Als we ieder van ons onder een MRI leggen blijkt dat er geen brein hetzelfde is en werkt. Neurodiversiteit heeft doel, kracht en potentieel. Onze diversiteit is evolutionair bewezen. Diversiteit is gezond. Diversiteit is overleven. Het heeft intrinsiek waarde.
Toch hebben wij als (westerse) samenleving op basis van een zeer beperkt economisch en maatschappelijk spectrum een vreemde “normaal” bepaald waarop we iedereen meten en wegen.
Waarmee we de diversiteit ontkennen in plaats van omarmen. Diversiteit tot een aandoening bestempelen in plaats van een kracht. Terwijl steeds weer blijkt dat juist onze diversiteit de mensheid voortstuwt.
Meten is slechts een arbitraire keuze, dat laat je dit gedicht van Sandra Beasley “Unit of Measure” je haarfijn voelen.
