Terug uit Japan

Een kamer vol met dozen en spullen in de kast links

Na een dikke 10 weken is hij gister terug gekomen. Klein beetje eerder dan gepland. Mede omdat hij me wilde helpen het huis verder af te maken.

Bezig van de dozen een tijdelijk een bureau te maken. Want de computer moet natuurlijk wel operationeel zijn :)

Beide zoons weer terug op Nederlandse bodem. Wel weer fijn na maanden 12.000 km verderop.

De vloer is er!

zoon draagt pakketten met kurkvloer de nog niet geschilderde kamer in

De zorgvuldig uitgekozen kurkvloer in klikvorm is er. Ongeveer zeshonderd kilogram dat drie trappen op moet. Zweten in november. En anderhalve maand later heb nog steeds een pijnlijke gammele knie. Gelukkig heb ik een zoon met spierballen om dat wat dragelijker te maken.

Voor we het kunnen leggen heeft het tijd nodig om te acclimatiseren (dus kachel de hele tijd aan *slik*) en moeten de muren geschilderd zijn. Nog 11 dagen voordat de spullen komen…

Mijn uitzicht is terug

uitzicht vanuit de voordeuren naar het balkon aan de zuidkant van de woonmaker. Kijkt uit op een straat met bomen in herfstkleuren en rechts en achter wat gebuwen en blauwe lucht. De ochtendzon schijnt naar binnen

Een van de grootste bijzonderheden van dit huis (waar mijn kinderen groot zijn geworden) is het uit- en zonlicht. Het is genieten.

Vandaag is nog niet de oplevering van de gerenoveerde woning dus heb het uitzicht nog niet echt terug. Maar die zit aan te komen. Ondanks dat ik zo mijn bezwaren heb zullen ze het gewoon afdwingen. Als huurder met minimale mogelijkheden is het uiteindelijk meebewegen en kijken of je het via andere wegen toch nog voor elkaar krijgt.

Nog meer reden om het met volle teugen op te slurpen.

Oude huis leeg

En de sleutels ingeleverd. Vanaf nu geen toegang meer tot het thuis van 15+ jaar.

Damn wat een klus. Naast het uitzoeken, inpakken en verhuizen van de spullen zijn we ruim twee uur aan het takelen geweest om het zo leeg te maken zoals we het ooit in 2006 hebben ontvangen. Wat kunnen we toch veel in die tientallen vierkante meter stoppen.

En dan zegt iedereen dat ik nog geen kwart heb van wat “normale” mensen hebben. Voor mij was dit al veel te veel en ga dan ook erg mijn best doen om nog veel minder te hebben. Over twee jaar gaan we tenslotte terug :)

Dé sleutels

22 november kreeg ik het aanbod, 26 november wist ik dat ik ging verhuizen naar de wisselwoning. Maar het voelde niet als een verhaal die niets met mij te maken had. Ook niet toen ik de 35 + 1 verhuisdozen kocht.

Toen ik vandaag het contract tekende, de sleutels kreeg en natuurlijk er weer naar toe ging werd het ietsje meer mijn verhaal. Maar het is het nog steeds niet.

Zien wat er de komende dagen gaat gebeuren als ik meer en meer ben en het oude huis inpak.