Volg toevallig wat niet Japanse bloggers die in Japan leven en ééntje ervan is ook vrijwilliger bij de brandweer. Daardoor weet ik dat community service is een groot ding in Japan. Mooi om dit tegen te komen tijdens mijn wandeling.
Was een prachtige dag waar je de lente al een beetje kon proeven. De zon was warm en de wind hield zich wat afzijdig. De fietst en wandeltocht naar dit paradijselijk plekje en weer terug was genieten. Hou van water en van bos, dat komt hier erg mooi samen. Heel andere beleving dan vorig weekend op Texel :).
Maakte de foto omdat ik het zo mooi vond hoe contrastrijk alles was en het unieke gevoel dat het oproept. We leven op een bijzondere planeet. De regenboog zag ik pas daarna :)
Denk dat ik er voor de tweede keer kom, maar heb er geen actieve herinnering aan ;) Toch mooi stukje gemaakte natuur zo naast de Slufter. Genoten van de bloesem (en de geuren die naar je toe komen), de vele vogels en de kwakende kikkers. En de bastaardsatijnrups was ook weer van de partij. Het afweermechanisme is natuurlijk erg vervelend, maar ze zijn als rups al prachtig.
Samen met Els. We keken niet naar hoe mooi de bomen van kleur verschieten maar naar de grond die vol staat met paddenstoelen in alle maten, vormen, soorten en stadia. Van speldenkopjes tot 30 cm hoge die meebewegen met de wind.
De variëteit is enorm. Kwetsbaar en beresterk tegelijkertijd en elke dag weer anders. Allemaal slechts het zichtbare deel van het werkelijke organisme onder de grond. Natuur is machtig. En de foto’s doen het absoluut geen recht.
Een dikke maand geleden voor het laatst in het bos. Wat een verschil. Was het toen nog een doorzichtig takkenbos met hier en daar een hint groen en wat bloesemaccenten, nu loop je onder en door een duizenden kleuren groene oase.
Maar een nog groter verschil is wat je hoort. Veel meer vogels die harder en fanatieker zingen en er is één geluid bij die er toen nog niet was. Het zoemen van allerlei insecten. Dat maakt de bos symfonie helemaal af.
Het ruisen van de wind door de dennenbomen, drie keer een grote bonte specht, een heleboel vinken, een pimpelmees, twee vallende dennenappels (waarvan eentje bijna raak was), ganzen, roodborstjes, een kraai, meeuwen en een achteruitrijdende vrachtwagen.
Vandaag was ik voor het eerst in Zutphen. Altijd weer een feestje om ergens te zijn waar ik nog niet eerder was. Het gevoel opsnuiven. Een kijkje nemen in het leven van Zutphenaren. En ik mocht iemand helpen, wat elke keer weer een geschenk is.
Zutphen ligt aan de snelstromende IJssel en haar huis ligt er vlak naast. Het werd een prachtige dag dus ook nog samen een stukje gewandeld langs de IJssel, door de uiterwaarden, voorbij de koeien en de fruitbomen en dat in goed gezelschap.
De lente is hier en ik geniet van elke minuut extra licht. Het is alsof ik weer kan ademen. De zon wordt steeds sterker en laat zich steeds meer zien. Het is nog wel wat fris maar de lente zit al in de lucht.
Dus toen ik mijn zoon had uitgezwaaid van Centraal teruggelopen naar Oost. Langs de bibliotheek, Hannekes Boom, het nieuwe Mediamatic (echt gave nieuwe stek), over de Commandantsbrug het militaire eiland op wat net vrij gegeven is en nu de plek is waar we onze 6 maanden Europees voorzitterschap vieren. Door Kattenburg langs de Oostenburgervaart zo het Funenpark in. In die hele tijd geen auto’s tegen gekomen. Heerlijk.
En dan als bonus, net voordat ik thuis ben, bakfietsnatuur.
Ik hou van Amsterdam en elke cliché foto is waar maar ook weer niet want links of rechts ervan staat wel weer iets lelijks. Maar de door Els voorgestelde wandeling naar de bioscoop en weer terug is duizend keer leuker dan met een tram gaan.
En was de wandeling beter dan film? Zou zomaar kunnen, ben er nog niet helemaal uit.