Dag zoon

17 september kwam ik in ditzelfde station aan, nu 19 oktober vertrekt mijn zoon naar Korea, het land van waar zijn vader via K-drama’s al jaren virtueel vertoeft. Daarna gaat hij weer naar zijn eerste liefde Japan.

De weken samen fietsen in Japan waren intens. Intenser dan gewoon thuis. Het afscheid voelt daarom helemaal niet oké. Cliché dat ingewikkelde loslaten.

Hij was de reden waarom ik naar Japan ging en nu voelt het leeg en betekenisloos zonder hem. Ik vertrek morgen richting Osaka met een koffer vol spullen van hem. Zoals de ouderlijke plicht voorschrijft.

Goeie slaapplek

ouderwetse kast waar nu schoenen in worden gestald bij de loby van het huis. Maar daarop weer allemaal eigenzinnige beelden en spullen

De zoon heeft een relatief goedkope en goeie slaapplek gevonden in een oud huis in Otaru waar we een paar dagen blijven. Ze hebben hun best gedaan het gebouw van karakter te voorzien wat zeker gelukt is.

Er is een gemeenschappelijk keuken dus zoon heeft weer plannen om te koken. Heb zo langzamerhand het opgegeven dat ik maaltijden ga vinden zonder vlees, dus improviseer ik meestal wat. Maar morgen wordt ik weer door mijn zoon getrakteerd op een zelfgemaakte warme maaltijd.

Opinel

Een ingeklapt opinel zakmes met een houten handvat op een witte achtergrond

Op fietsreis zijn zonder mes is ingewikkeld. Messen zijn handig. Maar het kleinste mesje meenemen naar Japan kan niet. Na weken zonder was ik zo blij toen ik ‘m kocht. Terwijl ik eigenlijk nooit blij ben iets te kopen. Hier zag ik eindeloze potentie zich ontsluiten.

Als ik ga (terug naar Nederland) wordt dit mijn eerste erfstuk aan de zoon.

Zomaar heerlijk eten naast de deur

Een vegetarische soep met daarin/op gefrituurde groentes in een laagje deeg. Het was heerlijk
日本、〒074-0411 北海道雨竜郡幌加内町幌加内1037−14

Echt naast de plek waar we overnachten is een restaurant waar ik meer dan aan mijn trekken kom. Een mooie bekroning op onze eerste fietsdag samen. Ook nog een lokaal toetje geprobeerd.

Smaakt nog lekkerder na een dagje bewegen in de buitenlucht én het niet verwacht. En de familie die het runt waren heel aardig.

Mijn eerste maal in Japan

Mijn zoon had zijn best gedaan om wat te vinden voor deze oude vegetariër (die meer een meer vegan wordt). In de kelder van een gewoon woongebouw had hij een prima plekje gevonden. Wat blijkbaar heel gewoon is hier.

Dat hij überhaupt wat had gevonden bijzonder. Japanners zijn namelijk niet zo bezig met het onderwerp wel of geen vlees, wat mij al meer dan 30 jaar bezig houdt. Dus verwacht ik vooral wat fruit en rijst te eten tijdens mijn verblijf. Aardige vetlaag verzameld over de jaren, dus er kan nog genoeg in de naverbranding.

Het was lekker. Een vierde ster omdat een vegan/vega maaltijd beschouw als bonus. De vijfde omdat het gezellig is mijn zoon.

Mijn zoon omhelzen in Japan

Breede winkelstraat in Asahikawa. Het is 19u en het is donker en rustig. Het is warm terwijl het toch al september is.

Hier zijn was een paar weken geleden niet eens een wens of gedachte. Nu ben ik er en omhels ik er mijn zoon die er ongeveer 6 maanden gaat vertoeven. En ik zo’n 6 weken. We gaan samen fietsen. Het is zijn derde trip. En ik vermoedt dat ik ‘m ga verliezen aan dit land en de mensen.

Het zijn voor mij ook gelijk mijn eerste stappen die ik echt in Japan maak. Alle andere waren transport hubs. Nu op weg naar mijn eerste eet ervaring :)

Natuurlijk 5 hartjes. Je raakt gehecht aan zo’n jongen na bijna 25 jaar.

Ik neem mee…

Bijna al mijn spullen die mee moeten op reis uitgestald op de bank.

Ga mijn zoon te ontmoeten voor een fietstocht van zo’n 2000 kilometer in Japan. Hij op zijn eigen fiets fiets en ik op eentje met elektrische ondersteuning. Realistisch, want ongetraind, middelbaar en gebrekkig. Zien hoe ver we komen.

De criteria:

  • Bagage moet op de fiets passen
  • Onder de zeven kilo blijven (heuse tabel gemaakt) 1
  • Passen in vooraf bepaalde dimensies2
  • Alleen maar spullen die ik ook werkelijk nodig heb
  • Moet zowel met koud, nat, zonnig en warm weer buiten kunnen vertoeven.

Wordt geen hobby van me. Je MOET altijd dingen kopen die ik NOOIT zou (willen) kopen. Toch nog twee sterren. Altijd fijn om zo min mogelijk mee te nemen. Geniet al mijn hele leven van minder in plaats van meer. Was ook erg leuk om de banden van mijn nieuwe tas af te knippen om 74 gram gewicht te besparen.


  1. eis van de vliegtuigmaatschappij

  2. zodat het ook als handbagage mee mag in dat vliegtuig

Uitgevlogen

Beide zoons zijn nu aan de andere kant van de wereld. De jongste al vanaf 22 juli en de oudste vloog drie september uit om maanden weg te blijven1.

Ze nemen dat uitvliegen wel heel letterlijk en extreem, 12.000+ kilometers ver weg. Gelukkig hebben ze plannen om ook weer terug te komen.


  1. In de tijd dat hij naar Japan vloog reed ik de hele dag rondjes in Amsterdam en kwam ik nergens… de jeugd heeft de toekomst.