We hebben het altijd over de kikker die je langzaam kan koken zonder dat hij het merkt. Dat doet de kikker niet, die springt er uit zodra het oncomfortabel wordt. Het zijn juist mensen die goed zijn in een nieuwe normaal te accepteren ook al levert het enorm ongemak en pijn op. Als het maar geleidelijk genoeg gebeurd vinden we een manier om er mee te leven.
Met dank aan ons adaptieve en inventieve brein als individu en als collectief. Heeft ons evolutionair erg geholpen en ons over de hele wereld heeft verspreid. Maar het zit ons volgens mij nu vooral in de weg.
We weten te goed hoe we het kunnen manipuleren. Zowel bij onszelf als bij anderen en dat nu op wereldschaal dankzij onze nieuwe communicatienetwerk en omdat we groepsdieren zijn. De natte droom van elke manipulator en egocentrische machtswellusteling en alles daar tussenin.
En het enige wat er hoeft te worden ingebracht in ons brein is onduidelijkheid, verwarring, onzekerheid en wantrouwen. Een beetje is genoeg om ons te laten geloven dat het water niet heet is of we dat we er tegen kunnen of dat het straks minder heet wordt of dat we straks magisch gered worden. Alles is blijkbaar beter dan uit het water springen.
0