteem nog ingesteld te zijn op Japanse tijden en heb ik eigenlijk altijd “honger”.

Voelt raar maar is natuurlijk erg logisch. De realiteit is tenslotte absurd. Binnen vierentwintig uur onder een andere sterrenhemel zijn en nacht en dag dramatisch anders?

We zijn nu vijf dagen verder. maak eindelijk weer wat meer uren slaap achter elkaar en het lichaam lijkt het meer en meer te accepteren.

Tijdcapsules

Uitzicht van de lobby van een hotel met een grote raampartij die voornamelijk de blauwe lucht laat zien.

Door onze fietstocht over Hokkaido overnachten we in veel hotels, hostels, gasthuizen enz. En bijna elk plek ademt vervlogen tijden en verwachtingen. Nu wordt het gewoon pragmatisch gebruikt. Netjes, ordelijk maar ook stilstaand in de tijd. Dit hotel was daar weer een mooi voorbeeld van.

Blijf me erover verbazen en probeer het te duiden maar weet de woorden niet echt te vinden. Misschien komt het ook omdat we de goedkopere plekken uitzoeken?

12025年9月30日 10時41分 日本標準時

16:00 uur: “Gelukkig nieuw jaar zoon”

Net mij oudste zoon een gelukkig en geweldig nieuw jaar gewenst. Voor hem is het zes minuten over twaalf en veertien graden onder nul daar in Japan. En hij gaat zo nog naar de tempel. Hier is het net over vieren. Winderig en regenachtig met eenentwintig graden verschil.

Tijd en realiteit. Het is zo heerlijk divers, uniek en subjectief. Wonderbaarlijk dat we toch zoveel kunnen met z’n allen.

Wens iedereen in elke tijdlijn en realiteit (alvast/alsnog) een gezond en gelukkig nieuw jaar toe.

Einde van een tijdperk

Schuin van boven gefotografeerd stalen Smeg gasfornuis met 5 pitten. De ovendeur staat open en daar ligt de handleiding op.

Als er iets was wat ik toen echt graag wou, dan was het dit fornuis. Het koste wat maar dan had je ook wat. Een gedegen gemaakte Smeg met 5 pitten en ruimte voor de pannen en potten. Heb er meer dan een decennia met veel plezier op gekookt en in ge-ovend.

En nu gaat hij weg. Op de Zeeburgerdijk wordt er niet meer op gas gekookt maar op inductie. Zal mijn Smegje missen.

Caro poste deze foto op binnen een weggeefgroep en gelijk een reactie. Gelukkig heeft het dus een nieuw thuis gevonden. Dat doet me goed.

De maan ging met me mee naar huis

Mijn uitzicht vanuit de voorruit tijdens mijn pauze
Tijd:240514 – 23:26
Locatie: 52°19’24.288”N 4°58’36.3”E
Hoogte:0,59m
Richting:208,338 (magnetisch noorden)

Een wat chaotische avond die in een vloek en een zucht voorbij was. Moest wachten tot de wagen vrijkwam, waardoor ik later begon terwijl ik er vroeg was. Later een wagenwissel aangevraagd omdat de koppeling te zwaar was voor mij been en knie. Daardoor ging de pauze mis en kwam die pas aan het eind van de dienst. Die ook nog eens eerder afgelopen was omdat het rustig was.

  • Heen had ik een hitteprotocol bedacht: Om niet bezweet aan te komen ging ik in t-shirt en korte broek fietsen en had ik de “nette” taxi kleding los mee. Ook langzamer gefietst. Geen overbodige luxe.
  • Ondanks dat ik continu op de tijd let en er op rij gaat het toch snel voorbij (zeker vandaag). Voelt als een contradictie.
  • Op de terugweg ging de maan met me mee. Ging net niet mee naar binnen maar scheelde niet veel.
Afstand: 180km | Duur: 6:48u

Krapjes

Uitzicht vanuit een autoraam in het donker. Op de voorgrond rechts een blauw bord over laden en lossen en op de achtergrond bootjes de gracht en daarachter de verlichte flat met 8 verdiepingen waar auto's wonen. Met zijn klassieke rondingen waardoor auto's naar de volgende verdiepingen kunnen komen.
Uitzicht tijdens mijn pauze
Tijd:240304 – 20:30
Locatie: 52°22’7.692”N 4°52’32.748”E
Hoogte:3,13m
Richting:78,805 (magnetisch noorden)

Was weer een avonddienst. Dus dan worden het donkere uitzichten. Deze keer op keek ik uit op de parkeergarage bij de Marnixstraat die iedere Amsterdammer wel kent. Was even zoeken naar een plekje. Mijn laatste passagier stapte midden in de Jordaan uit en daar is het smal en vol. De auto piepte paniekerig terwijl ik er doorheen reed. Was er gezellig druk zo op een maandagavond.

De dienst zelf was wat minder. De app waar alle ritjes op staan had alle tijden behoorlijk krap staan wat voor mij in ieder geval niet realistisch haalbaar was, waardoor mensen gemiddeld langer moesten wachten dan ik graag zou willen. Komt de sfeer in de auto niet ten goede.

I see faces

Via Mastodon volg ik het account van Jacob Olie. Timmerman, leraar, directeur, vader van vier en amateur fotograaf 1834 – 1905. Vol met mooie foto’s van Amsterdam en de familie Olie uit vervlogen tijden. Dit is weer zo’n mooi verstild moment. Maar het eerste wat mij opvalt is de gezichten die ik zie, wat deze foto voor mij de moderne tijd in trekt.

Forenzen

Een foto van de zonsopkomst bij het Amstelstation in Amsterdam. De lucht kleurt geel, oranjerood en bovenin al blauw. En het zonlicht weerkaatst in de ramen van het flatgebouw op de achtergrond.
Opkomende zon bij het Amstelstation
Tijd:240125 – 08:10
Locatie: 52°20’43.17”N 4°55’3.822”E
Hoogte:8,03m
Richting:124,228 (magnetisch noorden)

Vandaag geen foto vanuit de auto. Vergeten. Daar gaat mijn conceptuele kunstwerk. Maar goed, tijdens de meerij dag had ik er ook geen.

Aan mijn nieuwe werk zit ook het naar en van mijn werk gaan verbonden. En ineens zie ik weer hoeveel mensen dat ook dagelijks doen. Die routine. De vanzelfsprekendheid van de verplaatsing van zo enorm veel mensen. Het is echt een waanzinnige operatie veelal gefaciliteerd door mensen die niet waanzinnig veel verdienen en die allemaal stipt op tijd moeten zijn, zodat wij ook weer stipt op tijd kunnen zijn. En ook ik mijn passagiers naar hun bestemming kan brengen op de daarvoor afgesproken tijden.

We hebben als samenleving veel te weinig besef hoe afhankelijk we zijn van elkaar tot in het kleinst mogelijke detail.

2953 sporen van de zon

The image was taken by Regina Valkenborgh, who began capturing it towards the end of her MA Fine Art degree at the University of Hertfordshire in 2012. It shows 2,953 arced trails of the sun, as it rose and fell between summer and winter over a period of eight years and one month. The dome of Bayfordbury’s oldest telescope is visible to the left of the photograph and the atmospheric gantry, built halfway through the exposure, can be seen from the centre to the right.

Regina had dit niet als doel toen ze haar bierblikje met een klein gat erin neerzette. Ze was ‘m gewoon vergeten en 8 jaar later werd het door David Campbell gevonden en dit is het resultaat. En het is meer dan geweldig.

Het artikel: Longest known exposure photograph ever captured using a beer can