Unheimisch

Ik maakte deze playlist wat jaren geleden en om de zoveel tijd luister en kijk ik erna en voeg ik soms wat toe. En elke keer komt het gevoel wat ik toen schreef weer net zo hard binnen.

De wereld verandert, de muziek verandert. A disturbance in the force. De glamour is er af het is raw, hard en pijnlijk. The new reality of 2012. Raw, artistic, urban, global and it’s not painting a pretty picture. Giving me the shivers.

Zoveel zeggen in 2:46

Zoveel bijzondere inzichten, retrospectie, wijsheid, bescheidenheid, humor, dankbaarheid en kwetsbaarheid tonen. En dat allemaal aan de hand van een paar toevallige vragen die mensen aan je stellen. Ik ben erg onder de indruk van John Green.

Zo stelt iemand hem de vraag hoe hij zo blij blijft terwijl het nieuws zoveel slechts verteld. Zijn antwoord vind ik van veel inzicht, menselijkheid en compassie getuigen. Prachtig.

Oh I don’t stay happy. I get really angry en discouraged. But I don’t want to be like merely angry and discouraged. Because I don’t think that reflects the whole human story. Like a lot of people got married today and wonderful babies were born. God I love babies. I mean not enough to have another one but in the abstract. My point is that lots of people made like their best ever memories today. Human life is fast and contains multitudes and I don’t want to essentialise it into one narrative or another.

Link: Optimism and Spider People: Question Tuesday from the Looking for Alaska Set