Gister ook al wezen kajakken dus niet te ambitieus. Even ’t IJ oversteken naar het sluisje en dan weer terug. Potentieel rustig en sowieso lekker wijds. De zon was heerlijk warm en de maan zag, net als gister, dat het goed was.
- Had het rijk alleen op het water.
- Kwam langs een designer woonboot met alleen maar designer spullen erin. Maar de esthetiek leek belangrijker dan menselijke warme & genegenheid. Zo koud en verstoken van kleur. Alles bijna zwart, wit, glad en gepolijst staal.
- Zie mensen zwemmen zonder neopreen. Water gevoeld is echt koud.
- Bij het sluisje is het een mierennest van genietende mensen. De rest van de tocht zie ik sporadisch iemand.
- Zomaar een oase van bloemetjes (klein hoefblad?) aan de basalt oever in een woestijn van dorre takken.
- Lijf begon al snel met protesteren met pijntjes. Aan het eind waren de pijntjes pijnlijk. Mijn slechte knie vindt twee dagen achter elkaar helemaal niet fijn. Mijn rug en armen zijn wat subtieler in hun protest.
