De afgelopen dagen was ik weer in Toruń in Polen. Vanaf het moment dat ik er voor het eerst over de brug reed (dat was in maart) wilde ik halverwege stoppen. Het was een uniek gevoel. De brute stalen constructie omarmde me en droeg me naar de overkant van de indrukwekkende wijdse rivier de Wisła.
Vandaag kon ik er eindelijk naartoe en het was mooi weer! Lekker op fiets zodat ik de stad wat rustiger in me op te nemen. Wel even moeten leren hoe je met de fiets door het verkeer navigeert. Voornamelijk afgekeken van andere (spaarzame) fietsers.
Na 20 minuten de brug bereikt.
Eerst de oever van de Wisła en het stromende water lekker op me in laten werken.
Toen de brug zelf. Als loper of fietser zit je aan de buitenkant van de constructie dus heel andere ervaring maar toch niet minder geweldig. Brug van een kilometer lang uit 1934 die zelfs twee keer is opgeblazen.
Aan de andere oever was een soort semi recreatiegebied met strandjes en parallel aan de rivier een onverhard pad. Natuurlijk ook nog even het water aangeraakt. Als het zomer was geweest had ik er wel even ingelopen.
Als bonus nog het kasteel Zamek Dybów uit 1424 waar de tand des tijds lekker aan heeft zitten knagen. Kijk van te voren niet teveel op de kaart, laat me graag verrassen door wat ik tegenkom.
Weer overgestoken naar Toruń langs de oever gelopen. Ondanks de onverlate aantrekkingskracht van Wisła & Józefa Piłsudskiego toch ook nog het historische deel van de stad bekeken dat terecht op de unesco werelderfgoedlijst staat. Door de hoogteverschillen en de vestingmuren die door de stad heen kruisen, de historische gebouwen en de vele kerken is het zeker de moeite waard.
