Mijn overpeinzingen, fascinaties, dat wat mij overkomt, ik van hou, dat goed is om te koesteren en/of waar mijn hart of brein sneller van gaat kloppen.
Naast dat ik elk stukje water en haven waar ik langskom fanatiek afstruin naar dé boot, blader ik ook regelmatig de verschillende bootsites door. En daar kwam ik toch wel weer een hele mooie tegen.
Tom Lack Catamarans Bob cat 1987 | 8×4,5 m
Al is de prijs van 15.500 een hele schappelijke, zal ik ‘m niet kunnen kopen. En deze schoonheid is in Formentera, Spanje. Dat de volgende eigenaar er maar heel veel van gaat genieten.
De cactus naalden in mij hand deden gemeen zeer, totdat ik wakker werd.
Als auto’s langsrijden stoot ik ook ineens wolken uit op de fiets #ongezond.
Vrouw in de auto: “Snap die mensen niet. Het weer en de seizoenen zijn gewoon mooi. Nederland is mooi ondanks de Nederlanders”
Een soort Werther’s echte met gember gekregen. Weet nu wat ik al mijn hele leven mis. Wil meer, maar komen uit een speciale Chinese winkel die ik niet ken.
Op 23 januari vorig jaar had ik mijn eerste solo rit. Was erg spannend.
Het water is onstuimig.
Een Uber bezorger ging nadat hij uit de KFC kwam met het bestelde eten eerst nog even een sigaretje roken terwijl het bestelde eten gewoon in de kou stond. Daarna stapte hij op de brommer, het eten tussen zijn benen zonder dat hij het in een geïsoleerde bak of tas deed. Medelijden met degene die dit besteld heeft.
Iemand die geld zat te vragen bij ingang van de supermarkt speelt een kat en muis spelletje met de beveiligers die ‘m liefst weg willen hebben.
Voor het eerst meer dan een uur zitten duimendraaien tijdens mijn dienst. Voelde heel gek.
Blikkont in de auto. heb het altijd op de fiets, maar in de auto?
Reiger stak statig en behoedzaam het zebrapad over terwijl ik wachtte.
Als je in een wolkenkrabber zit in de mist zie je de grond dan nog? Hoe zou dat voelen?
Kwam binnen bij Llpendam met het water, de oude (houten) huizen en bootjes op de kant in in het water. Had het gevoel dat ik het boek van de Kameleon binnenreed. Die serie heb ik in mijn jeugd met veel plezier gelezen.
Iemand die de hele tijd vergat waarom hij bij mij in de auto zat. En zich erg zorgen maakte of we niet verdwaald waren. Probeerde uit te sappen als ik stil stond en toen ik een andere passagier moest ophalen was hij de auto ook echt uitgestapt. Eigenlijk de de hele rit in paniek geweest en kon ‘m maar niet gerust stellen. Had erg met ‘m te doen.
Ritje gemist doordat de app niet helemaal lekker was, kon er niets aan doen maar toch voel het niet fijn.
Zo druk tijdens de spits in het centrum. Toch ook geweldig hoe goed het gaat.
De pontje bij het Java eiland leek het einde van de wereld. Amsterdam Noord was onzichtbaar door de mist.
Avondlicht + de stevige mist zette de stad letterlijk in een ander licht.
Als je in je slaap tegen de slaap aan het vechten bent, hoe moe moet je dan wel niet zijn?
De stad was rijp. Maar op sommige plekken was er helemaal niets? Hoe kan dat? Overal even koud en vochtig of toch niet?
Was koud op de fiets maar te warm onder de jas. Hoe los je dat nou op?
Mensen waren aan het kletsen in de auto. En ineens bleken ze echtgenoten en vrienden te kennen. Ze hadden over elkaar veel verhalen gehoord, maar dit was de eerste keer (in decennia) dat ze elkaar in het echt tegen kwamen.
Ben vandaag niet in het westelijk deel van de stad geweest. Denk dat dat niet eerder is gebeurd.
Heerlijk als mensen na een kleine prikkel lekker op de praatstoel gaan zitten.
Reed langs het Gooimeer, misschien 100 meter zicht vanwege de mist. Toch allemaal trailers langs de weg. Die boten zijn de mist in gegaan om na 100 meter geen herkenningspunten meer te hebben.
Was voor mij en mijn mede autorijders verwarrend of het nou sneeuw of zout was op de weg. Merkte dat mensen gingen afremmen omdat ze dachten dat het glad zou zijn.
Zo rond het vriespunt zijn bijna alle auto’s rookmachines.
Weer iemand met dementie in de auto. Die zich er steeds voor verontschuldigde. Ze probeert het te zien als een ervaring die het leven je geeft en moet ondergaan. Ze ziet het als kleine stapjes richting de dood (ben al oud) dus zo lang zou het niet meer duren. Soort van acceptatie maar dat houdt niet in dat er geen verdriet is, die is er ook en groot. Ze zijn er samen.
Veel lange en enkele ritten gemaakt vandaag. Almere, Naarden, Hilversum, Vinkeveen, Mijdrecht…
Damrak / centrum is behoorlijk leeg op zondag rond de dagwisseling. Hele nieuwe ervaring.
Vandaag was ik een paar keer bij Sportclub Only Friends. Ken het pas sinds ik rij voor het aanvullend openbaar vervoer. Gelijk fan. Als ik wat met sport en bewegen zou doen als professie zou ik hier willen werken. En ondanks dat de foto de suggestie wekt dat het rustig en stil was, het tegendeel is waar. Zoveel mensen die daar van alles aan het doen waren. Met veel plezier en kameraadschap. Hartverwarmend.
Voordat ik naar Els ga nog even al het fruit (vijf bananen en twee sinaasappels) en driekwart liter yoghurt opmaken. Paste er precies in. Het is in etappes gelukt.
Had ik al gezegd dat ik blij ben mijn uitzicht weer terug te hebben? En de zon te kunnen zien en voelen vanuit het huis? Mijn lijf leeft meer. Er worden stofjes aangemaakt die op de Sumatrastraat slechts een sluimerend bestaan leden.
Denk een mysterieus patroon te hebben ontdekt. Als ik het openbaar vervoer terug neem vanuit mijn werk moet ik erg vaak 7 minuten wachten op de metro. En dat terwijl mijn eindtijd altijd variabel is in dag, uur en minuten en die van de metro niet.
Dus heb ik er een foto van gemaakt als bewijs. Op 7 december om 23:32…
Mij van 10 januari 2025: Sinds de foto de 7 minuten niet meer tegen gekomen. Misschien hebben “ze” het door dat ik het door heb en zorgen “ze” dat het nu niet meer gebeurd?
In de wisselwoning had ik meer dan anderhalf jaar geen uitzicht. Was is dit toch een feest. Kan zo uren uit het raam staren. En dan ook nog de watervogels horen…
Heb mijn inductiefornuis eindelijk goed geïnstalleerd en mijn eerste maaltje bereid. Wokken in een semi geschikte koekenpan… was een semi succes. Zal wennen worden na het Smeg decennia. En met alles, goed gereedschap is waar het om draait. Moet met pannen gaan koken die echt voor inductie bedoeld zijn.
Voor de geïnteresseerde: Mijn keuze voor het merk en model en de voor en nadelen in een notedop (klik)
Gekozen voor de AEG CIB6641ABM. Had het meeste vermogen en qua oven ook goeie mogelijkheden vergeleken met de concurrentie in het segment. Grootste nadeel is dat het niet op de juiste hoogte voor NL keukens kan worden ingesteld dus je moet een plateau maken.
Vooraf nog gekeken of ik mijn Smeg kon ombouwen naar inductie door er een inductieplaat in te leggen. Dat werd 2x zo duur dan een heel fornuis kopen en dan paste het ook nog niet perfect. Daarna gekeken naar een inductiefornuis vergelijkbaar met mijn gasgestookte fornuis (tenslotte rechts nog wat ruimte over) maar de keuzes waren kleiner en de prijzen 3x groter. Na wikken en wegen vond ik ’t het niet waard.
Bouw van dit fornuis is een stuk minder solide dan de Smeg. Kan duidelijk merken dat er bezuinigd wordt op alles om de kosten te drukken. De bewegende delen sluiten minder goed aan. Meer plastic en dunner RVS. Denk dat het niet alleen geldt voor dit merk en model. Zullen ze allemaal wel doen.
Voor iets wat je intensief gebruikt is dat echt een dagelijkse mindere beleving. Zonde. Maar de inhoud van mijn beurs is niet zodanig om voor die kwaliteit te kunnen gaan.
Dus als je ook een inductiefornuis gaat kopen. Kijk niet alleen naar de technische specificaties, ga ze in het echt bezoeken en trek aan alles wat beweegt om te voelen hoe en waarmee het gemaakt is.
