Backlog

foto van mij in de spiegel van een openbaar toilet op Tokyo station.

Heb net een twaalfde deel van het jaar buiten Nederland vertoeft. Gedocumenteerd met foto’s en hier en daar wat notities.

Een deel daarvan heeft de weg naar hier gevonden. Heel veel ook niet. Zo heb ik bijvoorbeeld nog maar drie van de tig dagen van de fietstocht beschreven. Als je er midden in zit ben je er druk mee. En net als mijn lichaam is tijd maar zeer beperkt rekbaar.

Beslissen om het alsnog te doen is niet makkelijk. Het kost (voor mij) veel tijd en aandacht. En als je bezig ben met het kristalliseren van het verleden ben je dan wel in het heden? Is het niet een potentieel verlies van momenten die je nu kan opdoen?

Maar na de realisatie van gister lijkt het me toch goed om te doen. In het moment overkomt en overmand het me. Kleien met de gemaakte foto’s notities en mijn geheugen laat het me meer beseffen en beschouwen wat ik heb meegemaakt. En vormt mijn perspectief op het leven en hoe ik er in sta.

*strooptmouwenop*

Prentjes twee

Ben al een heel tijdje prentjes in een mapje aan het bewaren / koesteren. Zo nu en dan komt er eentje bij en heel soms kijk ik ze allemaal door en geniet ik er weer even van. Zo verstopt in een mapje is ook niet alles. Dus zet ik ze zo nu en dan hier neer. Ben de makers zeer dankbaar voor hun kijk op de wereld en het bestaan. Het slijpt en verrijkt de mijne.

Hier vind je de eerste collectie

Suspense of disbelief

Uitzicht vanuit de voorruit tijdens mijn pauze
Tijd:240607 – 16:49
Locatie: 52°22’8.502”N 4°58’12.708”E
Hoogte:4,8m
Richting:309,961 (magnetisch noorden)

Heb nogal de neiging het leven te beschouwen in plaatst van er helemaal in op te gaan. Heeft me veel gebracht, maar zie ook zeker de pluspunten van er wel helemaal in op kunnen gaan.

Vandaag was, op de momenten dat ik alleen in de auto was, die mini antropoloog behoorlijk aanwezig. Het is eigenlijk goed te vergelijken met het verliezen van je suspense of disbelief dat je kan hebben bij een fictief verhaal die je kijkt of leest. Maar dat heb ik dan met de realiteit die we als mensheid geconstrueerd hebben.

  • Passagier wees me vier! ooievaarsnesten op een oud schoolgebouw aan de Osdorperweg. Alle vier in gebruik en met jongen. In 2018 was het nog één nest. Geweldig.
  • Jonge kauw ontweken die het concept van auto’s nog niet snapt. Hoop dat ie het op tijd door heeft.
  • Doet me echt verdriet dat er steeds meer gemaaid wordt. Zoveel prachtige, belangrijke en nuttige bloemen weg. Waar is dat leger aan maaimachines die in zo’n korte tijd zoveel kunnen maaien?
  • Had een gezichtsschild nodig op de weg terug om de airborne insecten uit mijn gezicht te houden. Is nog enigszins hoopgevend.
Afstand: 260km | Duur: 10:07u

Prentjes

Ben al een heel tijdje prentjes in een mapje aan het bewaren / koesteren. Zo nu en dan komt er eentje bij en heel soms kijk ik ze allemaal door en geniet ik er weer even van. Zo verstopt in een mapje is ook niet alles. Dus zet ik ze hier neer. Ben de makers zeer dankbaar voor hun kijk op de wereld en het bestaan. Het slijpt en verrijkt de mijne.

Druppeltje

Kamagurka in 1985 voor hp (haagse post)

Ooit een keer een stapel HP’s gevonden uit 1981-1985. Veel van z’n strips bewaard samen met nog andere artikelen en omslagen. Blader ze eens in de zoveel jaar even door. Geen idee wanneer ik uiteindelijk afscheid van ze neem.