De zon komt op in mijn kamer

Dit huis verwelkomt de zon en koestert het de rest van de dag. En dat is één van de redenen waarom ik zo blij was en ben met dit huis.

De golf gelukzaligheid wat dit gekleurde en warme vierkantje bij me los maakt is het beste begin van de dag.

Als bewonerscommissie (waar ik deel van was) hebben we tijdens de renovatie van ons pand er voor gepleit dat de ramen boven de binnendeuren terug konden komen als bewoners dat zouden willen. Zodat natuurlijk licht zoveel mogelijk de woning in kan komen. Wat ben ik blij dat gelukt is, ze hadden heel andere plannen.

En dat de zonnepanelen (waar we ook voor hebben moeten strijden) nog geen uur later energie aan het opwekken zijn doet er nog een flinke schep bovenop.

De vloer is er!

zoon draagt pakketten met kurkvloer de nog niet geschilderde kamer in

De zorgvuldig uitgekozen kurkvloer in klikvorm is er. Ongeveer zeshonderd kilogram dat drie trappen op moet. Zweten in november. En anderhalve maand later heb nog steeds een pijnlijke gammele knie. Gelukkig heb ik een zoon met spierballen om dat wat dragelijker te maken.

Voor we het kunnen leggen heeft het tijd nodig om te acclimatiseren (dus kachel de hele tijd aan *slik*) en moeten de muren geschilderd zijn. Nog 11 dagen voordat de spullen komen…

Mijn uitzicht is terug

uitzicht vanuit de voordeuren naar het balkon aan de zuidkant van de woonmaker. Kijkt uit op een straat met bomen in herfstkleuren en rechts en achter wat gebuwen en blauwe lucht. De ochtendzon schijnt naar binnen

Een van de grootste bijzonderheden van dit huis (waar mijn kinderen groot zijn geworden) is het uit- en zonlicht. Het is genieten.

Vandaag is nog niet de oplevering van de gerenoveerde woning dus heb het uitzicht nog niet echt terug. Maar die zit aan te komen. Ondanks dat ik zo mijn bezwaren heb zullen ze het gewoon afdwingen. Als huurder met minimale mogelijkheden is het uiteindelijk meebewegen en kijken of je het via andere wegen toch nog voor elkaar krijgt.

Nog meer reden om het met volle teugen op te slurpen.

Dé sleutels

22 november kreeg ik het aanbod, 26 november wist ik dat ik ging verhuizen naar de wisselwoning. Maar het voelde niet als een verhaal die niets met mij te maken had. Ook niet toen ik de 35 + 1 verhuisdozen kocht.

Toen ik vandaag het contract tekende, de sleutels kreeg en natuurlijk er weer naar toe ging werd het ietsje meer mijn verhaal. Maar het is het nog steeds niet.

Zien wat er de komende dagen gaat gebeuren als ik meer en meer ben en het oude huis inpak.

Kaartjes maken

Ik zit sinds begin van dit jaar in de bewonerscommissie van mijn pand Indie 2. Al zolang ik hier woon (10 jaar) zijn er plannen om te renoveren. Dankzij nieuwe regels en wetten en het compenseren van debacles van andere woningbouwverenigingen werd het steeds maar uitgesteld.

Maar nu is het proces toch echt gestart en ben ik aangehaakt om te zorgen dat de bewoners krijgen waar ze recht op hebben.

Vandaag maak ik allemaal “communicatiemiddelen” voor de 2e bewonersavond zodat wij meer inzicht krijgen in wat bewoners willen en zij ons makkelijker kunnen vinden.

En ik kan mijn knutsel en design spieren weer eens een beetje flexen ;)

Ben ik over twee jaar aardgas vrij en/of energieneutraal?

Het pand waar ik al 10 jaar heel veel plezier woon is na 40 jaar aan renovatie toe. Daar kun je je natuurlijk druk om maken maar ik heb de neiging om het als een kans te zien. Een kans om de mensen die er wonen te leren kennen (ik zit in de bewonerscommissie). En te kijken hoe we dit kunnen ombuigen naar een kans om het leven significant te verbeteren voor iedereen die in dit pand en gelijk te voldoen aan de duurzaamheidseisen van Parijs.